Tölvuleikjagerð og tungumálakennsla

Fyrir okkur er þetta bæði leikur og starf,“ segir Björn Elíeser Jónsson, einn stofnenda og eigenda Porcelain tölvufyrirtækisins Fortress, en fyrirtækið vinnur að tveimur stórum en ólíkum verkefnum.

„Já, við erum með tvö verkefni í vinnslu núna. Annars vegar tölvuleikinn Ragnageddon og hins vegar Language Tree þar sem notendur geta lært tungumál í gegnum leikjavætt umhverfi sýndarveruleikans.“

Ásamt Birni eru þeir Einar Kristján Bridde og Sigmundur Breiðfjörð í eigendahópnum en þeir eru ekki bara samstarfsfélagar heldur eru þeir allir góðir vinir.

„Það skiptir máli að vera með gott fólk í kringum þig í svona verkefni,“ segir Einar og Björn tekur undir og bætir við að það muni mikið um að vera innan um góða vini enda vinnan gífurlega mikil.

„Eflaust heldur einhver að tölvuleikjagerð sé svolítið eins og að búa til lítið ævintýri þegar maður var lítill að leika sér. Vissulega er það þannig að hluta en á bak við einfaldar aðgerðir í öllum tölvuleikjum er gífurlega mikil vinna. Sum hver alls ekki skemmtileg en í góðum hóp er hægt að gera erfiðustu og leiðinlegustu stundirnar bærilegar og allar hinar að skemmtilegum leik,“ segir Björn og í því lítur Einar til hans og kinknar kolli.

Frumkvöðlar eru framtíðin

Í sameiginlegu rými Innovation House mætast hugmyndir úr ólíkum áttum en þrátt fyrir samkeppni er samstarf líka mikið milli manna. mbl.is/​Hari

Eftirspurn eftir tölvunarfræðingum og tæknimenntuðu starfsfólki almennt er mikil en strákarnir hafa engu að síður kosið frumkvöðlastarfið og óvissuna sem því fylgir. Spurðir af hverju þeir komi sér ekki bara fyrir í góðu starfi hjá stöndugu fyrirtæki, segja þeir bæði spennandi og skemmtilegt að skapa eitthvað sjálfir alveg frá grunni.

„Við getum allir verið sammála um að innra með okkur er einhver óstjórnleg þrá að skapa eitthvað, skilja eitthvað eftir okkur. Eitthvað meira en bara tíma á stimpilklukku í fyrirtæki úti í bæ,“ segir Einar sem hefur að eigin sögn átt sér þann draum að búa til tölvuleik frá því hann var smápolli. Undir það tekur Björn og bætir við þeir hafi allir alist upp við að spila tölvuleiki og spil.

„Ég ólst upp við að spila tölvuleiki og hvers konar spil, allt frá borðspilum upp í stór ævintýri. Þetta er rökrétt framhald af því, þ.e. að skapa mitt eigið ævintýri fyrir aðra að njóta. Í raun þekki ég fátt annað því ég hef aldrei unnið svokallaða hefðbundna vinnu sem tölvunarfræðingur. Hef frá því ég útskrifaðist alltaf unnið í einhvers konar startup-fyrirtækjum, t.d. Plain Vanilla,“ segir hann en Björn sá fyrirtækið vaxa úr litlu bílskúrsfyrirtæki í risa á skömmum tíma. Þrátt fyrir að Plain Vanilla sé horfið segir Björn menn halda áfram.

„Þannig er þessi geiri og þegar einu ævintýri lýkur er aðeins eitt að gera: Byrja á nýju og skapa eitthvað stórkostlegt.“

Lærum meðan við lifum

Hjá Innovation House er fjöldi fyrirtækja m.a. fyrirtæki strákanna en þeir segja það skipta miklu máli að vera innan um aðra frumkvöðla. mbl.is/​Hari

Af öllum þeim startup-fyrirtækjum sem strákarnir hafa komið að er þetta fyrirtækið þeirra. Einar segist reyndar vera að taka þátt í sínu fyrsta frumkvöðlaverkefni sem eigandi og því gott að hafa menn með reynslu með sér.

„Ég hef ekki gert þetta áður og núna er ég kominn með dellu fyrir þessu. Þetta er óstjórnlega skemmtilegt og lærdómsríkt. Mér finnst ég læra eitthvað nýtt í hvert sinn sem við hittum og fundum með fólki og þegar upp koma vandamál sem þarf að leysa. Ég læri líka mikið af samstarfinu við hina strákana sem þekkja rekstur svona fyrirtækja betur en ég,“ segir Einar en ólíkur bakgrunnur þeirra er helsti styrkur fyrirtækisins að sögn þeirra beggja.

„Allt frá stofnun til dagsins í dag erum við allir að læra eitthvað nýtt,“ segir Björn sem þrátt fyrir reynslu sína segist oft uppgötva eitthvað nýtt. „Daginn sem þú heldur að þú vitir allt um stofnun og rekstur fyrirtækis hættirðu að vaxa og þróast. Í tövlugeiranum þarftu alltaf að vera á tánum, læra eitthvað nýtt og vera tilbúinn að aðlaga þig að nýrri tækni og lausnum.“

Gaman að læra tungumál

Ásamt því að skilja flókið tungumál forritunarmáls er Björn nokkuð sleipur í japönsku en þannig vaknaði m.a. hugmyndin að Language Tree.

„Ég lærði upphaflega japönsku í Háskóla Íslands og var eitt ár úti í Japan í skiptinámi áður en ég kom heim og skráði mig í tölvunarfræði. Eitt af því sem allir átta sig á sem sækja Japan heim er að þú getur ekki með nokkru móti undirbúið þig fyrir menningarsjokkið. Það er eiginlega ekki hægt að lýsa því,“ segir Björn.

Tungumálakennsla líkt og annað nám þarf að taka stakkaskiptum og nútímavæðast. Sýndarveruleiki er fullkominn vettvangur til að læra nýtt tungumál að mati Björns, en af hverju japanska?

Einar segist geta svarað þeirri spurningu enda upplifði hann svarið á eigin skinni fyrir ekki svo löngu: „Ég spurði Björn af hverju við byrjuðum ekki á tungumáli sem fleiri tala og læra, t.d. spænsku. Björn sagði að ég myndi átta mig á því þegar til Japans væri komið en við sóttum stóra tölvuleikjasýningu þar núna í september. Ég áttaði mig á því um leið og ég steig út af flugvellinum í Tókýó,“ segir Einar og Björn hlær.

„Nákvæmlega,“ segir Björn. „Það er ekki nóg að kunna nokkrar setningar. Það er svo margt í Japan sem er allt öðruvísi en við eigum að venjast. Með sýndarveruleika getum við bæði kennt fólki tungumálið og vanið það við siði fólks á hverjum stað.“

Bylting í tungumálakennslu

Language Tree-verkefnið hlaut sérstakan styrk frá Átaki til atvinnusköpunar frá Nýsköpunarmiðstöð Íslands. Það er komið nokkuð styttra á veg en tölvuleikurinn enda bæði nýrra og að mörgu leyti flóknara, þó bæði verkefni séu flókin að þeirra sögn.

„Núna erum við komnir með ákveðinn þverskurð af tölvuleiknum og erum að undirbúa að sýna hann fjárfestum,“ segir Björn en þeir stefna á að leikurinn komi út um mitt næsta ár og eru að svo stöddu að leita að frekari fjármögnun. Hver vill ekki koma inn í mögulega næsta CCP í upphafi?

Spurðir um Language Tree segja þeir aðeins lengra í að því verkefni ljúki.

„Eitthvað lengra er í endanlega útgáfu af Language Tree en þar erum við að fara inn á svolítið ókortlagt svið sýndarveruleika.

Eitt er þó alveg víst, að verði Language Tree að veruleika getur það breytt nálgun okkar í tungumálakennslu.“ Það gæti orðið bylting í tungumálakennslu að þeirra mati.

„Tungumál lærist best þegar við förum og erum inn í menningarheimi tungumálsins. Skólabækur, eins mikilvægar og þær kunna að vera, koma aldrei í staðinn fyrir upplifunina. Með sýndarveruleika getum við fært hvaða menningarheim sem er heim í stofu til þín,“ segir Björn sem vonar að Language Tree eigi eftir að verða grunnurinn að bættum samskiptum fólks um allan heim.