Bśast mį viš björtu og fķnu vešri į Austurlandi į morgun, en hvasst veršur vestanlands og töluverš rigning, aš sögn Žorsteins V. Jónssonar, vešurfręšings į vakt hjį Vešurstofu Ķslands. Einnig mį bśast viš einhverju hvassvišri og svolķtilli vętu į sušvestanveršu landinu į morgun.

„Vešriš veršur verst į Snęfellsnesi,“ segir Žorsteinn, og kvešur hvassvišriš og rigninguna einnig nį inn į Vestfirši og Strandir. Žį megi bśast viš aš įfram verši hvasst į noršvestanveršu landinu į mišvikudag. „Žaš veršur sķšan oršiš įgętt į fimmtudag.“

Gott vešur veršur hins vegar fyrir austan, en žar veršur léttskżjaš og nokkuš hlżtt. Hitastig fer svo vaxandi eftir žvķ sem lķšur į vikuna og segir Žorsteinn nęstu helgi lķta mjög vel śt vķša um land.

„Žaš veršur hęgvišri og hlżindi og hitastigiš mun jafnvel nį 18–20 stigum inn til landsins,“ segir hann og kvešur žó stutt kunna aš vera ķ žokubakkana viš sjįvarsķšuna.

„Žetta vešur gęti stašiš eitthvaš fram ķ nęstu viku,“ segir Žorsteinn en bętir žó viš aš vera kunni aš žaš kólni eitthvaš eftir helgi. „Svo er bara komiš sumar.“