Atla Pálssyni, eiganda eyðibýlis undir Eyjafjöllum, brá í brún þegar hann sá notaðan klósettpappír svífandi fyrir utan býlið sem hann gerir nú upp ásamt fjölskyldu sinni.
Ekki batnaði ásýndin þegar Atli fór á bak við býlið þar sem enn logaði í timbri, sem sótt hafði verið úr skemmu við býlið í leyfisleysi.
„Þetta var dásamleg nótt á heillandi stað,“ stóð á miða sem skilinn var eftir á svæðinu, undirritaður af „ferðalöngunum“ eða „the travelgroup“. Ferðamennirnir höfðu gengið örna sinna inni í skemmunni og skilið eftir dömubindi og klósettpappír á víð og dreif um svæðið.
„Ég var staddur á Hvolsvelli og hitti þar nágranna minn sem segir kumpánlega: „Það var bara mikið fjölmenni hjá þér!“
Og þá sagði ég: „Nei, það held ég ekki... er það?“
Þá svaraði hann: „Jú jú, þarna voru þrír hvítir bílar, Dacia Duster, og að minnsta kosti tvö dökkgræn tjöld.““
Þá leist Atla ekki á blikuna og ákvað því að keyra á staðinn.
„Þá sá ég að greinilega hafði fólk verið þarna, því það fyrsta sem ég sá var fjúkandi skítugur klósettpappír, eins huggulegt og það er. Síðan fór ég á bak við hús og þá kom ég að brennandi eldi, við hliðina á gröfunni sem við erum að nota, til þess að laga svæðið þarna,“ segir Atli.
„Ég er feginn að hafa farið, þar sem eldurinn logaði við hliðina á vélinni. Hún hefði líklega brunnið, hefði ég ekki slökkt í þessu.“
Atli hefur ekki náð í ferðamennina sem þarna voru að verki en hann hefur kært athæfið til lögreglu. Honum þykir það grátbroslegt og vonast til þess að ferðamennirnir sjái að sér og átti sig á því að þessi hegðun er ekki til eftirbreytni.
„Minjar úr eyðibýlum eru náttúrulega ekki eitthvað sem fólk á að taka og brenna.“
Ferðamennirnir lýstu því á miða sem þeir skildu eftir, að þeir hefðu verið í göngu yfir daginn þegar tók að kólna og því hefðu þeir sótt viðinn og kveikt eld.
„Afsakið þetta!“ segir á miðanum en að því sögðu stendur í lokin: „Við áttum dásamlega stund.“