Innsæið virðist alltaf hafa rétt fyrir sér

Guðrún Theodóra Alfreðsdóttir er menntaður vöruhönnuður og starfar sem slíkur í London en þar hefur hún búið í tæp sex ár. Theodóra lauk BA-námi í vöruhönnun frá Listaháskóla Íslands og fljótlega eftir útskrift flutti hún til Frakklands. Þar hóf hún starfsnám hjá Domaine de Boisbuchet, skapandi samfélagi hönnuða sem halda vikulöng námskeið fyrir áhugasama. Eftir starfsnámið í Frakklandi hélt Theodóra til Bretlands.

„Draumurinn var alltaf að komast í mastersnám í The Royal College of Art í London sem ég gerði haustið 2013. Aðstæður buðu upp á að flytja til Bretlands veturinn áður og nýtti ég þann vetur til þess að fara í starfsnám hjá Faye Toogood í London sem mótaði mig mikið og svo til að vinna í möppu og umsókn fyrir skólann ásamt öðru. Í Royal College of Art var ég í deild sem kallast Design Products og var svo heppin að vera á síðasta árinu sem þeir kenndu samkvæmt gamla kerfinu. Það sem er svo sérstakt við RCA er að innan vöruhönnunardeildarinnar er hægt að velja sér svið, eða línu, sem hentar áhugasviði manns best og er þar allt frá mjög gagnrýninni samfélagslegri hönnun upp í hreina iðnhönnun. Hægt er að velja sér línu fyrir hvort ár fyrir sig og var ég fyrra árið á línu sem skoðaði það hvernig hönnuðir geta verið hvatar að breytingum í víðum skilningi, t.d. með því að nota hönnun til þess að varpa ljósi á ákveðin málefni eða breyta mynstrum innan ákveðinna kerfa/verkferla. Seinna árið var ég svo á svokallaðri Designer/Maker línu undir handleiðslu Max Lamb og Harry Richardson og gafst mér þar tækifæri til þess að samtvinna þennan þankagang frá fyrsta árinu við þeirra nálgun.“

Þekktir hönnuðir

Theodóra hefur nýtt tíma sinn vel í Bretlandi, en hún hefur meðal annars starfað fyrir þekkta hönnuði á borð við Phillippe Malouin og Bethan Laura Wood.

„Philippe var kennari í RCA þegar ég var þar. Rétt eftir að ég útskrifaðist var hann að gera verkefni sem hafði snertifleti við eitt af mínum lokaverkefnum svo hann hringdi í mig og bauð mér að koma og vinna rannsókn fyrir sitt verkefni, ég hafði alltaf verið með stjörnur í augunum yfir honum sem hönnuði svo ég verð að viðurkenna að ég fékk fiðrildi í magann. Rannsóknin gekk mjög vel og ég endaði með að vinna hjá honum í tæpt eitt og hálft ár. Það var ómetanlegt að vinna hjá Phil. Ég lærði svakalega mikið af honum, meðal annars hvernig maður tæklar alvöru verkefni á þeim hraða sem er krafist, hvernig það gengur fyrir sig að vera með eigið stúdíó og hreinlega að treysta innsæinu, það virðist alltaf hafa rétt fyrir sér,“ segir Theodóra og bætir við: „Það var svo svipað með Bethan, ég kannaðist við stelpuna sem var aðstoðarhönnuður hjá henni og þegar ég frétti að hún væri að flytja frá London lét ég þær vita að ég væri spennt fyrir að verða partur af því stúdíói. Eins og alls staðar er hönnunarheimurinn frekar lítill hérna í einhverjum skilningi svo Bethan þekkir bæði Philippe og Max og vissi því að ég hentaði vel í starfið.“

Theódóra hefur sömuleiðis unnið sjálfstæð verkefni, meðal annars matarstell sem fjallar um efnisheiminn í kringum okkur. Að sögn Theódóru er fólk oft upptekið af því hvað það borðar en veltir því minna fyrir sér hvaðan diskurinn sjálfur sé kominn. „Allir hlutirnir í settinu innihalda steinefnið feldspar í einhverri mynd og eru eiginleikar þess nýttir misjafnlega í hverjum iðnaði fyrir sig en settið staflast svo upp í tótem sem myndar tengsl milli allra efnanna. Núna nýlega fékk ég styrk frá Hönnunarsjóði sem ég er ótrúlega þakklát fyrir til þess að gera litla framleiðslu af settinu en það verður frábært að sjá það komast í almenna sölu.“

Að sögn Theódóru hafa önnur verkefni hennar verið meira ferlisdrifin. Til að mynda eitt verka hennar sem var sýnt á sýningunni Tilraunir - leir og fleira í Hafnarborg, þar sem hún, ásamt Daniel Durnin, prófaði sig áfram með nýjar leiðir til þess að brenna leir án þess að hrófla við honum.

„Það er, í stað þess að grafa hann upp og búa til hlut sem er svo settur í brennsluofn þá létum við jarðveginn sjálfan móta hlutinn og brenndum hann með gasbrennara á staðnum. Núna undanfarið hef ég svo verið að vinna verkefni sem skoðar mótagerð og sé ég fram á að það verði verkefni í nokkrum stigum.“

Ásamt fjölda annarra verkefna hefur Theódóra einnig verið að kenna í Listaháskóla Íslands. „Ég var að kenna í Listaháskólanum á síðustu önn, var með 9 vikna námskeið með nemendunum á fyrsta ári í vöruhönnun. Þar voru þau að komast aðeins inn í þennan þankagang og gera allskonar spennandi tilraunir með efni og aðferðir. Hugmyndin var að kynna þeim mismunandi æfingar sem þau geta nýtt sér í hugmyndavinnu og fá þau til að skoða hlutina frá nýjum sjónarhornum, reyna að átta sig á hvar þau geta nýtt sér verkferla á nýjan hátt eða komið með einhvers konar inngrip í þá. Mér fannst mjög spennandi að kenna, gaman að geta miðlað og á sama tíma lærði ég helling af þeim og öllu ferlinu. Planið er því að kenna þennan sama kúrs aftur næsta haust og hlakka ég mikið til.“

Theódóra var einnig með verk til sýnis á HönnunarMars sem fram fór dagana 15.-18. mars. „Fyrsti hluti verkefnisins, Mót, var kynntur á HönnunarMars. Verkefnið er ferlisdrifin rannsókn sem skoðar möguleika á smávægilegum inngripum í mótagerð með eftirlíf móta að leiðarljósi. Í mörgum framleiðsluferlum er mótagerð nauðsynleg til þess að búa til þann hlut sem óskað er eftir. Að verkinu loknu er mótið svo sett til hliðar og athyglin færist á þann hlut sem það gefur af sér. Ég er því búin að vera að skoða hvernig hægt er að lengja lífdag mótanna sjálfra eftir að frumhlutverki þeirra er lokið. Fyrsti hluti verkefnisins er þrívíðar skissur sem endurspegla konseptið en þar fá mótin áframhaldandi líf sem abstraktverk eftir að upphaflegu hlutverki þeirra er lokið. Næstu skref verkefnisins eru að færa þennan þankagang inn í iðnaðarumhverfi, svo sem gler- og keramikframleiðslu,“ segir Theódóra.