Meint háttsemi Magnúsar Guðmundssonar, fv. forstjóra Kaupþings í Lúxemborg, heyrði ekki undir íslenska lögsögu og hann hafði ekki umboð til að gefa starfsmönnum bankans á Íslandi fyrirmæli eða skuldbinda hann. Þetta var rauði þráðurinn í máli verjanda hans í al-Thani-málinu í Hæstarétti í morgun.
Magnús var dæmdur í þriggja og hálfs árs fangelsi í Héraðsdómi Reykjavíkur vegna viðskipta Kaupþings og sjeiksins Mohameds al-Thani frá Katar með hlutabréf í bankanum árið 2008. Hreiðar Már Sigurðsson, fv. forstjóri Kaupþings, Sigurður Einarsson, fv. stjórnarformaður, og Ólafur Ólafsson, sem var á meðal stærstu hluthafa bankans, voru einnig dæmdir í fangelsi fyrir sinn þátt í málinu.
Kristín Edwald, verjandi Magnúsar, lýsti því ítrekað að umbjóðandi sinn hafi verið búsettur og starfandi í Lúxemborg um árabil og öll sú háttsemi sem hann er sakaður um hafi átt sér stað í Bretlandi, Lúxemborg og Katar. Íslensk refsilöggjöf næði því ekki yfir meint brot hans.
Kaupþing í Lúxemborg hafi verið sjálfstætt dótturfyrirtæki með gríðarlega umfangsmikla starfsemi. Magnús hafi ekki haft neina heimild til að skuldbinda Kaupþing á Íslandi. Ákæruvaldið sjálft hafi gengið út frá því og yfirmenn bankans hafi staðfest þetta.
Aðkoma Magnúsar að málinu hafi aðeins falist í því að al-Thani var viðskiptavinur Kaupþings í Lúxemborg. Hann hafi hvorki haft frumkvæði að viðskiptunum né milligöngu um lán Kaupþings til al-Thani vegna hlutabréfakaupanna. Hann hafi heldur ekki haft heimild til að skipta sér að tilkynningu sem gefin var út um kaup sjeiksins á hlut í bankanum.
Af þeim 300 starfsmönnum Kaupþings í Lúxemborg hafi aðeins tólf verið Íslendingar. Fullyrti Kristín að hafi forstjóri bankans úti verið erlendur ríkisborgari þá hefði hann ekki sætt sömu meðferð ákæruvaldsins og Magnús.