Gerð er krafa um að notuð sé endurnýjanleg orka, notkun hennar leiði til samdráttar í losun hnattrænt, besta fáanlega tækni sé notuð og að bestu umhverfisvenjur séu viðhafðar í framleiðslunni.
Nær aðeins til smáríkja sem losuðu minna en 0,05% af heildarlosun iðnríkjanna árið 1990. Ísland losar á milli 0,01 og 0,02%.
Undanþegið losunarskuldbindingum iðnríkjanna sem felast í Kyoto-bókuninni, þ.e. að draga úr losun gróðurhúsalofttegundanna um 5,2% á árunum 2008–2012, miðað við losun hvers ríkis árið 1990.
Þýðingin fyrir Ísland
Gerir íslenskum stjórnvöldum kleift að staðfesta Kyoto-bókunina.
Felur í sér þak á heildarundanþágu vegna stóriðjulosunar hérlendis. Þakið miðast við 1,6 milljónir tonna af koltvísýringi.
Undir þessu þaki er svigrúm fyrir þá stóriðju sem risið hefur frá 1990 og er til skoðunar, sbr. stækkun ÍSAL, stækkun Járnblendiverksmiðjunnar, stækkun Norðuráls og fyrirhugaða álverksmiðju á Reyðarfirði.
Markmið íslenska ákvæðisins er að aukning losunar gróðurhúsalofttegunda á árunum 2008–2012 fari ekki yfir 10% af losun landsins árið 1990, sem var þá tæpar þrjár milljónir tonna koltvísýrings.
Til að uppfylla Kyoto-bókunina, án tillits til ákvæðisins, mega Íslendingar ekki losa meira en 3,3 milljónir tonna á ári 2008–2012.
Sagan
1997: Á síðustu stigum aðildarríkjaþings loftslagssamningsins í Kyoto í Japan var ákvæðið sett fram að frumkvæði sendinefndar Íslands.
1998: Útfærsla hófst á aðildarríkjaþinginu í Buenos Aires í Argentínu en ekki var reiknað með að ákvæðið yrði afgreitt.
1999: Tæknileg umræða hélt áfram á þingi loftslagssamningsins í Bonn í Þýskalandi og komst ákvæðið meira inn í pólitíska umræðu.
2000: Fór í gegnum vísinda- og tækninefnd loftslagsráðstefnunnar í Haag í Hollandi, þeirrar sjöttu í röðinni, og var tilbúið til lokaumfjöllunar á næsta ráðherrafundi samningsins ásamt 1.600 málum úr öðrum undirnefndum.
2001: Ráðherrafundur í Bonn í júlí gekk frá samkomulagi um framkvæmd Kyoto-bókunarinnar og íslenska ákvæðið var þar á meðal. Beðið var með lokaafgreiðslu til næsta aðildarríkjaþings.
2001: Ákvæðið samþykkt við lokaafgreiðslu á sjöunda aðildarríkjaþinginu í Marrakesh í Marokkó 10. nóvember.