Fjárfestingar leiddu til minni losunar
Fjárfestingar sjávarútvegsfyrirtækja hafa á undanförnum árum leitt til þess að losun greinarinnar hefur dregist saman svo um munar. Fjárfestingarnar hafa verið í nýjum sparneytnari skipum og vinnslum sem eru búnar hátæknivélum.
„Þessar fjárfestingar eru nauðsynlegar og hafa verið ráðandi þáttur í að tryggja samkeppnishæfni greinarinnar í alþjóðlegri samkeppni, stuðlað að aukinni verðmætasköpun og treyst áframhaldandi atvinnu hér á landi. Árangur fyrirtækjanna við að minnka kolefnissporið er þó einn veigamesti ábatinn sem fengist hefur með aukinni fjárfestingu,“ segir í greiningu sem birt hefur verið á Radarnum.
Heilt yfir hefur orðið samdrátturinn í losun vegna matvælaframleiðslu en langmesta samdráttinn má rekja til minni olíunotkunar í sjávarútvegi.
„Í raun hefur sjávarútvegi tekist að draga allverulega úr olíunotkun án þess að það komi niður á framleiðslu og gott betur. Það er afar ákjósanleg þróun og sjaldséð því vanalega eykst olíunotkun og kolefnissporið stækkar þegar umsvif einstaka atvinnugreina aukast. Þetta má rekja til fjárfestinga í nýjum skipum, sem eru búin nýrri tækni og eru sparneytnari en þau sem eldri eru. Eins hafa framfarir í veiðum, betra skipulag á veiðum og fækkun skipa dregið úr olíunotkun,“ segir í greiningunni.
/frimg/1/29/50/1295006.jpg)
Fullyrt er að árangurinn megi rekja til fiskveiðistjórnunarkerfisins sem skapar hagræna hvata og stuðlar að langtímahugsun.
Er kerfið sagt auðvelda fyrirtækjum að „ráðast í langtímafjárfestingar og að skipuleggja starfsemina með langtíma hagsmuni að leiðarljósi. Það er nefnilega svo að óvissa er meiri í sjávarútvegi en gengur og gerist í mörgum öðrum geirum atvinnulífsins. Sveiflur í stærð fiskistofna eru einn stærsti óvissuþátturinn sem sjávarútvegsfyrirtæki þurfa að glíma við umfram aðrar atvinnugreinar. Nærtækast er þar að nefna loðnubrest tvö ár í röð, 2019 og 2020.“
