Pistlar:

"Ég get ekki látið sjá mig lengur í þessum helv ... gulrótarbuxum,“ sagði vinkona mín, þegar við vorum staddar í verslun á Laugaveginum. Nokkrum augnablikum áður vorum við tvær í hjólatúr með börnin í miðbænum en snarhemluðum þegar við hjóluðum framhjá búðinni og á núll einni náðum við að múta börnunum til að vera mjög prúð í korter gegn því að þau fengju súkkulaðisnúð og Svala nokkru síðar. Áður en ég vissi af var vinkona mín farin að strjúka bleikum dömubuxum með beinu sniði. „Ég verð að eignast svona buxur, sérðu ekki hvað þær væru fínar við Marc Jacobs töskuna með leynihólfinu,“ sagði hún með sælusvip.

Ég sá þetta alveg fyrir mér enda veit ég manna best að nýjar buxur, jakki, skór, skyrta, pils, veski, naglalakk, hárband, sokkar, nærbuxur og guð má vita hvað geta bara gert alveg heilmikið fyrir andlegt ástand bugaðra mæðra hvort sem þær eru í hjólatúr eða ekki.

Ég samþykkti buxnakaup vinkonu minnar enda talskona þess að frjálsar konur geri nákvæmlega það sem þeim sýnist við sína eigin peninga. Í framhaldinu rifjaðist það upp að fatakaup kvenna eru oft og tíðum litin hornauga inni á heimilum. Það á náttúrlega ekki að vera að eyða peningum í svona vitleysu og hver hefur ekki heyrt eiginmenn væla yfir því að eiga kaupóðar konur sem kveikja reglulega í Vísa-kortum.

Það er hinsvegar lítið rætt um „gerviþarfir karla“ og þykir það sjálfsagt inni á allt of mörgum heimilum að það séu keyptar áskriftir að nokkrum íþróttastöðvum sem kosta fúlgur fjár. Á sumum heimilum flatmagar karlinn fyrir framan sjónvarpið að horfa á mikilvæga leiki meðan kvenpeningurinn er sveittur að hjálpa til við heimanám barnanna, baða þau, elda matinn og sortera sokka. Ég þekki þetta reyndar ekki því ég hef aldrei verið gift manni sem hefur þurft að horfa á íþróttir í tíma og ótíma. En um mig fer þó ónotatilfinning, ekki bara við það að einhver flatmagi fyrir framan sjónvarpið þegar verkefni heimilisins eru óteljandi, heldur þoli ég ekki „svona íþróttahljóð“. Ég held ég myndi frekar láta moka yfir mig en að þurfa að hlusta á þessi hljóð sem koma úr sjónvarpinu. Merkilegast af öllu finnst mér þó að konum finnst þetta bara allt í lagi, en það er kannski því þær þekkja ekkert annað.

En aftur að buxnakaupum vinkonu minnar því hún mælti með því að ég heldi útför niðurmjórra buxna í þessum pistli, en ég treysti mér ekki alveg til þess. Sá tískustraumur er ekki alveg búinn þótt það blási ferskir vindar í buxnatísku sumarsins.

Þegar niðurmjóar buxur komust í tísku var mikið rætt um það í fjölmiðlum fyrir hverjar þessar buxur væru því það segði sig sjálft að þær væru sko ekki fyrir okkur hlussurnar. Við gætum bara haldið áfram að vera í venjulegum gallabuxum með „boot-cut“ sniði. Sem betur fer breyttist hugsunarhátturinn og við vorum allar komnar í niðurmjótt og fíluðum okkur bara vel.

Síðbuxur sumarsins eru í mörgum litum, dálítið víðar og beinar niður. Þær eru ýmist upp í mittið eða hanga á mjöðmunum. Sumar eru með hefðbundnu buxnasniði en aðrar með fellingum að framan. Það fer eftir vaxtarlagi hvað verður fyrir valinu en það er ágætt að hafa það bak við eyrað að mikil vídd yfir þetta viðkvæma svæði getur bætt nokkrum kílóum á okkur. Þær sem mega við því ættu endilega að velja rykkingarnar en við hinar segjum já takk við þessum með einföldu sniði. Þegar farið er í sumarbuxnaleiðangur er ágætt að gefa sér tíma, máta og máta, og gefast ekki upp fyrr en réttu buxurnar finnast. Þetta er svolítið eins og kærastaleit. Það er betra að máta og máta svo þú vaknir ekki einn daginn með einn flatmagandi í sófanum að horfa á þú veist ...