„Ég vissi ekki hvað væri að gerast. Það eina sem ég heyrði var fólk grátandi og æpandi,“ segir Maysa al-Aswad sem beið eftir því að vera flutt á brott frá Kafraya. „Það eina sem ég hugsaði var hvernig við lifðum naumlega af undanfarin ár og síðan dóum við næstum því þegar við sluppum loksins burtu.“