Fjölskyldan | Fjölskyldulíf | mbl | 14.9.2019 | 7:00 | Uppfært 8:59

Genablandan eins en öll börnin fimm mjög ólík

Erna Rán á fimm börn með eiginmanni sínum Ingólfi. Ljósmynd/Aðsend

Erna Rán Arndísardóttir er fimm barna móðir auk þess sem hún rekur ferðaþjónustufyrirtæki ásamt félögum sínum. Erna Rán gerir allt sem hún ætlar sér af fullum krafti hvort sem það viðkemur fjölskyldulífi eða ferðalögum og lætur það ganga upp enda skipulagsfrík að eigin sögn.

Erna Rán kynntist eiginmanni sínum Ingólfi Þór Tómassyni þegar hún var í háskóla og fljótlega eftir það byrjuðu þau að eignast börn. Börnin þeirra eru á aldrinum sjö til 16 ára en tvö skólaár eru á milli þeirra Tómasar Nökkva, Kristjáns Fannars, Eriks Þórs, Nadíu Ránar og Helenu Svandísar.

Hvernig breyttist lífið þegar þú varðst móðir?

„Lífið tók algjöra U-beygju hjá mér. Ég hafði verið í háskólanum og tók það svona ekkert of alvarlega. Ég hafði hugann aðeins meira við það að skemmta mér og í raun var ég mjög upptekin við það. En síðan hitti ég manninn minn og fljótlega eftir að við kynntumst langaði okkur bæði að eignast barn. Elsti sonur okkar er svo fæddur rúmu ári eftir að við kynntumst,“ segir Erna.

Öll fjölskyldan í eins náttfötum á jólunum. Ljósmynd/Aðsend

Var stefnan alltaf sett á að eiga mörg börn?

„Ég var svo sem aldrei með neina ákveðna hugmynd um það hversu mörg börn mig langaði til að eignast. Ég vissi að það væru allavega tvö eða fleiri. En þetta var einhvern veginn bara: „Hei ... við erum hvort eð er að standa í þessu núna – best að fara bara „all in“ og klára þetta á stuttum tíma.“ Við erum svolítið þannig ég og maðurinn minn að ef okkur dettur eitthvað í hug þá gerum við það alla leið.

Er eitthvað sem verður auðveldara með hverju barninu? En flóknara?

„Það sem er kannski auðveldara með hverju barni er að maður er nokkurn veginn með það á hreinu hvað gerist næst varðandi þroska og bara almennt í lífinu en það sem er einmitt á sama tíma flókið er að engin tvö börn eru eins og öll hafa þau mismunandi þarfir. Manni finnst eiginlega hálffáránlegt að það séu fimm einstaklingar inni á heimilinu – allir búnir til úr sömu genablöndunni en allir svona rosalega ólíkir.

Það verður líka aðeins flóknara með hverju barni að finna barnapössun. Það er ekki hver sem er sem nennir að passa fimm börn. En ég á góða fjölskyldu sem hefur stigið inn og hjálpað okkur.“

Fjölskyldan í stærðarröð sumarið 2018. Ljósmynd/Aðsend

Hvað leggur þú áherslu á sem móðir?

„Mér finnst mikilvægast að börnin mín læri að hugsa út fyrir rammann. Við erum ekki öll eins og sum okkar passa bara alls ekki inn í þennan ramma sem samfélagið og skólinn reyna að setja okkur öll í. Við höfum einmitt bæði verið með börn sem una sér vel í skólanum og eiga auðvelt með að „passa í kassann“ en líka börn sem bara passa ekki í kassann og hafa átt erfitt uppdráttar.

Einnig leggjum við áherslu á að börnin okkar stundi íþróttir eða sinni einhverju áhugamáli fyrir utan skólann. Við höfum alltaf verið mjög virk í því að taka þátt í tómstundum barnanna. Við leggjum mjög mikið upp úr því að mæta á keppnir, tónleika og stundum æfingar barnanna okkar. Fjölskyldan mín hefur líka verið dugleg að sinna börnunum mínum á þennan hátt – það er alltaf gaman að hafa klapplið á kantinum. Þau finna að við höfum áhuga á því sem þau taka sér fyrir hendur og ég held að það hjálpi öllum börnum að finna að foreldrarnir hafi virkilegan áhuga á því sem þau eru að gera.“

Hefur uppeldið eitthvað breyst með árunum?

„Já klárlega hefur það breyst. Þegar ég varð móðir var ég 25 ára og var þá alveg tilbúin í þetta verkefni – að ég hélt. Ég komst að því þegar leið á að þetta var aðeins stærra verkefni en ég hafði gert mér grein fyrir. Tengdamamma mín er talmeina- og einhverfusérfræðingur – hún hefur gaukað að mér, og okkur, leiðum og lausnum sem maður hafði ekki endilega hugsað út í áður. Maður er alltaf að læra eitthvað nýtt.

Síðustu árin höfum við hjónin einnig verið mikið í kringum félagsskap sem byggist á sjálfsrækt (e. personal development) og þar höfum við lært helling um það hvernig maður getur bætt sig sem foreldri og bara sem manneskja. Það hafa allir gott af því að hugsa út í það hvert maður stefnir og hvað maður getur gert betur.

Stór hluti af okkar lífi eru ferðalög. Ég vil að börnin mín sjái heiminn og skilji að við erum mismunandi og að það er til mismunandi menning og fólk lifir við mismunandi aðstæður.“

Öll fjölskyldan á Gíbraltar 2018. Ljósmynd/Aðsend

Hvernig gengur ykkur að skipuleggja fjölskyldulífið með mörg börn á heimilinu?

„Vel. Ég er skipulagsfrík í eðli mínu og það hefur nokkuð oft verið gert grín að því. Þar sem ég rek mitt fyrirtæki heiman frá mér hef ég getað sinnt börnum auðveldlega þó svo að það séu veikindi eða frídagar í skólanum. Þetta getur verið kostur en líka ákveðinn galli að þegar maður er heima að sinna veiku barni þá er maður líka í vinnunni og endar á að gera kannski hvort tveggja bara svona hálf.

Þegar við bregðum okkur af bæ og förum jafnvel utan þá skil ég alltaf eftir að minnsta kosti tvær til þrjár blaðsíður af leiðbeiningum fyrir þann sem er að passa. Það þarf að sjá til þess að allir læri og mæti á réttum tíma á réttan stað.“

Það er ekki óalgengt að það séu fimm börn í samsettum fjölskyldum en finnur þú fyrir því að færri hjón eignist fleiri en kannski þrjú börn saman?

Já það er rétt – það eru ekki margir sem eiga svona mörg börn. Við eigum öll börnin saman og við fáum einmitt þetta komment mjög oft - fólk furðar sig á því. Ég á samt alveg vini sem eiga mörg börn en eru samsett fjölskylda og það er ekkert minna mál. Ég held að það sé jafnvel oft bara flóknara þar sem eru fleiri sem koma að foreldrahlutverkinu.“

Fjölskyldan í Marokkó Ljósmynd/Aðsend

Hefur þú þurft að skipuleggja þig og forgangsraða öðruvísi eftir að þú varðst móðir?

„Já klárlega. Ég sjálf á auðvelt með að breyta og bæta plönin mín – en ég hef þurft að læra það að það eru ekki alveg allir þannig. Tveir af sonum mínum eru einmitt ekki þannig. Það þarf að undirbúa allar breytingar mjög mikið og byrja að ræða tímanlega við þá um það sem fram undan er – þó svo að það sé til dæmis fjölskyldufrí eða skemmtun þá eru þeir bara þannig að það þarf að undirbúa því annars getur allt farið í hnút.“

Hver eru bestu ráðin sem þú átt fyrir nýbakaðar eða verðandi mæður?

„Ekki gleyma því að maður er líka maður sjálfur þótt maður verði mamma – ekki gleyma að lifa og hafa gaman án barnanna líka. Ég hef oft staðið mig að því að vera ófélagsleg og hitta jafnvel ekki aðra fullorðna en manninn minn í nokkra daga þar sem maður er bara upptekinn í því að lifa rútínulífinu sínu. En til þess að geta verið skemmtilegt og gott foreldri má maður ekki gleyma að vera maður sjálfur líka.“