c

Pistlar:

6. október 2013 kl. 18:41

Marta María Jónasdóttir (martamaria.blog.is)

Forríkar snobba fyrir Hermés

Í síðustu viku talaði ég um fatastíl Jasmine í nýjustu mynd Woody Allen, Blue Jasmine. Hvernig búningahönnuðurinn hafi náð að fanga fyrrum lífsstíl Jasmine, sem leikin er af Cate Blanchett, með því að klæða hana í alla þá merkjavöru sem ríkum konum finnst eftirsóttar. Í kreðsum forríkra kvenna er snobbað fyrir allt öðrum merkjum en hjá okkur venjulegu konunum. Eitt hrokafullt dæmi er að forríkar konur myndu aldrei láta sjá sig með Marc Jacobs-tösku...
 

Sannleikurinn er sá að það sem þú getur keypt í massavís í erlendum stórverslunum þykir ekki sérstaklega spennandi í fyrrnefndum kreðsum. Allar konur sem hafa farið í bandarískar stórverslanir vita um hvað ég er að tala. Alla jafna gætir þú líklega keypt fjórar Marc Jacobs-töskur fyrir eina Prada-tösku, en ég get ekki reiknað út hvað þú gætir keypt margar Marc Jacobs-töskur fyrir eina Birkin-tösku frá Hermés.

Árið 1981 lenti forstjóri Hermés, Jean-Louis Dumas, við hliðina á kyntákninu Jane Birkin í flugvél frá París til Lundúna. Þar kvartaði hún sáran yfir því að hana vantaði smart helgartösku úr leðri sem gæti geymt allar hennar gersemar og kæmi í veg fyrir að hún þyrfti að druslast með tvær töskur. Þremur árum síðar, 1984, kom Birkin-taskan á markað og hefur síðan þá þótt með því fínna sem konur geta eignast. Það er ekkert skrýtið enda er það ekki á færi allra kvenna að eignast slíkan grip. Fyrir þann tíma var Kelly-taskan frá Hermés, sem nefnd var eftir Grace Kelly, ein af eftirsóttustu töskum veraldar og er enn. Victoria Beckham á til dæmis eitt stærsta safn af Hermés-töskum sem um getur, bæði með Kelly og Birkin sniði.

Ódýrasta Hermés Birkin-taskan kostar í kringum 900 þúsund krónur. Allar venjulegar konur myndu líklega frekar fara í jógaferð til Taílands og kaupa sér lítinn gamlan Yaris fyrir afganginn ef þær ættu þessa upphæð í lausu. Á sama tíma er það grátlegt að krónan leiki okkur svo grátt að Marc Jacobs-taska hérlendis kosti næstum því jafn mikið og Prada-taska í útlöndum. Það „meikar engan sens“ eins og sagt er...

Vinkona mín var einu sinni á lausu og á því tímabili var þekktur „peningamaður“ líka á lausu þannig að þau ákváðu að hittast eins og tíðkast hjá einhleypu fólki. Hún var 22 ára, lífsglöð og til í allt og fannst gæinn spennandi. Hún mætti heim til hans í sínu fínasta pússi ef ég þekki hana rétt og þegar þetta atvik var rifjað upp á dögunum fengum við hláturskast.

„Hann benti mér á að kaupa mér nýja handtösku. Ég benti honum á að það væri góður siður að eiga fyrir hlutunum. Hann er í dag eignalaus en ég á loksins aðeins betri handtösku,“ sagði vinkona mín.