Gušrśn Bergmann - haus
21. október 2015

Hvers virši er heilsan?

Ķ žessum heimi žar sem viš leggjum veršmętamat į nįnast hvaš sem er, žętti mér forvitnilegt aš vita hvaša veršmat vęri lagt į heilsuna hjį markašsfręšingum samtķmans. Ég hef ekki sett tölur į mķna heilsu, en ég geri mér grein fyrir aš hśn er žaš dżrmęstasta sem ég į. Frį žvķ ég var barn og unglingur hef ég veriš aš takast į viš żmis heilsufarsvandamįl og leita leiša til bata eftir nįttśrulegum leišum. Ķ fyrstu var žaš gert af algerri vanžekkingu, en smįtt og smįtt lęrši ég meira, einfaldlega af žvķ ég var alltaf aš lesa og leita.

Fyrir ekki svo mörgum įrum sķšan hrapaši svo heilsan mķn nįnast alveg nišur aš nślli į skalanum 1 til 10. Ég hafši alveg brennt mig śt į of mikilli vinnu og streitu sem bęši tengdist makamissi, svo og vinnuįlaginu. Lķfsreynslan sem veikindunum fylgdi var erfiš og mikil įskorun og ķ raun erfitt aš snśa ferlinu viš. Žį komu ķ huga minn oršin sem Hallgrķmur heitinn Magnśsson vinur minn var alltaf meš į stofunni sinni: “Ef žś hefur ekki tķma fyrir heilsuna ķ dag, hefuršu ekki heilsu fyrir tķmann į morgun!” Mikill sannleikur ķ žeim oršum.

Eftir žessa lķfsreynslu mķna verš ég alltaf undrandi žegar ég hitti fólk sem leggur enga įherslu į aš hugsa um heilsuna. Hefur žaš gleymt žeirri dżrmętu gjöf sem lķfiš er? Er žaš fyrirfram bśiš aš įkveša aš žaš tapi hreyfigetu, žreki og įhuga į lķfinu į einhverjum įkvešnum tķmapunkti? Vill žaš ekki leggja sitt af mörkum til aš svo verši ekki?

Lķfaldur okkar veršur sķfellt lengri, en hvers virši er žaš ef viš höfum ekki heilsu og žrek til aš njóta žessara įra. Heilsan er nefnilega aš mķnu mati mikilvęgasti hluti lķfsgęšanna, žvķ įn hennar eru okkur svo margar takmarkanir settar.

Svo ég spyr: “Hvers virši er heilsan žķn?”