Innandyra minna litrík herbergi Biobab-leikskólans, sem eru full af leikföngum, á alla aðra leikskóla. Staðsetningin er hins vegar annað mál, því að Biobab-leikskólinn er inni á lóð Bollate-fangelsisins í Mílanó. Börnin sem þar dvelja eru þó ekki bara börn fanga og fangavarða, heldur koma þau líka úr næsta nágrenni fangelsisins.
Starfsmenn segja þessa frumlegu samfélagstilraun hafa heppnast alveg einstaklega vel.
Upphaflega var Biobab-leikskólinn settur á laggirnar fyrir starfsfólk fangelsisins, sem var í fyrstu frekar tregt til að nýta sér aðstöðuna. Sú ákvörðun var því tekin að opna leikskólann einnig fyrir börn úr nágrenninu og viðbrögðin létu ekki á sér standa.
„Það kom okkur mikið á óvart hvað fjölskyldurnar hér í hverfinu tóku þessu opnum örmum,“ segir fangelsisstjórinn Massimo Parisi við AFP-fréttastofuna
„Þetta var virkilega bylting í því að sigrast á fordómum, því augljóslega er sú hugmynd að koma með börnin inn í fangelsi algjör nýjung.“
Þegar börn úr hverfinu tóku svo að streyma á leikskólann urðu starfsmenn fangelsisins jákvæðari fyrir því að nýta sér aðstöðuna. Í desember í fyrra var svo opnuð ný deild í fangelsinu fyrir kvenfanga með ung börn og fá þau börn nú einnig að vera á leikskólanum.
„Þessi blanda, þar sem enginn greinamunur er gerður á börnunum, virðist vera frumleg hugmynd sem sendir dásamleg skilaboð um sameiningu og að brjóta niður múra,“ segir Parisi.
Leikskólinn nýtir sér stórt útisvæði á fangelsislóðinni og skipuleggur reglulega viðburði sem tengjast dýralífi eða náttúrunni. Þannig var hópur barna að leika með hundi daginn sem AFP kom í heimsókn, á meðan verið var að kynna önnur börn fyrir hestum.
Ein mæðranna úr nágrenninu, Federica Ridolfi, viðurkennir að hún hafi í upphafi haft efasemdir um að skrá son sinn í leikskólann. Efasemdirnar „hurfu hins vegar fljótt þegar ég sá leikskólann og garðinn og öðlaðist skilning á verkefninu,“ segir hún.
„Jafnvel þó að þetta sé fangelsisleikskóli þarf maður ekki að fara inn í fangelsið eða í gegnum eftirlitsstöðvar,“ bætir hún við og segir leikskólann hafa eigin inngang.
Simona Gallo, sem sér um kennslu í fangelsinu, hefur tvíbura sína í gæslu í Biobab-leikskólanum og segir það veita sér vissa hugarró að hafa þá svo nálægt.
„Að setja saman börn með ólíkan bakgrunn og lífsreynslu er gefandi,“ segir Gallo.
„Mér finnst líka mikilvægt að börn fanganna, sem sjálf hafa ekki gert neitt af sér, geti dvalið um tíma í „venjulegu“ umhverfi. Það er líka grundvöllur minnar vinnu, enda er tilgangur fangelsisdvalar endurhæfing.“
Það er þó ekki bara leikskólatilraunin sem sker Bollate-fangelsið frá öðrum slíkum stofnunum, því fangelsið hefur einnig getið sér orð fyrir veitingastaðinn In Gallera, sem opinn er almenningi, þar sem fangar sinna störfunum.
„Hvað samlífið varðar höfum við ekki lent í neinum vandræðum með foreldrana og jafnvel enn minna með börnin,“ segir Dafne Guida, forstjóri Stripes sem rekur leikskólann.
Segir Guida að hvað börn fanganna varðar veiti leikskólinn þeim mikla örvun sem hjálpar til að vega á móti mögulega neikvæðum þroskaáhrifum þess að eiga móður sem dvelur í fangelsi.
Valeria Caenazzo, sem starfar á leikskólanum, segir að kennarar í fangelsinu hafi tekið eftir verulegum framförum í hegðun barnanna og samskiptum þeirra við önnur börn.
„Þar sem þau eru aðeins örfá í fangelsinu er mjög jákvætt fyrir þau að geta leikið við fullt af öðrum börnum.
Þegar við förum svo inn í fangelsið með myndir og myndbandsupptökur til að sýna mæðrunum framfarir barna þeirra sér maður hvernig þær ljóma við að sjá börn þeirra gera það sama og öll hin börnin.“