Fara ætti varlega þegar ferðast er út í heim með lyf í farteskinu, og þá sérstaklega ef að pakka þarf stórum lyfjaskammti, eða mjög sterkum lyfjum sem gætu flokkast sem ávana- og fíkniefni. Eru til dæmi af fólki sem hefur verið stoppað í tollinum í útlöndum, fengið sekt, tiltal, og jafnvel verið stungið í steininn, fyrir að hafa á sér ósköp venjuleg verkjalyf og jafnvel bara hóstamixtúru, eða fyrir að hafa tekið of mikið magn lyfja með sér.
Reglurnar eru breytilegar eftir löndum og ættu ferðalangar, ef þeir eru í nokkrum vafa, að leita sér nánari upplýsinga um hvað má og hvað má ekki á þeim stöðum þar sem stoppað verður eða flogið í gegn. Þannig virðast mörg lönd umhverfis Persaflóann ákaflega ströng og tollverðir þar duglegir að skima eftir pillum í farangri.
Þær reglur sem gilda á Íslandi geta gefið ágætis vísbendingu um hvar mörkin liggja í öðrum löndum, og þá sérstaklega hjá vestrænum ríkjum. Þannig segir á heimasíðu Lyfjastofnunar að ferðalangar megi koma með allt að 100 daga skammt af flestum lyfjum til landsins, og þarf sá sem á lyfin að geta framvísað læknisvottorði, lyfseðli eða skriflegri yfirlýsingu ásamt fyrirmælum um notkun lyfjanna.
Strangari reglur gilda hins vegar um lyf sem flokkast sem ávana- og fíknilyf. Leyfist ferðamönnum með búsetu á Schengen-svæðinu þá að taka með sér 30 daga skammt, en bara 14 daga skammt komi þeir frá landi utan Schengen-svæðisins.
Leiki vafi á því hvaða flokki lyf tilheyrir ætti að vera hægt að fá það á hreint hjá lækni eða hjá lyfjafræðingi í næsta apóteki. Þá má líka fletta upp á netinu reglugerð um ávana- og fíkniefni sem inniheldur fylgiskjal með lista yfir bönnuð innihaldsefni.
Eru þar m.a. efni sem finna má í ýmsum gerðum verkjalyfja og svefnlyfja, en einnig í lyfjum til að meðhöndla ofvirkni og athyglisbrest.