Maður vissi ekki alveg við hverju var að búast á tónleikum alt-J í Vodafone-höllinni að Hlíðarenda í gær. Mikið af tónlist sveitarinnar er frekar lágstemmd og einhvernveginn er tilfinningin sú að sveitin sé frekar svona „hljóðvers-sveit“ og ætti kannski erfitt með að flytja efnið á sannfærandi hátt á tónleikum.
Strax í fyrsta laginu, Hunger of the pine af plötunni This is all yours, var slökkt í öllum slíkum efasemdum. Rödd Joe Newman skar vel í gegn um þykkan syntha-hljóminn og taktflétturnar og ég var nú orðinn viss um að þetta yrðu alvörutónleikar. Sveitin tók öll helstu lögin af plötunum tveimur, smellir eins og Fitzpleasure, Tesselate, Left Hand Free komu stemningunni á flug og augljóst var að sveitin á mikið af aðfdáendum hér á landi enda virkaði húsið fullt.
Á milli hraðari laga mjökuðu Newman og félagar sér í gegn um hægari lög: Taro, The Gospel of John Hurt virkuðu sérstaklega vel og áhorfendur sungu hástöfum með í Matilda. Eins frábær og þau voru var þó var ekki laust við að maður hugsaði til þess að hugsanlega hefðu tónleikarnir betur átt heima í Hörpu, allavega hefði ég þegið að sitjast niður og njóta tónlistarinnar. Það bætti þó miklu við tónleikana að myndefni var varpað á tjald fyrir aftan sveitina sem skapaði flotta stemningu.
Hljómborðsleikarinn og eins manns raddkórinn Gus Unger-Hamilton sá að mestu um samskiptin við áhorfendur og minntist þess þegar sveitin kom fram í skrýtnu einkapartýi hér á landi fyrir tveimur árum, þegar meðlimir voru íklæddir víkingabúningum. Auk þess lýsti hann samviskusamlega yfir dálæti sínu á landi og þjóð og lofaði endurkomu sveitarinnar til landsins.
Sérstaklega var gaman að fylgjast með trommuleikaranum Thom Green sem er í algjörum sérflokki en uppstillingin á sviðinu í gær var til marks um hvernig dínamíkin í sveitinni er. Meðlimunum þremur og þúsundþjalasmiðnum Cameron Knight sem kemur fram með þeim á tónleikum var öllum stillt upp fremst á sviðinu. Framlag allra var þannig í forgrunni en heildarútkoman var stærri en bara summa þeir allra, sem oftar en ekki er einkenni allra bestu sveitanna.
Það er frábært að fá hljómsveitir í svona formi á klakann og gerist ekkert alltof oft. Eftir að hafa gefið út tvær frábærar og frumlegar plötur í röð er alt-J á góðri leið með skipa sér flokk með stóru nöfnunum í þessari kreðsu. Ég er nokkuð viss um að áhorfendur að Hlíðarenda í hefðu tekið undir það þegar síðasta lagið og smellurinn Breezeblocks kláraðist í gær.
Að lokum mætti benda skipuleggjendum á að opna fleiri útganga út úr húsinu þegar tónleikar klárast að Hlíðarenda, stórfurðulegt að neyða vel á þriðja þúsund manns til að troða sér út um sömu dyrnar.