Reykjavíkurborg á um helming alls leiguhúsnæðis sveitarfélaga í landinu, eða 2.445 íbúðir. Þetta kemur fram í könnun varasjóðs húsnæðismála um stöðu á leiguíbúðum sveitarfélaga um áramótin.
Könnunin tekur til alls leiguhúsnæðis á vegum sveitarfélaganna, bæði félagslegra íbúða, íbúða fyrir aldraða og sérútbúinna íbúða fyrir fatlaða. Í borginni eru 19,7 opinberar leiguíbúðir á hverja 1.000 íbúa, mun hærra hlutfall en almennt tíðkast hjá stærstu sveitarfélögum landsins. Næst kemur Akureyri með 18,1. Eru það einu stóru sveitarfélögin yfir landsmeðaltalinu, 15 íbúðir á 1.000 íbúa.
Nágrannasveitarfélög borgarinnar standa henni langt að baki en að meðaltali eru þar um 8,3 íbúðir á hverja 1.000 íbúa, innan við helmingur þess sem er í Reykjavík. Minnst er framboðið, miðað við íbúafjölda, í Garðabæ en bærinn hefur á að skipa 35 leiguíbúðum og á Seltjarnarnesi þar sem íbúðirnar eru 16. Þetta eru einmitt þau sveitarfélög á listanum sem leggja á lægst útsvar, 13,70%. Ef framboð nágrannasveitarfélaganna fimm væri álíka og Reykjavíkur myndi félagslegum leiguíbúðum á höfuðborgarsvæðinu fjölga um 1.080.
Dagur B. Eggertsson borgarstjóri hefur áhyggjur af misræminu milli sveitarfélaga. „Ég hef verið að hvetja til þess að við skoðum þetta heildstætt og tökum á þessu saman,“ segir Dagur. Það skiptir mjög miklu máli fyrir samfélagið í heild sinni að félagslegt húsnæði sé ekki aðeins byggt í Reykjavík heldur að öll samfélög séu félagslega blönduð. Það er gott fyrir alla því jöfnuður er góður fyrir alla í samfélaginu.“
Dagur segir Reykjavík þó ekki geta beðið eftir öðrum sveitarfélögum. Leysa þurfi vanda þeirra sem bíða eftir leiguhúsnæði. „Við erum á fullri ferð með okkar húsnæðisáætlun og erum að reyna að fjölga þessum íbúðum eins og hægt er. Við höfum samið við þá verktaka sem eru að byggja í borginni um að þeir byggi jafnframt fyrir okkur. Þannig blandast félagslegar íbúðir inn í þau hús sem byggð eru í borginni en rísa ekki öll á einum stað.“
Gunnar Einarsson, bæjarstjóri Garðabæjar, vill ekki kannast við að bærinn ýti vandanum frá sér með því að bjóða upp á færri íbúðir en nágrannasveitarfélögin og að Garðbæingar í húsnæðiseklu flytji úr bænum vegna lítils framboðs félagslegs húsnæðis. Aðspurður hvernig standi á því að borgin þurfi nær nífalt fleiri félagslegar íbúðir en Garðbæingar, miðað við höfðatölu, segir hann það meðal annars geta stafað af meiri félagslegum vandamálum í borginni. „Við erum með fólk á fjárhagsaðstoð, sem fær húsnæði hjá okkur og stuðning fyrir börn. Við mætum líka húsnæðisþörf íbúa okkar eftir bestu getu en við erum ekki með íbúðir á lager.“