Náin samvinna er lykillinn að árangri

Náin samvinna er lykillinn að árangri í útgerð og fiskvinnslu og þar eru útgerðarstjórar í stóru hlutverki. Ingimundur Ingimundarson, útgerðarstjóri uppsjávarskipa hjá Brimi hf., áður HB Granda, segir að skipstjórarnir viti að þeir séu hluti af keðjunni og til hvers sé ætlast af þeim varðandi veiðar og meðferð afla. Sömuleiðis hafi vinnslurnar góðan aðgang að upplýsingum og fylgist vel með gangi mála.

Rífur kjaft ef því er að skipta

„Í raun eru þetta ekki nein geimvísindi og það reyna allir að spila vel úr sínu þannig að sem mest verði úr aflanum; sjómenn, fólkið í vinnslunni og þeir sem starfa að markaðsmálum. Þar skipta upplýsingasöfnun og upplýsingagjöf til hægri og vinstri miklu máli. Útgerðarstjórinn er samt stundum stuðpúði fyrir skipstjórana og raunar margar deildir í fyrirtækinu. Ef því er að skipta rífur hann kjaft við allt og alla innanhúss og utan og fær nöldrið úr öllum áttum,“ segir Ingimundur hlæjandi svo það brakar í símanum.

Hann segir að makrílvertíð ársins hafi heilt yfir gengið vel, bæði veiðar og vinnsla, og hann heyri ekki annað en að markaðsaðstæður séu ágætar. Tímabundin taugaveiklun fylgi sérhverri vertíð og það hafi valdið vonbrigðum hvað vertíðin var endaslepp. Eftir fyrstu dagana í september hafi dregið mjög úr veiði og illa hafi gengið að finna makrílinn eftir nokkra bræludaga. Við slíku megi búast þegar komið sé fram í september og allra veðra geti verið von í úthafinu, en þegar leið á vertíð fékkst makríllinn einkum í Síldarsmugunni á alþjóðlegu hafsvæði norður af Færeyjum, á milli Íslands og Noregs.

Venus NS. Ljósmynd/Jón Sigurðsson

Makríllinn fór allur í vinnslu á Vopnafirði, en þar rekur fyrirtækið fullkomið uppsjávarfrystihús. „Nú tekur norsk-íslenska síldin við hjá uppsjávarskipunum og byrjun þeirrar vertíðar lofar góðu. Þá er það kolmunninn, væntanlega í færeyskri lögsögu, en hann fer í bræðslu á Vopnafirði. Svo trúi ég því statt og stöðugt að við fáum loðnuvertíð eftir áramót,“ segir Ingimundur.

Vel búin uppsjávarskip

Uppsjávarskip Brims eru Venus NS og Víkingur AK, bæði skipin smíðuð í Tyrklandi og komu ný til landsins árið 2015. Ingimundur segir að þau séu vel búin og hafi reynst vel. Sama megi reyndar segja um uppsjávarflotann í heild sinni; öll fyrirtækin hafi endurnýjað skip sín. Þau séu öll búin öflugum búnaði til að kæla afla, sem komi sér vel þegar t.d. makríll og síld eru flutt um langan veg til manneldisvinnslu.

Sá búnaður kemur sér einnig vel þegar kolmunni er jafnvel sóttur suður fyrir Írland þegar lengst er farið. Á þeim veiðiskap geta stærstu skipin borið yfir þrjú þúsund tonn, en miðað er við þúsund tonn þegar frysta á aflann.

Víkingur AK. Ljósmynd/HB Grandi

Var lengi á Svaninum

„Áður fyrr báru skipin mun minna og ekki var sama áhersla lögð á gæði og vinnslu til manneldis,“ segir Ingimundur. Þá hafi viðmiðið gjarnan verið að fiska sem mest á sem skemmstum tíma nema þegar verið var að frysta hrognafulla loðnu og loðnuhrogn. Hann rifjar upp að fyrri Svanur RE 45, sem var í eigu föður hans og fjölskyldu, hafi borið rúmlega 300 tonn, en eftir stækkun 1979 hafi skipið borið um 700 tonn. Nýr Svanur RE kom til landsins 2002 og var burðargeta hans um 1.200 tonn.

Eftir að Ingimundur eldri lét af skipstjórn tók Viðar Sæmundsson við og síðan Gunnar Gunnarsson. Ingimundur yngri var í um 20 ár háseti, stýrimaður og afleysingaskipstjóri á Svaninum en kom alfarið í land 2004. Í ársbyrjun 2005 varð útgerð Svansins hluti af HB Granda og nokkru síðar var skipið selt til Skotlands og þaðan fór Svanurinn til Rússlands.