Innlent | mbl | 4.3.2016 | 14:32

Með milljónir í laun við útskipun

Rannveig og Katrín á bryggjunni í Straumsvík. mbl.is/Golli

Guðmundur Ragnarsson, formaður VM, er harðorður í garð stjórnenda álversins í Straumsvík sem hafa gengið í störf hafnarverkamanna við útskipun á áli. Hann fordæmir athæfi þeirra og segir að það verði þeim til ævarandi skammar.

„Einn af hornsteinum kjarabaráttu á Íslandi hefur verið krafan um að greidd séu sömu laun fyrir sömu vinnu. Þess vegna urðu mikil umskipti, nú í vikunni, fyrir starfsfólk sem vinnur við lestun og losun skipa. Nú starfar við útskipun í Straumsvík nýtt löndunargengi. Það setur öll viðmiðið í nýjar hæðir og mun væntanlega setja álversdeiluna í Straumsvík í enn harðari hnút,“ skrifar Guðmundur í pistli á vefsíðu VM.

Falleg framtíðarsýn

Hann segir að framtíðarsýnin sé falleg fyrir þá sem alla jafna vinna þessi störf, þegar kjörin verða komin á sama stað og verið er að greiða nú fyrir útskipun í Straumsvík. Guðmundur vísar í tekjublað Frjálsrar verslunar þar sem Rannveig Rist, forstjóri Rio Tinto Alcan á Íslandi var með rúmar 6,3 milljónir króna á mánuði og samstarfsmaður hennar á bryggjunni, Katrín Pétursdóttir, forstjóri Lýsis, með tæpar 2,2 milljónir króna á mánuði.

Guðmundur Ragnarsson, formaður VM.

Fleiri en þær á Range Rover og Land Crusier

„Hún er falleg framtíðarsýn launafólksins í Straumsvík að fara á þessi nýju kjör. Þá mæta fleiri en þær á dýrustu útgáfu af Range Rover og Land Cruiser til vinnu. Svo er að sjá að ekki fylgi mikið álag forstjórastörfum í álverinu og Lýsi, þrátt fyrir milljónamánaðarlaun, þegar þær hafa tíma, næstu mánuðina, til að afgreiða skip í Straumsvík,“ skrifar Guðmundur og veltir fyrir sér hver sé sjálfsvirðing þess fólks sem nú starfar við útskipun í álverinu.

„Fólkið gengur lengra og lengra í að brjóta niður þau gildi sem hafa verið þróuð á íslenskum vinnumarkaði í áratugi.“

Stjórnendur að störfum í Straumsvík. Golli / Kjartan Þorbjörnsson

Leiguþý og landráðsmenn?

Hann bætir við: „Verður hægt að bera virðingu fyrir svona einstaklingum sem leggja sig svo lágt að ganga blint í að þóknast erlendum auðhring og brjóta niður íslensk gildi. Einhvertíma og einhversstaðar hefði fólk verið kallað leiguþý og jafnvel landráðamenn fyrir að vinna gegn hagsmunum eigin samfélags. Eins og gert er nú í Straumsvík. Ég fordæmi athæfi þessara einstaklinga og veit að þetta mun verða þeim til ævarandi skammar.“