Ferðalög | Útivist | Sunnudagsblað | 19.2.2019 | 18:00

Hjóla þvert yfir Bretland

Mynd 1 af 2 Fjórmenningarnir við upphaf ferðarinnar. Frá vinstri: Aðalsteinn, Linda, Jóhanna og Jón. Mynd/úreinkasafni

Mynd 2 af 2 Hjólagarparnir hjóla í gegnum göng. Mynd/úreinkasafni

Síðastliðinn júlí hjóluðu systurnar Jóhanna Ósk og Linda Björk Eiríksdætur, ásamt eiginmönnum sínum Jóni Elvari Hafsteinssyni og Aðalsteini Jörundssyni frá syðsta odda Bretlands í Cornwall-héraði á suðurströnd Englands – sem gjarnan er kallaður Land's End – til þorpsins John o' Groats á norðurströnd Skotlands. Ferðin tók átján daga, en fjórmenningarnir hjóluðu rúma 1.600 kílómetra frá litríkum sveitum Suður-Englands, yfir hrjóstrugt hálendi Skotlands.

Landslag Bretlands er afar fjölbreytt. mynd/úreinkasafni

„Við hjóluðum á flugbrautum og malarvegum, á niðurtroðnum skógarbotnum, meðfram gömlum lestarteinum og skipaskurðum. Stundum þurftum við að reiða hjólin yfir drullupytti og fallnar girðingar, fram hjá hestum og geltandi varðhundum,“ segir Linda Björk þegar blaðamaður Sunnudagsblaðsins ræddi við fjórmenningana.

Hugmyndin að hjóla þvert yfir Bretland kviknaði þegar Linda las bókina Free Country eftir George Mahood, þar sem höfundur segir frá auralausu ferðalagi sínu þvert yfir Bretland, en ferðina hóf hann á nærbuxunum einum og treystu hann og ferðafélagi hans á góðvild og gjafmildi bresks almennings til að útvega þeim föt, mat, gistingu og ferðamáta til að klára ferðina.

„Við undirbjuggum okkur mjög lítið líkamlega,“ segir Jóhanna, „mesti undirbúningurinn var að hittast og ákveða hvar við ætluðum að gista.“

Ferðalangarnir setjast að snæðingi með fallegt útsýni. Mynd/Úreinkasafni

„Fyrir tveimur árum fórum við í hjólaferð til Hollands, en það var aðeins einn þriðji af þessari leið,“ bætir Jón Elvar við, en end to end leiðin svokallaða er rúmlega 300 kílómetrum lengri en hringvegurinn um Ísland. „Við hittum marga Breta sem héldu að við værum rugluð þegar við sögðum þeim hvert við værum að hjóla, en okkur þótti þetta ekkert svo merkilegt,“ segir Aðalsteinn. „Það er örugglega vegna þess að við vissum ekki betur,“ bætir Linda við.

Greru við hjólið

„Mesta áreynslan var fyrstu dagana. Dagur tvö var lengsti dagurinn, þá hjóluðum við 120 kílómetra yfir miklar hæðir, þannig að við vorum svolítið aum á degi þrjú. Síðan vandist þetta þegar leið á, maður hálfpartinn greri við hjólið,“ segir Jón Elvar.

Hópurinn gisti á ýmsum sveitakrám og gistiheimilum. Mynd/úreinkasafni

Fjórmenningarnir gistu á hinum ýmsu sveitakrám og gistiheimilum á leið sinni. „Ég veit ekki hvernig gistingu hefði mátt bjóða okkur til að við hefðum ekki verið mjög fegin,“ segir Linda. „Þótt það sé kannski ákveðin hvíld fyrir sæmilega virkt fólk að hjóla í staðinn fyrir að beita sér í annars konar vinnu, þá brenndum við miklu,“ bætir hún við. Við borðuðum mjög mikið á morgnanna og á kvöldin, þetta var fyrsta frí sem ég hef farið í sem ég hef borðað eins og svín og samt komið heim þremur kílóum léttari,“ segir Aðalsteinn.

Spennufall á áfangastað

Jóhanna er hjúkrunarfræðingur, Linda þroskaþjálfi, Aðalsteinn rafmagnsiðnfræðingur og Jón Elvar kokkur og gítarleikari, en þau tókust á við ferðina af miklu æðruleysi.

Vegirnir á leiðinni hentuðu misvel til hjólreiða. Mynd/Úreinkasafni

„Við vorum ekki í neinu kappi við tímann, við vorum bara að njóta. Það eina sem var skipulagt var áfangastaðurinn, en þar á milli varð margt á vegi okkar þar sem við stoppuðum og skoðuðum,“ segir Jóhanna. „Landslagið er rosalega fjölbreytt, við upplifðum það mismunandi á hverjum degi. Veðrið var gott allan tímann, sem kom mikið á óvart. Sveitirnar voru fjölbreyttar og fólkið var almennilegt. Svo var alveg magnað að koma á áfangastað á átjánda degi,“ heldur hún áfram.

„Það var smá skrítið að koma á áfangastað, svolítil tómleikatilfinning. Í átján daga höfðum við markmið, að komast þangað, og allt í einu þurftum við ekki að hjóla lengur. Það var samt alveg tvímælalaust einn af hápunktum ferðarinnar,“ segir Jón Elvar.

Bretland Hjólreiðar Útivist