Jo O´Meara var söngkona í unglingasveitinni S Club 7 sem naut mikillar velgengni á tíunda áratugnum. Það sem enginn vissi var að hún barðist við mikla spilafíkn en var lengi vel í afneitun.
O´Meara elskaði spilakassa og varði miklum tíma í þeim áður en hún steig á svið. Þannig tókst hún á við pressuna sem fylgdi því að vera í hljómsveit.
„Þetta snerist ekki um peninga. Ég vildi bara fá þrjá ávexti í röð í spilakassanum og að ljósin blikkuðu. Sú víma hélt mér gangandi og ég gat ýtt frá mér öllum áhyggjunum,“ segir O´Meara sem segist hafa fljótt farið að mæta fyrr til þess að geta varið meiri tíma í spilakössunum.
„Ég var ekkert að pæla í þessu. Ég bara mætti snemma og setti hvern hundraðkallinn inn á eftir öðrum. Svo bara allt í einu er maður búinn að eyða meiru en maður ætlaði sér.“
Ekki leið á löngu þar til hljómsveitameðlimirnir fóru að hafa áhyggjur og það rataði í fréttir að hún væri með spilafíkn.
„Við vorum að ferðast um landið og ég lét mig hverfa. Allir vissu að ég væri í spilakössunum. Það var bara típískt ég. Ég var rosalega pirruð að fólk héldi að ég væri spilafíkill. Það er aðeins ný til komið að ég áttaði mig á vandanum sjálf.“