Sýknudómur ómerktur

Landsréttur ómerkti í dag dóm Héraðsdóms Reykjavíkur frá því í fyrra þar sem Þórður Már Jóhannesson og Sólveig Pétursdóttir voru sýknuð af kröfu Lyfja­blóms ehf. sem krafðist sam­tals 2,3 millj­arða króna í skaðabæt­ur vegna hátt­semi stjórn­enda fjár­fest­inga­fé­lags­ins Gnúps árið 2006.

Lyfjablóm áfrýjaði dómnum og krafðist þess að dómur héraðsdóms yrði ómerktur þar sem brostið hefði skilyrði til að skipta sakarefni málsins en þau voru sýknuð á grund­velli fyrn­ingalaga og tóm­læt­is stefn­anda.

Við aðalmeðferð máls­ins í héraði kom fram að Þórður Már og Helgi Arn­ar­son, end­ur­skoðandi Gnúps, könnuðust ekki við millifærslur upp á 1,6 milljarða króna sem áttu sér stað degi eft­ir að Þórður greiddi inn tveggja millj­arða hluta­fé sitt í fé­lagið.

Frétt af mbl.is

Þórður og Sólveig sýknuð af 2,3 milljarða kröfu

Gnúp­ur var fjár­fest­ing­ar­fé­lag sem var stofnað árið 2006. Eign­ar­haldið var á hönd­um þriggja hópa. Fyrst var það Magnús Krist­ins­son sem átti ásamt fjöl­skyldu sinni 46,5% í fé­lag­inu. Þá áttu fé­lög í eigu Krist­ins Björns­son­ar og þriggja systra hans 46,4% og Þórður Már Jó­hann­es­son átti 7,1%. Stofn­un fé­lags­ins var þó öllu flókn­ari en að þess­ir aðilar hafi lagt til fjár­magn í hlut­falli við eign­ar­hlut­inn og um það snýst m.a. dóms­málið.

Stefn­andi í mál­inu er fé­lagið Lyfja­blóm, en það var móður­fé­lag utan um eign­ir Krist­ins Björns­son­ar og fjöl­skyldu og hét áður Björn Hall­gríms­son ehf., í höfuðið á föður systkin­anna. Var fé­lagið í jafnri eign Krist­ins og systr­anna þriggja og öll sátu þau í stjórn fé­lags­ins. Síðar urðu breyt­ing­ar á eign­ar­haldi fé­lags­ins.

Fram kemur í niðurstöðu Landsréttar að stefndu, Þórður og Sólveig, hafi í héraði byggt á reglum um fyrningu og tómlæti og óskuðu eftir því að sakarefni málsins yrði skipt. Snýr það að því að dæmt er sérstaklega um tiltekin atriði máls á meðan önnur bíða. Málið var flutt þannig og Þórður og Sólveig sýknuð, eins og fram hefur komið.

Landsréttur kemst að þeirri niðurstöðu að málatilbúnaður um grundvöll skaðabótaábyrgðar annars vegar og fyrningu hins vegar falli verulega saman og því ekki fært að slíta þá þætti málsins í sundur þannig að leyst verði úr öðrum þeirra á meðan hinn bíði.

Af þeim sökum er áfrýjaður dómur ómerktur og málinu vísað aftur í hérað.

• Blogga um frétt