Pistlar:

Smáhesturinn beið aldeilis spenntur eftir að sperra sig í öllum haustlægðunum vopnaður splunkunýjum gúmmístígvélum úr spænska móðurskipinu Zöru. Það er nefnilega ekki á hverjum degi sem smáhestar hnjóta um háhæluð stígvél og það á frekar góðu verði.

Smáhesturinn sá fyrir sér hvernig öll gömlu dressin yrðu eins og ný þegar stígvélin væru komin á fótinn og því þyrfti ekki að gera sig frekar upp fyrir veturinn – þetta væri bara komið.

Á dauða sínum átti smáhesturinn von en ekki að hann myndi taka á móti öllum haustlægðunum í flatbotna inniskóm og það haltrandi ... (eins og fífl).

Þetta er svolítið eins og að vera sviptur borgaralegum réttindum sínum að setja smáhest í flatbotna skó og ætlast til þess að hann sé til friðs á meðan.

Til að gera langa sögu stutta rann síðasti í sumarfríi upp bjartur og fagur en endaði því miður á slysó eftir smá óhapp heima fyrir. Slysin gera nefnilega ekki boð á undan sér, gott fólk.

Eftir kvöldmat þetta örlagaríka kvöld þurfti smáhesturinn að ganga frá í eldhúsinu eins og gengur og gerist á eðlilegum alþýðuheimilum. Þeir þarna hjá IKEA eru nefnilega enn ekki búnir að finna upp sjálfhreinsandi eldhús – sem þeir myndu án efa moka út ef þau væru í boði. Við þessar hversdagslegu athafnir vildi yngri sonurinn ólmur vera í fangi móður sinnar meðan hún var að sinna húsmóðurskyldum sínum. Allt gekk eins og í sögu þar til drengurinn greip í glerkaröflu sem var full af balsamediki (mjög mikilvægt að það komi fram að þarna var ekki haft vín um hönd – því miður) og missti takið, sem gerði það að verkum að herlegheitin splundruðust á stóru tá húsmóðurinnar.

Eftir ferð á slysó og röntgenmyndatöku lá það ljóst fyrir að smáhesturinn væri tábrotinn og þyrfti að vera með fótinn í spelku næsta mánuðinn eða svo. Smáhesturinn var leystur út með lyfseðli upp á sterkustu verkjalyfin á markaðnum. Helgin leið því í ljúfri parkódín forte vímu ... og smáhesturinn lét vorkenna sér ægilega mikið.

Það versnaði þó í því þegar parkódín forte víman rann sitt skeið á enda og smáhesturinn þurfti að halda áfram með líf sitt. Það er nefnilega ekki hægt að láta flatbotna inniskó kyrrsetja sig. Smáhestar þurfa líka að vinna eins og hinir.

Öll smekklegheit og pjatt þurftu að víkja fyrir Birkenstock og verða þessir blessuðu skór límdir við fótinn fram í september – það er að segja ef hesturinn ætlar að komast út af eigin heimili.

Helstu tískuspekúlantar heims hafa hæpað Birkenstock-skó upp síðustu misserin og hafa skórnir verið flokkaðir sem mest trendí skór síðustu mánaða. Það getur vel verið að þeir henti vel fyrir arabíska veðhlaupahesta sem eru langir til leggsins og vannærðir. En það verður að segjast eins og er að Birkenstock gerir ekkert fyrir smáhesta. Eftir ítrekaðar tilraunir hefur hann komist að því að það er ekki vinnandi vegur að vera töff í inniskóm – alveg sama þótt spelkunni sé pakkað inn í 80 den-sokkabuxur og Furstenberg-kjól. Þessir skór eru hryllilegir við gallabuxur og enn verri við hnésíð pils.

Það var samt merkilegt að uppgötva það hvað ein brotin tá getur sett af stað mörg samtöl sem því miður enda öll á sama veg eða sirka svona: Voðalega ertu eitthvað lítil í þessum skóm ...