Við vitum þetta allt, ekki satt? Við vitum að við þurfum að huga að mataræðinu, hreyfa okkur, fá nóg af olíum í kroppinn, drekka vatn yfir daginn og taka inn vítamín og steinefni ef við viljum hugsa vel um heilsuna og viðhalda lífsþreki okkar. Vandamálið er ekki hvað við vitum. Vandamálið er að fara eftir því sem við vitum. Og við þurfum stöðugt að vera að minna okkur á. Minna okkur á að halda stefnunni, þegar við höfum sett hana inn á heilsusamlegri brautir. Minna okkur á að taka einn dag í einu. Minna okkur á að halda reglu á lífi okkar. Minna okkur á að taka inn vítamín og steinefni á morgnana og líka á kvöldin. Minna okkur á svo margt...

Og svo kemur óminnið. Það flæðir yfir okkur þegar flottum réttum er otað að okkur eða þegar við setjumst niður og horfum á matseðil með einhverju dásamlega bragðgóðu sem okkur langar að prófa - og þá gleymast allar fyrirætlanir um á hvaða stefnu við vorum. Ef óminnið myndi nú bara flæða yfir okkur einu sinni í mánuði eða annan hvern mánuð væri það ekki svo slæmt, en það hefur stundum tilhneigingu til að flæða yfir okkur vikulega, annan hvern dag og stundum daglega. Óminnið getur líka flætt yfir okkur ef við missum af nokkrum æfingatímum, hættum að fara í ræktina í meira en eina viku eða nennum í nokkra daga í röð ekki í gönguferð. Óminnið er lævíst og lokkar okkur með fyrirheitum um þægilegheit, hvíld fyrir framan sjónvarpið eða eitthvað bragðgott í munni.

Til að losna úr viðjum óminnisins verðum við að vera eins og flugstjórar sem setja sjálfstýringuna á þegar þeir fljúga langar leiðir. Þeir þurfa reglulega að leiðrétta stefnuna, því flugvélin víkur af leið vegna ýmissa utanaðkomandi áhrifa. Sama gerist hjá okkur. Við víkjum af leið vegna utanaðkomandi áhrifa og þá þurfum við að koma okkur aftur á rétta leið. Þeim mun minna sem frávikið er, þeim mun auðveldar er að koma sér aftur inn á rétta leið. En við vitum þetta allt, ekki satt? 

Ljósmynd: Vera Pálsdóttir