Sigrún Júlíusdóttir, prófessor í félagsráðgjöf við Háskóla Íslands, er formaður stjórnar Rannsóknastofnunar í barna- og fjölskylduvernd og hefur rekið meðferðarþjónustuna Tengsl frá 1982. Sigrún hefur unnið fjölmargar rannsóknir um íslenskar fjölskyldur, hjónabönd og skilnaðarmál og mun hún flytja erindi á mybaby2016-ráðstefnunni í Hörpu sem fer fram um helgina, en þar verður boðið upp á almenna fræðslu, uppákomur og tilboð. Á fyrirlestri sínum á ráðstefnunni mun Sigrún meðal annars fjalla um skilnaði, kynhlutverk og börn.
„Mikilvægast er að hafa ígrundað ákvörðun sína vel og unnið úr þeim tilfinningum sem tengjast slíku uppgjöri,“ segir Sigrún, spurð hvað sé það helsta sem fólk þurfi að hafa í huga ákveði það að skilja. „Það er misjafnlega snúið og fer eftir lengd og þróun sambandsins. Miklu skiptir hvort parið á barn eða börn saman, og einnig skiptir aðdragandi og orsök miklu. Parið þarf að ræða þetta vel saman því algengt er t.d. að annar sé ekki staddur á á sama stað og hinn í ferlinu, þ.e. gagnvart ákvörðun um skilnað. Þá er mjög gott, og stundum nauðsynlegt, að leita sér aðstoðar. Það á við hvort sem þau eiga saman börn eða ekki. Foreldrar þurfa að huga að börnunum, taka tillit til aldurs þeirra og þarfa og þá reyna að stilla saman strengina sem foreldrar. Það skiptir máli að velja heppilegan tíma fyrir samtal við börnin, hvernig þau eru undirbúin og hvernig foreldrarnir hafa hugsað sér fyrirkomulagið eftir þessa breytingu í lífi þeirra.“ Sigrún segir jafnframt að ein helstu mistök sem foreldrar geri í skilnaði sé að undirbúa sig of lítið. „Þá rekur fólk sig fljótlega á ýmsar hindranir og erfiðleika sem mögulega hefði verið hægt að komast hjá.“
Sigrún tekur þó eftir þeirri jákvæðu þróun að fólk leitar sér ráðgjafar frá fagfólki í auknum mæli. „Það leitar sér ráða bæði um sjálfa ákvörðunina og um hvernig sé hægt að eiga „góðan skilnað“. Mér finnst mjög ánægjulegt að foreldrar leita nú í vaxandi mæli fjölskylduráðgjafar um hvernig best sé staðið að skilnaðinum gagnvart börnunum, hvernig sé heppilegast að tala við þau um erfið mál og hvaða forsjár- og samskiptaform henti svo best.“
Spurð út í mál stjúpforeldra segir Sigrún stjúptengsl verða æ algengari, auðsýnilegri og viðurkenndari í okkar samfélagi heldur en áður var. „Slík tengsl eru hins vegar alltaf flóknari en fólk gerir ráð fyrir. Það gildir hér sem í öðru þegar um mannleg tengsl er að ræða, það er að gefa sér tíma, tala saman og fá aðstoð til að spegla eigin stöðu og rata heppilegustu leiðirnar. Rannsóknir hafa sýnt að ráðgjöf fyrir stjúpfjölskyldur, oft bara nokkur viðtöl, skila gjarnan hlutfallslega góðum árangri,“ segir Sigrún.
Sigrún segir alltaf æskilegt og oft nauðsynlegt að leita sér hjálpar fjölskylduráðgjafa við skilnað. „Fólk er orðið opnara og jákvæðara gagnvart því að fá ráðgjöf hjá viðeigandi aðila,“ segir Sigrún en þetta eru m.a. niðurstöður rannsókna og er nánar greint frá þeim í bók hennar og Sólveigar Sigurðardóttur, Eftir skilnað, sem kom út árið 2013. „Skilnaður er ekki sjúkdómur, truflun eða geðflækja heldur viðkvæmt tilfinninga- og samskiptamál, og það þarf skilning og þekkingu til að höndla þessi mál á uppbyggilegan og þroskavænlegan hátt. Fjölskylduráðgjafar hafa viðeigandi menntun til að veita pörum og fjölskyldum upplýsingar og leiðbeinandi ráðgjöf, en ekki síst eru þeir heppilegustu fagaðilarnir til að vinna úr erfiðum tilfinningum með fólki og fara með því í gegnum það þroskaferli sem skilnaður getur verið.“