„Ég átta mig ekki alveg hvað hann á við með þessu,“ segir Ragnar Aðalsteinsson, lögmaður Guðjóns Skarphéðinssonar, eins þeirra sem sýknaðir voru af ákæru í Guðmundar- og Geirfinnsmálinu, vegna ummæla ríkislögmanns um að forsendur bótakröfu Guðjóns hafi ekki verið réttar.
Andri Árnason, settur ríkislögmaður í málum er varða bótakröfur vegna Guðmundar- og Geirfinnsmálsins, sagði í samtali við mbl.is í gær að Guðjón hefði verið vistaður megnið af tímanum, fjögur ár af fimm, á Kvíabryggju, en ekki í einangrunarfangelsi, sem stefnandi miði fjárhæð kröfugerðar sinnar við.
„Það sem hann skautar fram hjá, sem er aðalatriðið, er að Guðjón var vistaður í rúmlega 400 daga í einangrun sem hvarvetna í heiminum telst til pyntinga. Sameinuðu þjóðirnar telja allt sem er meira en 15 daga einangrun sé hættulegt heilsu manna, andlegri og líkamlegri,“ segir Ragnar.
Hann bendir á að Hæstiréttur hafi viðurkennt í dómum sínum frá árinu 1983 í málum Magnúsar Leópoldssonar og fleiri að það væri „stórkostleg raun“ að vera 105 daga í einangrun. „Það virðist vera að ríkislögmaður sé að hafna öllu sem þekkt er og líka dómum Hæstaréttar í fyrri málum.“
Sáttanefnd forsætisráðuneytisins í Guðmundar- og Geirfinnsmálinu hætti störfum 1. júlí síðastliðinn í kjölfar þess að bótakrafa var lögð fram fyrir hönd Guðjóns. Krefst hann 1,3 milljarða króna fyrir ólöglega frelsissviptingu. Ragnar sagði við mbl.is fyrir helgi að sáttanefndin hefði boðið Guðjóni 100 milljónir króna í bætur.
Ragnar segir að það hafi komið tölur frá fyrstu sáttanefndinni sem hafi miðað við hlutdeild í 400 milljónum. Ramminn hafi verið hækkaður í 600 milljónir þegar Andri var settur ríkislögmaður í málinu en við það hafi hugmynd ríkisins hækkað gagnvart Guðjóni sem því nam.
„Þær tölur sem voru nefndar fóru yfir 100 milljónir,“ segir Ragnar.
Andri sagðist hafa talið að sátt væri í augsýn í júní en Ragnar segir málið ekki svo einfalt:
„Það er gríðarlega erfitt fyrir einstaklinga að vera í málaferlum við ríkið. Það hefur yfirburðastöðu; peninga, mannaafla og hvaðeina. Það er mjög auðvelt að gefast upp þegar svona stendur á og það kom sá tími að umbjóðandi minn hugleiddi alvarlega að fallast á það sem ríkið segði, hvað sem það væri, til að losna undan þessum átökum við ríkið. Niðurstaðan varð sú að gera það ekki heldur að leita réttar síns, þó að það kostaði dómsmál.“