Kristján Þórður Snæbjarnarson, formaður Rafiðnaðarsambands Íslands, segir efnahagsástandið í landinu bitna einkum á þeim sem illa geta varið sig. Peningastefna Seðlabanka Íslands sé fyrir löngu gengin sér til húðar.
Kristján Þórður Snæbjarnarson, formaður Rafiðnaðarsambands Íslands, segir efnahagsástandið í landinu bitna einkum á þeim sem illa geta varið sig. Peningastefna Seðlabanka Íslands sé fyrir löngu gengin sér til húðar.
Kristján Þórður Snæbjarnarson, formaður Rafiðnaðarsambands Íslands, segir efnahagsástandið í landinu bitna einkum á þeim sem illa geta varið sig. Peningastefna Seðlabanka Íslands sé fyrir löngu gengin sér til húðar.
Peningastefnunefnd Seðlabankans tilkynnti 0,5 stiga stýrivaxtahækkun í morgun, úr 8,75% í 9,25%, og í tilefni þess birti Kristján grein á vef Rafís.
Í greininni bendir hann á að óheilbrigt efnahagsástand neyði íslensk heimili til að taka verðtryggð húsnæðislán, sem auki vægi verðtryggingar og afleiðingar verðbólgu á almenning.
„Rjúfa þarf þennan vítahring tafarlaust,“ skrifar Kristján.
Kristján segir að verðhækkanir banka og „annarra stórfyrirtækja sem mala gull í krafti stöðu sinnar“, séu fyrir löngu orðnar óverjandi. „Á sama tíma og vextir á almenning og fyrirtæki eru ítrekað hækkaðir, til að skerða lífskjör almennings, eru eigendur fjármagnsins tryggðir á láði og legi.“
Nefnir hann þá einnig að það sé orðið fullreynt að hvetja til samfélagslegrar ábyrgðar. „Önnur meðul þarf til. Það er til dæmis orðið tímabært stjórnvöld gangi fram með góðu fordæmi auk þess sem beita þarf vaxtakerfinu til að sporna við eyðslu þeirra sem vart vita aura sinna tal.“
Kristján segir stóra hópa í íslensku samfélagi standa frammi fyrir bráðum vanda vegna vaxtahækkana og verðhækkana á nauðsynjavöru. „Til þessara hópa telst meðal annarra ungt fólk sem er að koma undir sig fótunum, fyrstu kaupendur húsnæðis, barnafjölskyldur, milli- og lágtekjufólk auk þeirra hópa sem reiða sig á framfærslu frá hinu opinbera, heilsu sinnar eða aldurs vegna.“
„Þetta ástand bitnar, eins og oftast áður, einkum á þeim sem illa geta varið sig.
Stjórnvöld geta ekki lengur skellt skollaeyrum við því ástandi sem skapað hefur verið. Peningastefna Seðlabanka Íslands hefur fyrir löngu gengið sér til húðar. Atlögu Seðlabanka Íslands að íslenskum heimilum þarf að linna. Tími breytinga er runninn upp.“