Innlent | mbl | 10.1.2016 | 10:29 | Uppfært 22.1.2016 14:10

Baðst afsökunar fyrir hönd Íslendinga

Frá komu flóttafólks til Lesbos. AFP

Þórunn Ólafsdóttir, sjálfboðaliði á Lesbos og formaður sjálfboðaliða samtakanna Akkeris, hefur tekið á móti fjölmörgum flóttamönnum á strönd eyjunnar.

Í pistli á Facebook síðu sinni í gær segir hún frá því að í gær hafi hún í fyrsta skipti hitt mann sem ætlaði sér að koma til Íslands.

„Þar sem ég stóð og deildi út þurrum fötum til fólksins úr bátnum sem kom í land rétt fyrir miðnætti lenti ég á spjalli við brosmildan mann frá Kúrdistan. Hann talaði mjög góða ensku og aðstoðaði mig við að túlka þegar þörf var á. Aðspurður sagði hann mér að allir úr hópnum væru heilir á húfi og þau fegin að vera komin í land,“ skrifar Þórunn.

Í ljós kom að maðurinn talaði fimm tungumál, þar á meðal grísku, sem hann spreytti sig á við grískumælandi starfskonu í búðunum. Segir Þórunn hana hafa átt erfitt með að trúa því að hann hefði lært allt þetta upp úr bókum og með því að hlusta á gríska tónlist. Það var samt raunin því maðurinn hafði aldrei áður stigið fæti á gríska jörð.

„Ég spurði hvort hann hefði einhvern sérstakan áfangastað í huga, hann brosti og spurði hvort ég hefði einhverjar góðar uppástungur. Ég hélt hina vanalegu ræðu um lönd sem væru öruggari en önnur, sagði frá hertu eftirliti í Svíþjóð og varaði sterklega við þeim löndum sem koma hvað verst fram við fólk á flótta. Hann hló dillandi hlátri og sagði að ég þyrfti ekki að hafa áhyggjur af því að hann færi að æða þangað. Hann væri búinn að kynna sér málin vel og ætlaði til lands sem væri ekki yfirfullt af fólki og myndi eflaust hjálpa honum, enda viss um að landið væri gott land. Landið var Ísland.“

„Ég skammast mín virkilega“

Þórunn segir andlitið næstum hafa dottið af manninum þegar hún sagði honum að einmitt þaðan væri hún og þau hlógu dátt að þessari tilviljun, en eins og áður segir hefur Þórunn aldrei áður hitt flóttamann sem hafði hug á að leita til Íslands við komuna til Lesbos. Spurði hann Þórunni hvernig hann kæmist til landsins frá Aþenu en Þórunn átti ekki annarra kosta völ en að útskýra fyrir honum að þangað kæmist hann einfaldlega ekki.

„Stelpan sem var á vakt með mér í fatatjaldinu er frá Ísrael. Hún hikar oft við að segja fólki hvaðan hún er, því hún er allt annað en stolt af þeim glæpum og óréttlæti sem heimaland hennar er þekkt fyrir og vill ekki vera ranglega dæmd fyrir myrkraverk ríkisstjórnar landsins síns. Ég held að í kvöld hafi ég kannski fengið örlitla innsýn í þá tilfinningu að eiga erfitt með að gangast við þjóðerni mínu. Ég skammast mín virkilega fyrir það hvernig heimaland mitt kýs að misnota landfræðilega stöðu sína til að halda landamærunum svo kirfilega lokuðum,“ skrifar Þórunn.

„Í kveðjuskyni gaf ég þessum nýja vini mínum íslenska lopavettlinga og baðst afsökunar fyrir hönd þeirra fjölmörgu landa minna sem vilja svo gjarnan hjálpa en fá ekki. Við getum nefnilega hjálpað svo miklu fleiri.“

Þar sem ég stóð og deildi út þurrum fötum til fólksins úr bátnum sem kom í land rétt fyrir miðnætti lenti ég á spjalli...
Posted by Þórunn Ólafsdóttir on Saturday, January 9, 2016