Þegar mæður og feður eru látin stunda æfingar til að verða nokkurs konar „ofurforeldrar“ getur það dregið til muna úr einhverfu barna þeirra. Þetta sýna nýjar niðurstöður langtímarannsóknar.
Í æfingum rannsóknarinnar horfðu foreldrar á upptökur af sjálfum sér leika við börn sín, á meðan meðferðarsérfæðingur gaf þeim nákvæm ráð til að auðvelda barninu samskipti við þau.
„Það sem er ótrúlegt er árangurinn,“ segir Louisa Harrison í samtali við fréttastofu BBC, en hún hefur séð miklar framfarir hjá syni sínum Frank.
Sérfræðingar segja niðurstöðurnar, sem birtar voru í hinu virta læknisfræðiriti Lancet, vera ákaflega uppörvandi.
Rannsóknin beindist að börnum með verulega einhverfu, sem í mörgum tilfellum gátu ekki talað við foreldra sína.
Í tilfelli Franks, son Louisu Harrison, voru ljósastaurar merki um árangur aðferðarinnar.
„Hann elskar að sjá ljósastaurana kvikna í götunni okkar, svo haustið er mjög spennandi tími fyrir okkur,“ segir Harrison. „Fyrir nokkrum árum bar hann upplifunina að megninu til í hljóði en nú er hann svo ræðinn: Mamma, mamma, sjáðu þeir kviknuðu í annarri röð!
Ef þú hefðir sagt mér fyrir fjórum árum að hann myndi geta sagt setningu á við þessa hefði ég farið að gráta,“ bætir hún við.
Hugmynd rannsakendanna var einföld: Að bæta uppeldi foreldranna til að geta bætt félagshæfni barnsins.
Dr. Catherine Aldred, sérfræðingur í talmeðferð, tekur fram að með þessu sé sökinni þó ekki skellt á foreldrana.
„Við erum að taka samskipti foreldris við barnið og færa þau upp á „ofur“-stig. Þessi börn þurfa meira en „fullnægjandi“, þau þurfa eitthvað framúrskarandi.“