Lífið er gott á Nýja-Sjálandi

Ljósmyndarinn Rúna Lind Kristjónsdóttir flutti ásamt eiginmanni sínum, Arana Kuru, til Nýja-Sjálands árið 2009. Dvölin átti ekki að vera löng en nú átta árum síðar eru þau enn á Nýja-Sjálandi og segist Rúna ekki vera á leiðinni heim. Í það minnsta ekki á næstu árum en hún og maður hennar eru skógarbændur og ásamt því að sjá um heimilis- og fyrirtækjabókhaldið er Rúna alltaf með myndavélina til taks.

„Upphaflega ætluðum við bara að vera hér á meðan maðurinn minn væri að klára sitt nám en síðan ílengdumst við og erum hér enn,“ segir Rúna og hlær enda hafa árin á Nýja-Sjálandi verið góð þó hún segist ekki hafa getað flutt hálfa leiðina yfir hnöttinn fyrir 20 árum.

„Við Arana kynntumst og byrjuðum saman árið 1998 þegar hann flutti til Íslands. Á þeim tíma hefði ég ekki getað flutt alla leið til Nýja-Sjálands en í dag er þetta orðið svo lítið mál, þ.e. að vera í samskiptum við vini og ættingja. Við mamma og fleiri erum t.d. alltaf með opið spjall á samfélagsmiðlum og svo má alltaf taka skype-símtal til Íslands.“

Skógræktin og ljósmyndun

Það er ekki langt í fallega náttúru og það nýtir fjölskyldan sér.

Rúna hefur ásamt vinkonu sinni, Holly, stillt upp og tekið ljósmyndir í anda blómamálverka frá fyrri tíð en hún tekur jafnframt fjölskyldumyndir ásamt því að reka skógræktar- og skógarhöggsfyrirtæki með eiginmanni sínum. Það er því í nægu að snúast hjá Rúnu sem segist í það minnsta ekki leiðast meðan verkefnin eru næg.

„Auk þess að sinna rekstrinum með manninum mínum er ég að taka ljósmyndir. Ég tek töluvert af fjölskyldumyndum en mynda auk þess listrænni myndir með vinkonu minni. Síðan er það bara reksturinn. Ætli ég kallist ekki bara skógarbóndi á íslensku eða skógræktarbóndi. Í stuttu máli þá vinnum við timbur úr svokölluðum nytjaskógi fyrir timburiðnaðinn.“

Eiginmaður Rúnu er verkfræðingur og þau keyptu tækjabúnað og hófu reksturinn fljótlega eftir að þau fluttu út til Nýja-Sjálands en töluverð iðnaðarstarfsemi er á svæðinu sem þau búa á en þó aldrei langt í náttúruna og ströndina.

„Við búum í litlum bæ á norðureyjunni sem heitir Gisborne en hér minnir margt á Ísland.“

Menningin ekki svo ólík

Rúna tekur myndir af blómaskreytingum

Þrátt fyrir að vera komin hálfa leiðina í kringum hnöttinn segir Rúna margt í menningu Nýsjálendinga vera svipað og á Íslandi.

„Samfélagið hér er að mörgu leyti líkt, t.d. er sterk samkennd með fólki þegar eitthvað bjátar á eða mikið er um að vera. Kannski svolítið smábæjarsamfélag enda fólkið vinalegt og viðkunnanlegt.“

Menningarsjokkið var því ekki mikið við flutninginn út, það voru helst árstíðirnar sem Rúnu þótti í byrjun ekki eins og þær áttu að vera.

„Hér er allt öfugt,“ segir hún og hlær. „Jólin eru um hásumar og veturinn harðastur um miðjan júlí. En eins og með allt annað venst þetta þó mér finnst enn hálfsérkennilegt að halda upp á jólin á miðju sumri.“

Hún bendir jafnframt á að á Nýja-Sjálandi er eftirsóknarvert að vera í norðurhlíð og talað sé um heitan norðanvindinn en kaldan sunnanvindinn.

„Það er voðalega notalegt hérna þó það geti orðið nokkuð kalt á veturna. Það snjóar lítið sem ekkert en það er rakt og kuldinn sker alveg inn að beini. Margir spyrja mig hvort ég sé ekki vön þessu frá Íslandi en þetta er einhvern veginn öðruvísi. Það hjálpar heldur ekki til að húsin hér eru ekki eins vel byggð og heima eða þau eru ekki jafn vel einangruð.“

Lambið eins og heima

Stutt er í einstaka náttúru en Nýja-Sjáland líkt og Ísland skartar mikilli náttúrufegurð og segir Rúna stutt að fara í kyrrðina og fegurðina sem náttúra landsins hefur upp á að bjóða.

„Mér finnst þetta ekki ósvipað og heima á Íslandi. Það þarf ekki að fara langt til að komast í einstaka og fallega náttúru. Síðan er stutt niður á strönd og við stundum það töluvert að veiða, snorkla og fara í útilegur við ströndina. Einnig er rík matarmenning hér með hvers konar sjávarrétti,“ segir Rúna og bendir á að alls staðar sé að finna kindur á Nýja-Sjálandi, líkt og á Íslandi. En er lambakjötið jafn gott og á Íslandi?

„Já, ég finn í það minnsta engan mun á íslenska lambinu og því nýsjálenska. Kannski er það vegna þess að ég elda það nákvæmlega eins og ég elda lambið heima á Íslandi.“

Þá segir hún Nýsjálendinga ekki nota sósur í sama mæli og Íslendingar og minna sé um hvers konar sælgæti og sæta drykki.

„Óhollustan er hér líkt og víðar en börn drekka meira af vatni en borða á móti miklu meira af alls konar snakki. Svipar margt til þess sem maður kynnist í Bretlandi.“

Lífið á Nýja-Sjálandi er gott að sögn Rúnu og ekki nema 22 tíma flug til Íslands. Hún mælir því tvímælalaust með Nýja-Sjálandi fyrir ævintýragjarna Íslendinga.