Reynsla okkar af Marokkó dásamleg

„Þetta hefur verið mikið og skemmtilegt ævintýri sem hófst fyrir fjórum árum,“ segir Sigríður Þóra Árdal, einn af eigendum verslunarinnar Nús/Nús sem lúrir líkt og falið leyndarmál milli bifreiðaverkstæða í iðnaðarhverfi í Reykjavík. Þar fást handgerðar vörur frá Marokkó sem Sigríður og fjölskylda hennar flytur beint inn frá því litríka afríska landi. Nús/Nús er fjölskyldufyrirtæki og þau fjögur sem standa að versluninni eru Sigríður Þóra Árdal, Bergsteinn Björgúlfsson maður hennar, dóttir þeirra Birta Árdal Bergsteinsdóttir og hennar maður Othman Karoune.

„Við Bergsteinn kynntumst þessum fallega heimi í gegnum Birtu, sem er mikil flökkukind og ævintýramanneskja. Hún lagði af stað í langferð með vinkonum sínum strax eftir stúdentspróf og ferðaðist um Asíu mánuðum saman. Hún átti erfitt með að koma aftur heim til Íslands og stíga inn í hamstrahjól hversdagsins og ákvað því að ferðast meira og fór næst til Mexíkó.“

Örlögin réðust í Essaouira

„Tveimur mánuðum síðar tilkynnti hún okkur að hún hygðist fara til Afríku. Birta stóð við orð sín og fór til Senegal og Gínea-Bissaú, en á leiðinni til baka kom hún við í Marokkó. Hún dvaldi í sjávarþorpinu Essaouira og þar réðust örlögin. Hún hitti fyrir ástina á gistiheimili þar sem hún gisti og Othman rak. Hún heillaðist ekki síður af landinu og tungumálinu sem hún fór síðan að læra. Hún talar núna marokkósku og Othman, sem nú er eiginmaður hennar, talar íslensku. Saman eiga þau tvenna tvíbura, fjórar yndislegar stelpur sem eru aldar upp við þrjú tungumál á heimilinu því ensku nota þau líka til samskipta. Síðan bættist franska við þegar stúlkurnar byrjuðu í leikskóla,“ segir Sigríður og bætir við að Marokkó sé frjálslynt land, þar sé fjölmenningarsamfélag með evrópsk, arabísk og afrísk menningaráhrif.

„Þar er eðlilegt ástand að allskonar þjóðarbrot séu saman komin. Þar eru mörg tungumál töluð og mikið umburðarlyndi gagnvart ólíkri menningu, sem mér finnst svo fallegt.“

Nauðsyn að hafa heimamann

Sigríður segir að Birta og Othman hafi verið ung og blönk þegar þau eignuðust fyrri tvíburana, svo þau foreldrar Birtu ákváðu að fara út í verslunarrekstur með þeim þegar unga fólkið bar upp hugmyndina.

„Birta og Othman ferðuðust í framhaldinu um Marokkó þvert og endilangt hvort með sinn tvíburann á bakinu til að velja vörur fyrir búðina heima á Íslandi. Við skiptum með okkur verkum, ég sé um verslunina hér heima en þau sjá um að senda hingað vörur frá Marokkó. Það er ekki hægt að gera svona lagað nema hafa með sér heimamann sem þekkir vel til. Síðan við byrjuðum eru Birta og Othman búin að opna tvo veitingastaði í Marokkó, annan í Essaouira og hinn í Marrakech og eignast seinna tvíburaparið.“

Allt hérna inni er handunnið

Sigríður segir að þetta sé búið að vera rosalega skemmtilegt og lærdómsríkt ferli, hálfgerður rússíbani.

„Við byrjuðum með húsgögn líka, en nú höfum við minnkað við okkur. Við erum alltaf að læra og ætlum núna að leggja áherslu á teppin, enda erfitt að sleppa þeim, þau eru svo dásamleg, en við erum einnig með ljós og leirvöru. Okkur finnst líka skipta máli fyrir umhverfið að vera með tréáhöld og glervöruna góðu, sem er endurunnin auk þess að vera handunnin. Ég segi stundum að þessar vörur séu lífrænar, því þetta er lifandi handverk en ekki sálarlausir verksmiðjuframleiddir hlutir. Allt á sér sína sögu, ég veit hvaðan hlutirnir koma og það er fólk á bak við þetta allt saman. Þó svo til dæmis að ákveðin tegund af skálum sé pöntuð í ákveðinni stærð og eigi að heita eins og hinar, þá eru engar þeirra eins, því þær eru handgerðar. Allt hérna inni er handunnið, meira að segja koparbaðkarið góða,“ segir Sigríður og vekur athygli á fögru baðkari úti í glugga.

„Ég ætti auðvitað að selja ofan í karið í freyðibað,“ segir hún og hlær.

Trúfrelsi ríkir í mínum heimi

Sigríður segir að hún og Bergsteinn maður hennar hafi nú eignast nýtt land, Marokkó, og myndað tengsl við fólk úr öðrum menningarheimi.

„Tengdaforeldrar Birtu eru yndislegt fólk og öll okkar reynsla af Marokkó hefur verið dásamleg. Líka reynsla okkar af íslam. Í mínum heimi ríkir trúfrelsi svo mér fannst ekkert stórmál að Birta tæki upp íslam. Erfiðast fannst mér þegar hún setti upp slæðuna,“ segir Sigríður og bætir við að Birtu sé mikið í mun að fólk viti að hún tók upp íslam að eigin frumkvæði áður en hún gifti sig.

„Það er búið að vera mjög gefandi fyrir okkur að fá að tengjast þessu stórkostlega landi, en að sama skapi erfitt að hafa litlu barnabörnin svona langt í burtu. Ég er þakklát fyrir tæknina, að hægt sé að nota myndsímtöl, því fyrir vikið þekkja ömmu- og afastelpurnar okkur. En fjölskyldan kom til Íslands í sumar og hefur nú ákveðið að vera hér í vetur. Við erum auðvitað rosalega ánægð með það.“