Rakel Garðarsdóttir er landanum löngu kunn fyrir störf sín í þágu baráttunnar gegn matarsóun hér á landi. Stofnaði hún samtökin Vakandi sem berjast fyrir vitundarvakningu um matarsóun hér á landi og þar sem matarsóun á sér að mestu stað inni í eldhúsum landsmanna lék okkur forvitni á að fræðast nánar um eldhúshegðun Rakelar sem þekkt er fyrir að vera með afbrigðum skemmtileg. Hún segist elska góðan mat og að hversdagsmatur sé í meira uppáhaldi en fínn matur. Hins vegar sé það ekki hennar sterka hlið að elda.
Aðspurð segir hún að stærstu mistökin í innkaupum hjá sér eigi sér stað þegar hún kaupi of mikið inn sem valdi sóun. Hún sé enginn sérstakur kokkur og finnist ekkert sérstaklega skemmtileg að elda en í neyð séu það helst súpur enda ráði hún best við það. Hún segist jafnframt vera afspyrnulélegur bakari enda ekki á allra færi að galdra fram girnilegar kökur.
Uppáhaldsmaturinn segir hún að sé kóreskur matur en hún hafi enn ekki fundið veitingastað hér á landi með ekta kóreskum mat en þegar hún sé ein laumist hún til að fá sér Ora fiskibollur í bleikri sósu.
Uppáhaldsbækur í eldhúsinu séu heldur ekki eitthvað sem hún hafi komist að niðurstöðu með enda sé hún ekki komin það langt í matreiðslu en henni þyki gaman að lesa og skoða matreiðslubækur. Sérstaklega þær sem fara með lesandann á framandi slóðir og eru fræðandi með fallegum myndum.
Hún segir að sinn hugrakkasti gjörningur í eldhúsinu sé að nýta alla afganga og það sem til er í eldhúsinu. „Þar koma súpur og kássur mjög sterkar inn,“ segir hún og útskýrir þá kannski í leiðinni hrifningu sína af súpum.
Að lokum spyrjum við hana hvað hana myndi helst langa í í eldhúsið ef hún mætti ráða og það stendur ekki á svarinu: „kóreskan matreiðslumann“ svarar hún um hæl og við vonum auðvitað að sú ósk rætist þó að það verði að teljast fremur ólíklegt.