Anna Kristjánsdóttir segist elska lífið á Tenerife og er ekki á heimleið. „Ég kem ekki til Íslands fyrr en tryggt er að kórónuveirufaraldrinum sé lokið. Þangað til vil ég njóta þess að búa í paradís,“ segir Anna Kristjánsdóttir, sem fullyrðir að ferðaþjónustan á Tenerife sé hrunin, greinin hafi í raun hrunið strax í mars og nái sér ekki á strik fyrr en ástandinu lýkur. Hins vegar sé gott að vera á Tenerife og smitin fá. Vandamálin byrji þegar komið er til Evrópu og til Íslands.
Anna flutti til Tenerife fyrir rúmu ári og segir ástæðu flutninganna einfalda; hún elski gott veður sem ekki sé verra að njóta í 30 gráðu hita. Anna, sem er vélfræðingur að mennt, fór á eftirlaun á síðasta ári og sá fram á að geta lifað sæmilegu lífi á Íslandi en lúxuslífi á Tene. „Ég elska þetta líf og ætti erfitt með að flytja heim aftur. Hér er næstum alltaf gott veður og fjöllin gefa Torfajökulssvæðinu ekkert eftir hvað litafegurð snertir auk þess að íbúarnir hér á suðurhluta Tenerife eru yndislegir.“
Anna segir að verðlag á Tenerife sé allt annað en heima og kemst auðveldlega af á sínum „lélegu eftirlaunum frá Íslandi“ en viðurkennir að hún sé ekki búin að setja sig nægilega vel inn í heilbrigðiskerfið þar, það sé í vinnslu.
Anna segir ávallt mikinn fjölda Íslendinga á Tenerife, kannski einhver hundruð, en eftir Covid hafi þeim fækkað verulega og hún telur að nú séu þeir kannski í kringum 50. Sem dæmi nefnir hún að einungis 26 manns hafi greitt atkvæði í forsetakosningunum í vor.
Í upphafi kórónuveirufaraldursins flúðu flestir Íslendingarnir heim og þeir sem eftir urðu einangruðust, enda var sett á útgöngubann í 10 vikur. Anna segir að fyrsta smitið sem uppgötvaðist á Spáni hafi verið á litlu og dásamlegu eyjunni La Gomera sem er örstutt frá Tenerife.
„Daginn eftir að smitið uppgötvaðist héldum við fjögur saman til La Gomera og nutum ferðarinnar þótt engan fyndum við vírusinn. Nokkru síðar fannst smit á hóteli hér í La Caleta. Yfirvöld tóku mjög hart á þessu og útgöngubann var sett á að kvöldi 14. mars. Þegar banninu var aflétt var ekkert smit á suðurhluta Tenerife og ekkert nýtt smit kom fyrr en í ágúst þegar opnað var fyrir ferðamenn frá meginlandi Spánar og víðar að. Þá var sett á grímuskylda sem er mjög óþægileg fyrir fjölda fólks. Sjálf hef ég reynt að skemmta mér og öðrum með skemmtilegum margnota grímum þar sem ég leik trúð og fæ bros eða hlátur á móti.“
Hún tók þá ákvörðun í upphafi kórónuveirufaraldursins að líta á útgöngubannið frekar eins og túr á frystitogara og reyna að sjá hið jákvæða í hræðilegum aðstæðum. Það reyndist henni vel en áhrifin voru ekki eins góð hjá öðrum. Hún segir að fólk hafi jafnvel gengið í sjóinn og hræðilegt hafi verið að fylgjast með fréttum.
„Margir þeirra sem höfðu atvinnu hérna unnu á svörtu og fengu þá engar atvinnuleysisbætur. Ég horfði á fólk róta í ruslatunnum að leita sér að mat svo ekki sé talað um ungt fólk betlandi til að komast heim til sín á meginland Evrópu.“