Þakklát þeim sem blása vindinn

Hugsað sem klapp á bakið

Langspilið var fyrst afhent árið 2015 en það hlýtur höfundur sem að mati stjórnar er talinn hafa skarað fram úr og náð eftirtektarverðum árangri á nýliðnu ári. Er þetta hugsað sem klapp á bakið og hvatning til frekari dáða. Í umsögn dómnefndar í ár segir meðal annars að á undanförnum árum hafi Bríet klifrað hægt og bítandi upp spilunarlista útvarpsstöðva og á netinu, sem hafi eðlilega endurspeglast í auknum úthlutunum frá STEFi og hafi síðasta ár verið metár hvað hana varði: 

„Bríet vinnur nú að nýrri tónlist og frumflutti á dögunum nýtt lag, sungið á ensku. Vonandi heldur hún sigurför sinni áfram og allra helst víðar en hérlendis. Óskum við henni velfarnaðar með nýju lögin og það sem framundan er. Vonandi verða þessi verðlaun góð hvatning til frekari afreka og jafnvel landvinninga.“

Fyrri verðlaunahafar eru Ólafur Arnalds, Ásgeir Trausti Einarsson, Barði Jóhannesson, Hildur Guðnadóttir, Júníus Meyvant, Anna Þorvaldsdóttir, Daði Freyr Pétursson, Margrét Rán Magnúsdóttir, Pálmi Ragnar Ásgeirsson og Friðrik Karlsson sem hlaut Langspilið í fyrra.

Bríet skaust fljótt upp á stjörnuhimininn því þegar hún gaf frá sér fyrstu stóru plötuna sína, Kveðja, Bríet, árið 2020 vissu skyndilega flestir landsmenn hver þessi unga og upprennandi tónlistarkona væri. mbl.is/Hákon

Heillar unga sem aldna

Bríet var einungis 15 ára þegar hún fór að koma opinberlega fram, til að mynda á „off-venue“ tónleikum tengdum Airwaves. Hún steig þó fyrst fyrir alvöru fram á sjónarsviðið árið 2017 þegar hún sendi frá sér efni undir eigin nafni. Var þar um að ræða lagið „In Too Deep“ en fljótlega kom svo lagið „Feimin(n)“, sem hún gerði ásamt Aroni Can. 

Bríet skaust fljótt upp á stjörnuhimininn því þegar hún gaf frá sér fyrstu stóru plötuna sína, Kveðja, Bríet, árið 2020 vissu skyndilega flestir landsmenn hver þessi unga og upprennandi tónlistarkona væri. Alls komust átta lög af plötunni á topp-10 lista Spotify á Íslandi og má þar nefna lög eins og „Rólegur kúreki“ og „Esjan“ sem á skömmum tíma varð vinsælasta lag landsins, sungið jafnt af kórum, í leikskólum, við brúðkaup og jarðarfarir. 

Innt eftir því hvernig tilfinning það sé að listsköpun hennar snerti svona við fólki á öllum aldri segir Bríet hana engri annarri líka. 

„Maður er bara heima hjá sér að skrifa, hugsa, pæla og upplifa eitthvað og svo eru kannski fleiri sem heillast af því að þessi orð mín séu sögð upphátt. Það er mjög einstakt og ómetanlegt að öll þjóðin sé með mér í þessu, styðji mig og sé til í ruglið í mér,“ segir hún og hlær. 

„Þetta er alltaf tvíeggjað sverð. Það er ótrúlegt að vera með þetta aldursbil fólks sem er að hlusta á tónlistina mína. Ég furða mig oft á þessu þegar ég er að spila á tónleikum og horfi á börnin og unglingana í salnum, sé svo fólk á mínum aldri og eldra fólk og svo jafnvel ömmur og afa. Ég veit stundum ekki alveg hvernig ég á að haga mér því ég tala öðruvísi við börn en fullorðið fólk. En niðurstaðan er náttúrulega alltaf sú að vera einlæg, vera ég sjálf og segja það sem ég er að hugsa því þá tengja allir við mig og þá skiptir ekki máli á hvaða aldri viðkomandi er,“ útskýrir hún. 

Leitar inn á við

Árið 2021 varð Bríet sigursælust allra á Íslensku tónlistarverðlaununum (ÍTV) þar sem hún hlaut þrenn verðlaun; Plata ársins, Söngkona ársins og Textahöfundur ársins, en ári áður hafði hún verið útnefnd Bjartasta vonin á sömu hátíð. Auk þess hlaut hún á sama tíma fern verðlaun á Hlustendaverðlaunum Sýnar. Í fyrra sendi Bríet svo frá sér plötuna 1000 orð, ásamt Birni, en hún var útnefnd besta platan í flokki hip-hop og raftónlistar á ÍTV í mars síðastliðnum. 

Spurð út í þessa velgengni og leiðina að henni segist Bríet ávallt hafa búið yfir ákveðnu innsæi sem hún sé þakklát fyrir að hafa fylgt. 

„Það er einhver innri styrkleiki sem ég bý yfir sem ég þakka sjálfri mér fyrir að hafa. Ég þarf reglulega að minna mig á hann og vera í mínum mætti en ekki vera að efast eitthvað um sjálfa mig þótt einhver sé á annarri skoðun. Þannig að fyrst og fremst þakka ég sjálfri mér en svo hef ég frá því ég var ung verið að vinna með alveg ótrúlega mögnuðu fólki sem hefur byggt þessa tröppu með mér.

Það er því fólki að þakka líka hversu langt ég hef náð, fólkinu á bak við tjöldin. Í fyrsta lagi að gefa út bara eitt lag, svo að halda stóra tónleika og viðhalda þessari velgengni, selja varning og fleira. Það er ótrúlega margt fólk sem ég gæti talið upp sem er að blása þennan vind í seglin mín en stundum er bara logn og þá þarf maður að biðja um hjálp.“

„Ég hef líka prófað að semja tónlist sem tekur ekki á reynslunni og hún snertir mig bara ekki neitt. Þá næ ég ekki að syngja eins og ég vil." mbl.is/Hákon

Með tónlistina í blóðinu

Spurð hvort leiðin hafi ávallt legið í tónlistina segir Bríet það spurningu sem henni finnist alltaf pínulítið erfitt að svara. 

„Einfaldlega af því að þetta bara svolítið gerðist. Þetta var mér mjög eðlislægt. Auðvitað á ég minningar af mér sem barni standandi fyrir framan spegilinn, haldandi á sleif að syngja í hælaskóm og kjól af mömmu. Við pabbi áttum tónlistina svolítið sameiginlega og tengdumst mikið í gegnum hana, sitjandi með gítarinn í hönd og pælandi í einhverjum lögum.

Afi minn var til dæmis í Sinfóníunni og var einn af þeim sem stofnuðu Stórsveitina og mamma var fyrsta manneskjan sem byrjaði með svett á Íslandi, en þar eru alltaf sungnar möntrur. Þar hefur maður líka lært svo mikið að syngja og ég hef gert það síðan ég var 18 mánaða, þannig að tónlistin í mínu lífi kemur svolítið úr öllum áttum,“ segir hún og bætir því við að tónlistin sé nokkuð sem hún hafi alltaf sótt í.

 „Það var alltaf gleði þar sem gítarinn var, svo að í öllum aðstæðum reyndi ég að elta tónlistina, sem tók mig á alls konar staði og kynnti mig fyrir ýmsu fólki. Fólk tengist svo mikið í gegnum tónlistina en ég elskaði að sitja í miðjunni og sjá alla, syngja, hlæja og brosa.

Svo hlustaði ég bara á þetta innsæi sem sagði mér: „Þetta meikar sens eða mér líður mér vel þegar ég geri þetta og því ætla ég bara að gera þetta.“ Ég fór því úr því að syngja möntrur í tjaldinu þegar ég var kornabarn yfir í að spila á gítar með pabba, læra svo á gítar sjálf, syngja djass á Íslenska barnum, og elska að gera það alla virka daga þó að enginn væri að hlusta, yfir í það að vinna með pródúserum hér og þar þegar ég var orðin 17 ára. Út frá því gerðist þetta síðan mjög hratt.“ 

Ný plata væntanleg

Þrátt fyrir ungan aldur hefur Bríet samið og gefið út fjölda verka og er hún hvergi nærri hætt. Á dögunum steig hún til að mynda í fyrsta sinn inn á erlendan markað með útgáfu á sínu fyrsta lagi á ensku, „Blood on My Lips“, af tilvonandi plötu. Lagið markar því ákveðin tímamót á ferli hennar en „Blood on My Lips“ er fyrsta lagið sem kemur út í tengslum við nýtt verkefni sem hún hefur verið að vinna að síðasta árið. Segist hún ekki geta beðið eftir að leyfa fólki að heyra afraksturinn.

„Ég hef reyndar ekki alveg tölu á því hvað þetta eru orðin mörg lög sem ég hef gefið út en svo á ég fullt af efni á lager líka sem ég hef ekki enn sent frá mér. Svo er maður alltaf að heyra hluti um sig og það er einhvern veginn alltaf verið að setja mann í einhverja flokka, sem er svo áhugavert. Þannig að það sem ég ætla að gera með tónlistina mína á næstunni er að hlæja svolítið að þessu; „Bríet er svo mikið kántrí, hún er svo hrá, eða hún er algjör poppstjarna og alltaf í svaka „outfittum“, eða þá ég skil ekki hvað hún er að segja.“ Ég ætla því að leika mér að fara í þessa átt og í þessa karaktera í tónlistinni, gera eitthvað skemmtilegt með þetta,“ segir hún kímin.

En áttu þér eitthvert uppáhaldslag af þeim sem þú hefur gefið út?

„Ætli það sé ekki bara „Blood on My Lips“ sem er fyrsta lagið sem ég gef út eftir alls konar breytingar í lífi mínu. Ég samdi það með Arnari Inga, eða Young Nazareth. Ég fékk svo barnakór Söngskólans í Reykjavík til að syngja inn á það með mér. Á næstu mánuðum og ári munuð þið kynnast mér og skapinu mínu á svo marga mismunandi vegu en öll tónlistin sem er fram undan er samin á ensku.“ 

Alltaf með dagbókina á sér

Blaðamanni leikur einskær forvitni á að vita í framhaldinu hvert Bríet sæki innblástur. 

„Hann kemur alltaf frá einhverri persónulegri reynslu. Reynslu sem maður leirar upp á nýtt og setur í nýjan búning eða setur hana bara beint út. Það er mér mjög eðlislægt að vera þar og það er einhvern veginn líka umhverfið sem ég ólst upp í, en í fjölskyldunni minni voru hlutirnir bara sagðir beint út og í einlægni.

Ég hef líka prófað að semja tónlist sem tekur ekki á reynslunni og hún snertir mig bara ekki neitt. Þá næ ég ekki að syngja eins og ég vil. Ég heyri bara að ég er ekki að syngja satt nema ég tengi við textann,“ segir hún og nefnir í kjölfarið að á hverjum degi sé í raun eitthvað í umhverfinu sem hún geti nýtt í lagasmíðina. 

„Hvort sem maður er í einhverju samtali á kaffihúsi þar sem maður heyrir einhverja setningu eða sér tengsl á milli tveggja einstaklinga sem maður þráir sjálfur að hafa eða hefur upplifað. Ég er því alltaf með dagbókina með mér, tilbúin að skrifa niður. En svo gerist þetta líka mikið innan veggja stúdíósins þar sem kannski bara ég og ein önnur manneskja erum að vinna saman.

Stundum kemur eitthvert orð og þá byrjar undirmeðvitundin að tala og út frá því verður til setning sem maður hummar. Svo byrjar púsluspilið. Þetta er því misjafnt, stundum koma heilu setningarnar upp í kollinum og til verður heilt lag en svo veit ég kannski að ég vil semja um eitthvað en ákveð að gera það ekki strax því stundum er viðfangsefnið of stórt svo maður geymir það til betri tíma,“ segir hún til útskýringar. 

Krúttleg sveitaballagigg

Eins og fyrr segir hefur Bríet mörg járn í eldinum en spurð út í plönin í sumar segir hún þau helst einkennast af ferðalögum um landið og útgáfu á nýrri tónlist. 

„Ég ætla að taka smá hring í kringum landið og spila alls konar gigg hér og þar. Þar verða svona gömlu góðu „Bríetar-krúttlegusveitaballagiggin“ sem ég elska. Einnig verð ég með tónleika í Bæjarbíói í lok júní og í lok október verður platan mín Kveðja, Bríet fimm ára og þá ætla ég að bjóða upp á kvikmyndasýningar sem ég gerði árið 2021 þar sem ég spilaði öll lögin á plötunni á einum degi, allt í einni töku og tekið upp á filmu.

Þetta verður í Háskólabíói og í framhaldinu sýnt í Listasafninu, sem er mjög spennandi. Svo er það bara þessi tónlist sem ég hef beðið með að gefa út sem er á ensku. Ég vona bara að Íslendingar vilji vera samferða mér í því eins og þeir hafa verið samferða mér hingað til.“

Innt eftir því að lokum hvort hún ætli sér að nýta nýja langspilið sitt í næstu lagasmíðum svarar hún játandi. 

„Ég hef ekki spilað á langspil sjálf en þetta er hljóðfæri sem maður sér ekki oft. Það hefur náttúrulega bara fáa strengi og er mjög mínimalískt en ætli maður verði ekki alla vega að prófa að nota hljóðfærið í einu lagi,“ segir hún og hlær.