Vilhjálmur H. Vilhjálmsson, verjandi Halldórs Margeirs Ólafssonar, gagnrýnir hugarfar lögreglu til rannsóknar saltdreifaramálsins og segir lögreglu hafa ítrekað reynt að gera „allt og ekkert“ tortryggilegt hvað varðar Halldór Margeir í því skyni að geta gengið á mannréttindi hans með rannsóknaraðgerðum og þvingunarráðstöfunum.
Í málflutningsræðu sinni fyrir Landsrétti í dag vísaði Vilhjálmur meðal annars til þess að tengsl umbjóðanda síns við Danmörku hefðu verið gerð tortryggileg en að lögreglu hefði verið ljóst að hann ætti dóttur og barnabörn í Danmörku.
Halldór Margeir var dæmdur í tólf ára fangelsi í héraðsdómi fyrir að hafa staðið að innflutningi á saltdreifara hingað til lands með Norrænu frá Hollandi, en í honum voru faldir 53 lítrar af amfetamínvökva.
Þegar litið væri yfir rannsókn málsins taldi Vilhjálmur ljóst að hugur lögreglu hefði ekki staðið til þess að upplýsa málið og leiða sannleikann í ljós. Rannsóknin hefði einungis miðað við það sem horfði til sektar en ekki til sýknu.
Hann taldi ósannað að Halldór Margeir hefði átt þátt í innflutningi á saltdreifaranum, auk móttöku hans og vörslu í Hjallanesi á Hellu. Þá hefði hann hvorki fjarlægt vökvann úr saltdreifaranum né framleitt fíkniefnin.
Þá gaf Vilhjálmur lítið fyrir framburð Guðjóns Sigurðssonar, bónda í Hjallanesi, um þátt Halldórs Margeirs í málinu og sagði það augljóst að Guðjón hefði hag af því að varpa sök á umbjóðanda sinn.
Krafist var frávísunar málsins eða sýknu, en til þrautavara var þess krafist að Halldór Margeir yrði dæmdur til vægustu refsingar sem lög leyfa. Benti Vilhjálmur á að 12 ára fangelsisdómur í héraði hefði verið allt of þungur. Bæri einnig að líta til þess að sakarferill Halldórs Margeirs væri enginn.