Innlent | mbl | 5.3.2025 | 9:52 | Uppfært 10:28

Stærri hluti til nærsamfélagsins

Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar og Daði Már Kristóferrsson fjármálaráðherra. Samsett mynd

Stærri hluti tekna af orkumannvirkjum þarf að renna til nærsamfélags virkjana. Þetta sögðu bæði þeir Daði már Kristófersson fjármálaráðherra og Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar, á ársfundi Landsvirkjunar í gær.

Daði talaði jafnframt um að betri sátt yrði að nást um virkjanir og náttúruvernd, en sagði á sama tíma að það yrði að bretta upp ermar og hefja orkuöflun þar sem eftirspurn endurnýjanlegrar orku væri að aukast mikið og ef framboðið stæði í stað myndi það hækka verð. Vísaði hann til þess að miðað við núverandi stöðu í uppbyggingu kæmi aukið framboð ekki fyrr en í fyrsta lagi árið 2027 og því mættu landsmenn búast við því að raforkuverð haldist áfram hátt næstu misserin.

Hörður sagði að auka þyrfti jákvæð áhrif virkjana á nærsamfélög og að núna væri sú skipting ójöfn. Passa þyrfti að tekjur skiptust jafnar til sveitarfélaganna sem næst virkjunum eru. Sagði hann jafnframt að Landsvirkjun gerði reglulega kannanir á viðhorfi landsmanna til fyrirtækisins. Þar kæmi ítrekað í ljós að jákvæðni, sem almennt mældist um 80% í þjóðfélaginu, væri enn jákvæðari í nærsamfélögum virkjana.

„Allur vindur á Íslandi er mótvindur“

Auk Hvammsvirkjunar er Landsvirkjun með þrjú virkjunarverkefni í pípunum. Eitt þeirra er fyrsta vindorkuver á landinu, Vaðölduver, en það bar áður nafnið Búrfellslundur. Sagði Daði að vonandi myndi reynslan af því eyða þeirri tortryggni sem sé gagnvart vindorkuverum. Sló hann því næst á létta strengi og sagði loksins komið að því að vindur kæmi til góða. Sjálfur hefði hann komist að því eftir að hann kom úr námi í Svíþjóð, þar sem hann hjólaði mikið, að „allur vindur á Íslandi er mótvindur“.

Ítrekaði Daði nokkrum sinnum að við uppbyggingu vindorkuvera væri mikilvægt að uppbyggingin væri á markaðsforsendum og að ekki mætti byggja á því að miðla raforkunni án þess að hæfileg greiðsla fengist fyrir hana. Sagði hann þetta lykilatriði þegar kæmi að því að ná sátt um vindorku í nærsamfélögum og þar þyrftu tekjur af virkjunum í meira mæli að renna til þeirra nærsamfélaga þar sem virkjanir eru staðsettar.