Björt Ólafsdóttir, fyrrverandi umhverfisráðherra, beinir spjótum sínum að duglausum stjórnmálamönnum í grein í Fréttablaðinu í dag þar sem hún fjallar um laxeldið á Vestfjörðum. Stjórnmálamenn sem tala um vernd lífríkis og náttúru á tyllidögum.

Í greininni segir Björt að líkt og fram hafi komið í fréttum hafi stofnanir umhverfisráðuneytisins ekki með nægjanlegum hætti fjallað um aðra kosti í sinni málsmeðferð en laxeldi í sjó, og þar með ekki farið að lögum nr. 106/2000 um mat á umhverfisáhrifum. „Það eitt og sér er auðvitað ámælisvert, og brýtur gegn lögum, en er þó fjarri því eina ástæðan sem tilgreind er fyrir synjun leyfanna.

Fyrir það fyrsta rekur nefndin hvernig meiri háttar annmarkar hafi verið á allri málsmeðferð hvað varðar laxeldi í sjó af hendi íslenskra stjórnvalda í áraraðir,“ skrifar Björt.

Hún bendir á 40. gr. stjórnarskrárinnar máli sínu til stuðnings sem kveður á um að stjórnvöld geti ekki afhent eignar- eða afnotarétt að hafsvæði við landið sé ekki fyrir hendi sérstök lagaheimild til hinnar tilteknu ráðstöfunar hafsvæðisins. Slík heimild sé ekki fyrir hendi í þessu máli og þannig brjóti leyfisveitingarnar almennt gegn stjórnarskránni.

Eins að fjarlægð á milli eldissvæða ótengdra aðila í þessu máli er ekki samkvæmt reglugerðum. Þetta eru staðreyndir málsins er varða dóm úrskurðarnefndar umhverfis og auðlindamála, skrifar Björt í Fréttablaðinu í dag.

„Hitt er svo dugleysið í stjórnmálamönnunum sem tala um vernd lífríkis og náttúru á tyllidögum. Það er sorglegt og dýrkeypt fyrir landsmenn hvað veður skipast hér alltaf fljótt í lofti og það er auðvitað argasta hræsni að vinna við það að setja öðrum lög en fara bara eftir þeim eftir eigin hentugleika líkt og nú á að gera.

Hvar eru þeir í pólitík sem eiga enn einhvern snefil af sannfæringu og hugsjón fyrir því meginstefi í náttúruvernd sem og verndun fjölbreytileika lífríkis að verndunin sjálf í eðli sínu sé það mikilvæga?

Ekki fyrir peninga hvort sem það séu vasar Norðmanna eða veiðiréttarhafar laxveiðiáa. Heldur út af því að við sem erum hér í stutta stund höfum ekkert leyfi til þess að skemma hana til frambúðar.

Þessi rök um ábyrgð kynslóðanna hafa reyndar þegar á reynir ekki fleytt náttúruverndinni langt á þessum síðustu tímum ólíkt því þegar Sigríður í Brattholti barðist fyrir verndun Gullfoss.

En þá eru líka hæg heimatökin að benda á bullið í viðskiptamódelinu fyrir íslenska skattgreiðendur sem verða af tugum milljarða sem þeir norsku fá fyrir leyfin og þau takmörkuðu gæði sem firðirnir eru. Lærum einhvern tímann af fortíðinni.

Fyrir nokkrum árum þótti stjórnmálamönnum Vinstri grænna olíuleit og kísilmálmver góðar og grænar hugmyndir ekki síst til þess að styðja við byggð í landinu. Hættum að láta eins og við vitum ekki að opið sjókvíaeldi sé mengandi. Og hættum að láta eins og störfin þar verði mörg til frambúðar mitt í því að stjórnmálamenn tala sig hása um fjórðu iðnbyltinguna og sjálfvirknivæðingu starfa sem verða þar auðvitað eins og í öðrum sjávarútvegi,“ segir Björt enn fremur í greininni.

Grein Bjartar Ólafsdóttur er birt í Fréttablaðinu í dag

Frétt af mbl.is

Forysta VG hélt olíumáli leyndu

Frétt af mbl.is

„Iðnaður hluti af fjölbreytni“

Tengdar fréttir

Fiskeldi

Fjárfestingin 115 milljarðar króna

• Bátur Arnarlax verður fyrsti sinnar tegundar
• Lagareldismálið fyrst á dagskrá
• Gera niðurstöður umhverfisvaktana aðgengilegar
• Gagnrýna aðferðir við áhættumat

» Fleiri tengdar fréttir

• Blogga um frétt