Það er svo dásamlegt að fylgjast með frásögnum fólks af jólasiðum heimilanna. Hver frásögn endurspeglar sérstöðu fjölskyldunnar, sem oft er sprottin af sérvisku einhvers innan hennar eða bara því að hlutirnir alltaf verið gerðir svona. Maður skyldi því fara varlega í að segja að allir geri eitthvað ákveðið um jólin, nema væntanlega að taka upp jólagjafir og hugsanlega að borða á sig gat.

Undanfarna daga hafa fjölmiðlar verið fullir af skötuauglýsingum. Ég man ekki lengur hvort það var faðir minn eða móðir, sem ekki vildu borða skötu á Þorláksmessu. Man bara að ég var ekki alin upp við slíkt og því tók ég ekki þann sið með mér inn í mína fjölskyldu. Ég lærði hins vegar að gera saltfiskgratín eftir uppskrift frá tengdamóður minni heitinni og smátt og smátt varð það að Þorláksmessukvöldverði okkar.

Ég hef því í fjöldamörg ár eldað saltfiskgratín á Þorláksmessu og mun gera það í kvöld líka. Kannski ég heiti bara í leiðinni á Þorlák hinn helga, sem ku vera góður til áheita.