Getur verið pólitísk

Katla segist semja alla sína texta á íslensku enda sé hún hennar móðurmál. „Ég mynda skoðanir mínar og sjálfsmynd á íslensku og mér fyndist skrítið að mála upp minn veruleika á ensku,“ segir hún. „Mér finnst íslenska líka fallegt og skemmtilegt tungumál.“

En um hvað er hún að yrkja, um hvað fjalla textarnir? Katla nefnir ástina og skoðanir. „Ég myndi segja að platan geti líka verið pólitísk,“ segir hún og er beðin að útskýra það betur. Hvernig þá? „Fólki finnst þetta svolítið abstrakt textar og ég mér finnst skemmtilegt að fólk hlusti á mig og geti túlkað textana eins og því hentar,“ svarar Katla. Allt sé opið hvað túlkun varðar, allt í raun rétt.

Ef flokka ætti tónlistina, finna henni réttan stað í plötuverslun, hvernig myndi Katla þá skilgreina hana? Er þetta popp? „Já, er þetta popp? Ætli þetta sé ekki mest popp en þegar ég er að gera tónlist er ég ekkert að einblína á að fylgja einhverri ákveðinni tónlistarstefnu, alls ekki. Ég held ég leyfi bara sérfræðingum að greina mig eftir á,“ segir Katla, létt í bragði, „ég held að tónlistin mín sé bara tónlist eftir Kötlu Yamagata. Ég held að það sé besta leiðin til að lýsa henni.“

Tónlistarmaðurinn og raunveruleikaþáttastjarnan Bassi Maraj rappar í einu lagi á plötunni, laginu „Brauð og vín“, og kom blaðamanni skemmtilega á óvart, reynist vera hinn prýðilegasti rappari. Katla tekur undir þær vangaveltur blaðamanns og segir gaman frá því að segja að hún og JóiPjé, sem pródúseraði plötuna, hafi verið komin með „demó“ af laginu. Hana hafi langað að bæta rappi við lagið og Jói þá leyft henni að heyra rapp með Bassa. „Ég byrja að hlusta svolítið á hann og kemst að því að hann er frábært skáld, ótrúlega sterkur penni,“ segir Katla. Bassi hafi verið til í slaginn og virkilega gaman að vinna með honum að laginu. „Við erum líka svo ótrúlega miklar andstæður og það er einmitt það sem ég vildi að þetta lag væri, smá útrás fyrir mig að vera svolítið manísk og „messy“,“ útskýrir hún. Bassi hafi gefið út lög sem sýni vel hversu fær hann sé á þessu sviði.

Sjálfsöryggi nauðsynlegt

Blaðamaður minnist á pistil sem Arnar Eggert Thoroddsen skrifaði fyrir Morgunblaðið í febrúar síðastliðnum þar sem hann rýndi í grasrótina í íslensku tónlistarlífi árið 2024, það unga tónlistarfólk sem tók sín fyrstu útgáfuskref á því ári og er Katla þeirra á meðal. Arnar skrifar að platan „rúlli eins og Katla sé búin að vera heillengi í bransanum“ og tónlistin sé glúrið og skemmtilegt popp. Þá bar Árni Matthíasson einnig lof á plötuna á Rás 2 og sagði m.a. merkilegt að platan væri sú fyrsta með Kötlu, platan væri „skotheldur pakki“.

Katla er spurð hvernig sé að fá svona hrós og hvort henni hafi þótt auðvelt að taka því. „Já, auðvitað,“ svarar hún. „Ég er mjög stolt af tónlistinni minni og finnst fallegt þegar fólk gefur sér tíma til að hlusta á það sem ég hef að segja. Mér finnst þetta líka áhugaverð spurning því ég held að við sem samfélag gerum stundum ráð fyrir að konur séu með „imposter syndrome“ þegar kemur að þeim sem fylgja draumum sínum,“ segir Katla en „imposter syndrome“ hefur jafnan verið þýtt sem loddaralíðan eða -heilkenni.

„Í þessum bransa verður maður að vera sjálfsöruggur,“ bendir Katla á og á þar við tónlistarbransann. „Þetta væri ekki svona gott ef ég væri það ekki og myndi gefa út tónlist. Þetta er náttúrlega voða „scary“ fyrir marga, að semja eitthvað í fyrsta lagi og svo syngja. Þetta er vandræðalegt,“ segir hún og hlær. „Ég er búin að fá æðisleg viðbrögð frá mörgum við þessari plötu, ég fæ mikið hrós fyrir það hvað ég sé skýrmælt og þá ekki endilega frá fólki á mínum aldri heldur eldra fólki sem kommentar á það.“ Blaðamaður segist eflaust falla í þann flokk og þakka fyrir að skilja og heyra um hvað er sungið. Katla segist enda verja miklum tíma í textaskrif og ekki sóa tíma sínum í eitthvert hálfkák. „Ég hef reyndar alltaf verið frekar skýrmælt, svona þegar ég pæli í því,“ segir hún og hlær.

Fiðlan fór í kassann

Katla er spurð að því hvort hún sé með tónlistarnám að baki. Lærði hún söng eða hljóðfæraleik? „Já, þegar ég var kornung byrjaði ég á fiðlu, var í Suzuki-námi í Tónlistarskólanum í Kópavogi. Ég var í mjög mörg ár þar en fékk alveg nóg af því, fór að þykja svo leiðinlegt að einhver væri að segja mér hvað ég ætti að spila. Þegar ég hætti að spila á fiðlu setti ég hana bara í kassann og hef í raun ekki opnað hann síðan. Ég lærði sjálf á gítar og píanó og fór að semja fyrir sjálfa mig,“ svarar Katla. Hún semji alla sína tónlist á píanó fyrst og fari svo með lögin til pródúsents.

Postulínkom út í september í fyrra og Katla er spurð að hverju hún hafi verið að vinna síðan þá. „Ég fékk náttúrlega mörg skemmtileg gigg eftir plötuna en núna er ég bara að semja meira, að vinna í annarri plötu og er rosalega spennt fyrir henni. Hún mun koma út bráðum, það er ekki langt í það,“ segir hún. Sú plata verði líklega einnig stuttskífa.