Fágaður sportjeppi sem gleður

Ég renndi niður í Bílabúð Benna á föstudegi til að kíkja á Torresinn. Það fyrsta sem ég hugsaði þegar ég sá bílinn var hversu glæsilegur hann er. Allt útlit hans höfðar ofboðslega vel til mín.

Hann er einhvers konar fullkomin blanda af módernisma og klassík. Það er; hann er nútímalegur að sjá án þess að verða of speisaður, sem mér finnst margir nýir bílar vera í dag. Á sama tíma er margt sem minnir á gamla tíma með fágaðri hönnun og allt rennur þetta svo ljúflega saman að bíllinn er sannkallað augnakonfekt.

Brúna leðrið í innra rými hans, saumarnir í því – allt er einhvern veginn svo fallegt og augljóst að við hönnun bílsins var hugsað út í minnstu smáatriði.

Fjölskylduvænn

Mitt fyrsta verk, eins og alltaf, þegar ég kem mér fyrir í nýjum bíl er að hlussa barnabílstól dóttur minnar inn í hann. Það er ekki alltaf einfalt og bílarnir eru misvel til þess fallnir. Torresinn er aftur á móti frábær fjölskyldubíll.

Aftursætin eru rúmgóð en framsætið farþegamegin lá alveg aftur svo ég þurfti að færa það ögn fram til þess að koma stólnum fyrir. Það kom mér skemmtilega á óvart að það eru takkar til að færa farþegasætið og halla því fram ofarlega bílstjóramegin, sem þýddi að ég gat fært sætið fram svo bílstóllinn kæmist fyrir, án þess að fara út úr bílnum og inn að framan til að finna takka til að færa það, eins og maður þarf nær undantekningarlaust að gera í þessari stöðu.

Þetta er frábær eiginleiki, sem ætti að vera í öllum bílum. Bæði léttir þetta líf foreldra sem eru sveittir við að koma bílstól fyrir aftur í en einnig gerir þetta bílstjóra kleift að færa sæti farþegans þar sem hann situr í bílstjórasætinu. Að þurfa ekki að útskýra fyrir mömmu gömlu hvar hún finnur takkana og hún að fálma eftir þeim þarna niðri milli sætis og hurðar. Þetta er eitt af þessum smáatriðum sem maður þakkar fyrir.

Smáatriði sem gleðja

Sólin skein þennan dag og vor í lofti. Rúðurnar aftur í eru dökkar, en á þessum árstíma kemur það þó ekki í veg fyrir að sólin nái í gegn og trufli lítil augu sem enn eru að venjast mestu birtunni eftir að hafa dvalið mánuðum saman í móðurkviði. Í þeim efnum er annað frábært úthugsað smáatriði í bílnum, það er rauf innan við rúðurnar aftur í þaðan sem hægt er að draga upp sólhlífar. Þetta gladdi mig ósegjanlega og gerði bílferðina þeim mun ánægjulegri fyrir okkur mæðgur báðar.

Hnakkapúðarnir á sætum fram í eru með eins konar skarði að aftanverðu sem hægt er að nýta til að hengja töskur og veski. Ég sé jafnvel fyrir mér að þar sé hægt að skorða spjaldtölvu eða annað slíkt til að bjóða börnum upp á afþreyingarefni í lengri bílferðum.

Dóttir mín er ung enn svo við erum ekki komnar á þann stað, og ég lifi enn við þær ranghugmyndir að ég verði frekar foreldrið sem kenni barninu örnefni náttúrunnar á ferðum okkar en það sem bjóði upp á teiknimyndir. Tíminn einn mun leiða það í ljós hvort mér takist það, ég veit að einhverjir foreldrar hlæja núna upphátt, en í það minnsta aukast líkurnar á að úr óskhyggju minni rætist á svona bíl eins og Torres, þar sem barnið hefur jafn gott útsýni úr aftursætinu og raun ber vitni.

Sætin eru þægileg og það fer mjög vel um mann í bílnum, hvort sem setið er fram í eða aftur í. Skottplássið er einkar veglegt, 839 lítrar og hægt að auka það verulega með því að leggja aftursætin niður eða í allt að 1.320 lítra.

Stemningslýsing er í bílnum. Einhverjum kann að þykja slíkt vera óþarfa prjál, en þetta er eitt af þessum litlu smáatriðum sem gera mig aðeins skotnari í ökutækinu. Ég gengst við því að ég er mikið fyrir prjál.

Ég verð líka að nefna að Torresinn er búinn 360° myndavél sem er með þeim betri sem ég hef prófað.

Lipur innanbæjar

Við notuðum bílinn töluvert innanbæjar og hann er mjög fínn í það. Þótt hann sé voldugur og rúmgóður þá er hann engu að síður nægilega nettur til þess að vera fínn innanbæjar.

Það eina sem ég tók eftir sem mætti betur fara er að ef maður tekur kröftuglega af stað, eins og ég á svolítið til, þá hættir Torres EVX til að spóla smávegis. Það helgast að líkindum af því að bíllinn er stór og framhjóladrifinn. Væntanlega skiptir dekkjavalið líka einhverju máli í þessu samhengi; að vera á réttum dekkjum miðað við aðstæður. Þeir sem taka ekki alltaf af stað eins og þeir séu í spyrnu munu þó varla finna nokkuð fyrir þessu.

Traustur á ferðalaginu

Við mæðgur ókum sem leið lá úr höfuðborginni, yfir Hellisheiðina og tókum smá bíltúr í Árnessýslu. Þetta er bíll sem manni líður vel í á þjóðveginum, bæði aksturseiginleikanna vegna og stærðar hans. Mér leið sannarlega eins og við dóttir mín værum öruggar og vel brynjaðar í þessum bíl, skyldi eitthvað óhapp eiga sér stað.

Torresinn er með mjög fína sportfjöðrun, lipur og stöðugur á veginum. Hann er örlítið hastur að aftan, en ég fékk að kynnast því þegar ég ók aðeins of hratt yfir hraðahindrun sem ég sá ekki fyrr en of seint, með innkaup vikunnar í skottinu. Tvær skyrdollur, einn pottur af mjólk og lárpera lágu í valnum. Þetta hefði ég getað komið í veg fyrir með einföldum hætti, ekki aðeins með því að bæta athygli mína við aksturinn heldur líka með því að draga hlífina yfir innkaupapokana í skottinu. Til þess er hún víst!

Raundrægni til fyrirmyndar

Drægni bílsins er til mikillar fyrirmyndar. Uppgefin drægni er allt að 462 km og ég fæ ekki betur séð en að raundrægni hans sé ansi nálægt því, sem er nú ekki alltaf raunin með blessaða rafmagnsbílana. Veðrinu þessa helgina verður kannski best lýst sem dæmigerðu íslensku gluggaveðri, þannig það kom mér á óvart hversu mikil drægnin var. Ég kæmist vestur á firði með einu hleðslustoppi, sem er vel sloppið. Maður stoppar hvort sem er alltaf einu sinni á leiðinni til að teygja úr sér, létta á sér og væta kverkarnar á svo löngum ferðum.

Rafhlaðan er jafnframt framúrskarandi, byggð á nýrri, háþróaðri rafhlöðutækni og framleiðandinn stendur með henni, enda er ábyrgðin á rafhlöðunni yfir margfalt fleiri ekna kílómetra en gengur og gerist, í milljón kílómetra. Það þýðir að eigandi Torres getur ferðast á honum í um það bil áratug áhyggjulaust. Enginn annar rafbíll á Íslandi státar af svo langri ábyrgð á rafhlöðu. Naglapróf hefur sýnt að rafhlaðan þolir einnig vel hnjask og hún er því afar hentug fyrir íslenskar aðstæður.

Peninganna virði og rúmlega það

Það kom mér á óvart hversu viðráðanlegt verð er á Torres EVX. Miðað við hversu mikið er lagt í hönnun bílsins, hversu stór og rúmgóður hann er, og rafhlaða hans öflug og með góða drægni, þá hefði ég skotið á að hann væri töluvert dýrari en hann er í reynd. Fyrir meðaljón sem eru upptekin af lífsgæðakapphlaupinu þá er þetta svona bíll sem lætur fólk líta út fyrir að eiga meiri pening en það kannski gerir, án þess að þau þurfi að steypa sér í skuldir.

En að öllu slíku gamni slepptu, þá sé ég fyrir mér að þessi bíll sé fullkominn fyrir kjarnafjölskylduna, ekki síst þá sem hefur gaman af því að ferðast um landið og stunda útivist án þess að ætla sér að fara í of djörf ævintýri. Dráttargeta hans er einnig mikil, svo hann fer létt með að draga tjaldvagn, fellihýsi eða lítið hjólhýsi sem styður enn frekar við þessa sýn mína.

Veghæð bílsins er þannig að maður ætti að komast víða, en ég myndi seint láta mana mig út í það að þvera ár á rafmögnuðum „sportjeppa“. Mörkin liggja einhvers staðar þar með þennan. Torresinn er því traustur vinur í hefðbundinni útivist og ýmiss konar sporti.

Þetta er bíll sem ég hef góða trú á að þjóni eiganda sínum vel, á sama tíma og hann puntar vel upp á mann með fáguðu útliti sínu. Það verður enginn svikinn af þessum!