Faveau er fæddur árið 2005 og var við nám í landbúnaðarháskóla þegar leikstjórinn bauð honum hlutverkið. Þar veðjaði Courvoisier heldur betur á réttan hest því strákurinn stendur sig frábærlega og greinilegt að hann er á heimavelli í sveitinni innan um velsældarlegar kýrnar. Hefur Faveau, líkt og myndin sjálf, hlotið ýmis verðlaun á ólíkum hátíðum og mun hafa notið góðrar aðsóknar í frönskum kvikmyndahúsum.

Krefjandi ostagerðarlist

Myndin fjallar um 18 ára pilt, Totone, sem virðist nokkuð óstýrilátur. Í upphafi myndar svarar Totone kalli og ögrunum vina sinna og sveitunga og fer úr öllum fötunum við mikinn fögnuð viðstaddra á þorpshátíð í héraðinu Jura. Endar þessi gleðskapur með því að Totone er sóttur af föður sínum um miðja nótt og virðist faðirinn hafa mestar áhyggjur af því að hann kasti upp í bílnum. Nokkru síðar deyr faðir hans og þarf Totone þá að sjá um sig og yngri systur sína, Claire, sjálfur og afla tekna.

Fjölskylduvinur útvegar honum starf sem hann svo missir skömmu síðar eftir að hafa slegist við samstarfsmann sinn, ungan mann sem Totone telur hafa niðurlægt sig. Systir þessa samstarfsmanns, Marie-Lise (Maïwene Barthelemy), er ástæða áfloganna en hún býr ein á mjólkurbúi sem var áður í eigu foreldra þeirra sem nú eru látin.

Totone og Marie-Lise hrífast hvort af öðru og byrja að sofa saman á sveitabæ hennar án vitneskju annarra. Samhliða því fer Totone að prófa sig áfram í ostagerð með aðstoð vina sinna en gengur brösuglega. Í mjög svo hrífandi atriðum kemur glögglega fram að ostagerð er mikil list og krefst bæði þekkingar og reynslu.

Mjólkina sem þarf í ostagerðina sækir Totone í leyfisleysi í kúabú Marie-Lise. Þegar ein kúanna ber kemur babb í bátinn og allt stefnir í að Totone lendi í vandræðum, að upp um hann komist. Eina von hans virðist vera að fara með sigur af hólmi í ostagerðarkeppni sem hann virðist þó eiga lítinn möguleika á enda ostagerð mikil list og krefjandi. Totone til aðstoðar í öllu þessu vafstri er litla systir hans, Claire, sem virðist öllu vön og ekki kippa sér upp við mótlætið. Hún er skemmilega leikin af hinni tíu ára Lunu Garret.

Á heimavelli

Leikstjóri myndarinnar og annar tveggja handritshöfunda, Courvoisier, þekkir vel til umfjöllunarefnisins þar sem hún ólst upp á bóndabæ í Jura sem er sögusvið myndarinnar. Hún fór í heimavistarskóla 15 ára að aldri og kynntist þar kvikmyndagerð í stuttum áfanga, að því er fram kemur í viðtali við hana á vef enska dagblaðsins The Guardian. Þegar hún sneri aftur til heimabæjarins löngu síðar sá hún hlutina með öðrum hætti, segir hún þar, sem hafi reynst nauðsynlegt.

Það er greinilegt af þessari frumraun Courvoisier að hún þekkir vel til umfjöllunarefnisins og tekur það raunsæislegum tökum. Atriði þau sem snúa að kúabúinu, ostagerðinni og kúnum sjálfum eru einkar trúverðug og nánast dáleiðandi, að ekki sé minnst á það að sjá kú bera.

Fumlaus handtök hinna ungu leikara í þessum atriðum sýna vel að þeim eru þau eðlislæg. Sama má segja um atriði seint í myndinni sem sýnir ansi skrautlegan kappakstur þar sem markmiðið virðist vera að velta bílum eins oft og hægt er. Líkt og fleiri atriði myndarinnar er það bæði forvitnilegt og skemmtilegt.

Hin mikla nálægð við dýr og náttúru gerir það að verkum að maður nánast finnur fjósalyktina. Volg mjólkin flæðir líka í stríðum straumum og frönsk sveitasælan hlýtur að hrífa bíógesti. Leikararnir ungu standa sig með mikilli prýði og þá sérstaklega þau Clément Faveau og Maiwene Barthelemy í hlutverkum unga parsins og hin barnunga Luna Garret sem sprengir algjörlega krúttskalann.

Myndatakan er að mestu látlaus, líkt og frásögnin, og sólar böðuð sveitin nýtur sín vel og vekur sterka löngun í franska sveitasælu með öllum sínum ostum og unaðssemdum. Frumsamin tónlist myndarinnar er líka mjög falleg og rómantísk og er hún sköpunarverk bróður og móður leikstjórans, Charles og Lindu Courvoisier. Af annarri tónlist ber hæst hið bráðskemmtilega „Kisses Sweeter than Wine“ með Jimmy Rogers frá árinu 1957.

Vingt Dieux er látlaus, raunsæisleg nálgun á einfalda, fallega sögu og greinilegt ástríðuverkefni leikstjórans Courvoisier.