Fólk bregður sér á skíði til að hressa upp á líkama og sál en starfsmenn skíðasvæðisins í Bláfjöllum eru búnir að hefja þetta upp á næsta stig. Einn af starfsmönnum svæðisins, Ísleifur Friðriksson, les nefnilega upp góðkunn ljóð fyrir gesti sem bíða við skíðalyfturnar, undantekningarlaust við glymjandi lófatak.
Er staðan reyndar orðin sú að fólk harðneitar að fara upp í fjall án þess að fá eitt gott skot af ljóðalestri áður. Fögur fjallasýn hefur löngum verið helstu ljóðskáldum heimsins botnlaus andagift og kannski tími til kominn að ádrepur þeirra þar um fái að hljóma hátt og snjallt í lifandi flutningi fjallasala á milli?
„Mér datt þetta einfaldlega í hug þegar ég stóð við langa og tilbreytingarsnauða röð. Að fólk hefði kannski gaman af því að drepa tímann með þessu og stytta biðina. Aldrei nokkurn tíma hefur verið kvartað yfir þessu, nema síður sé. Fólk er meira að segja farið að gauka að mér ljóðum til að lesa.“
Ísleifur segist lesa alls kyns ljóð og fólk sé farið að gera ráð fyrir þessu.
„Á ekki að lesa eitthvað í dag?“ segja menn!“´
Ísleifur segist skjóta inn einu og einu frumsömdu ljóði. Ljóð hans séu hins vegar svo mikill ekkisens leirburður að þau séu vart mönnum bjóðandi.
„Ég hef lesið ógrynni ljóða í gegnum tíðina en það virðist ekki breyta því að ég er handónýtur sjálfur til þess arna. Ég þyrfti eiginlega að fara á námskeið....“
„Hér hóf eitt sinn störf frönsk stúlka og ég fékk hana til að lesa upp úr Passíusálmunum fyrir fólkið. Hún var ófeimin við það og las og las án þess að skilja orð af því sem hún var að segja. Líkaði henni þetta svo vel að hér er hún enn. Sjálfur hef ég aldrei verið feiminn og mun halda mér að þessu svo lengi sem ég verð hér. Þetta er eina skíðasvæðið í veröldinni sem býður upp á svona lagað svo ég viti til.“
Skíðafærið er nú með afbrigðum gott og eru höfuborgarbúar á stanslausu renneríi. Hafa starfsmenn brugðist snögglega við og er nú opið til 9 á kvöldin. Fagnaðarefni fyrir alla skíðaáhugamenn – og ljóðaunnendur.