SIGURÐUR HÁKONARSON

Kallið er komið,

komin er nú stundin,

vinaskilnaðar viðkvæm stund.

(Vald. Briem.)

Sigurður Hákonarson, danskennari Íslands, hefur kvatt okkur að sinni. Hann er farinn í ferðina miklu sem við vitum að bíður okkar allra. Þegar ég kynnti Sigga fyrir nýju fólki þá lét ég gjarnan fylgja með "danskennari Íslands". Hann fór svolítið hjá sér við þetta enda hógvær maður og kurteis. Fyrir mér var þetta augljóst. Stór hópur þeirra danskennara sem starfa á Íslandi í dag voru eitt sinn nemendur hans. Þannig áhrif hafði Siggi á unga fólkið, að þeir sem lærðu dans hjá honum kusu margir að gera dansinn að ævistarfi sínu. Þeir dansarar á Íslandi sem náð hafa lengst hafa flestir notið þeirrar sérstöðu að vera í einkatímum hjá Sigga. Þannig hefur Siggi mótað okkar besta dansíþróttafólk. Hann var kröfuharður og skapandi listamaður. Dansíþróttin á Íslandi á Sigurði Hákonarsyni mikið að þakka. Kópavogsbúar eiga Sigga mikið að þakka fyrir að hafa valið dansskólanum sínum stað í Kópavogi. Siggi hefur haldið dansnámskeið víða um land í gegnum árin. Margir hafa því notið hæfileika hans.

Það var mikið lán fyrir mig og mína fjölskyldu þegar sonur minn, þá nýorðinn fimm ára, byrjaði að læra dans hjá Sigga. Það gekk á ýmsu í byrjun eins og hjá mörgum. En Siggi tók öllu af æðruleysi og sagði jafnan: "Þetta kemur, hafðu engar áhyggjur." Hann var sannspár. Hann vissi af reynslunni að þetta kæmi. Við höfðum eignast tryggan stuðningsmann.

Um nokkurra ára skeið hittumst við Siggi nánast daglega á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi. En mæður okkar beggja innrituðust á svipuðum tíma á hjúkrunarheimilið. Þar hittumst við mörg kvöldin, þegar við vorum að heimsækja mæður okkar. Þarna vorum við í öðrum hlutverkum en í dansskólanum. Tengsl Sigga við Ásdísi móður sína voru mjög sterk. Það var einstakt að fylgjast með honum í því nýja umönnunarhlutverki sem lífið hafði falið honum.

Það urðu miklar breytingar á lífi Sigga við andlát móður hans. Hann seldi dansskólann, sem hann hafði rekið í Kópavogi um áratuga skeið. Um svipað leyti bauð ég honum stöðu danskennara við Smáraskóla. Hann gegndi því starfi farsællega til æviloka. Hann naut þess að vera laus við áhyggjurnar sem fylgdu því að reka fyrirtæki. Þetta nýja líf átti mjög vel við Sigga. Hann fann fyrir miklu frelsi. Hann hafði oft orð á því við mig að hann hefði átt að gera þetta miklu fyrr. Hann gat nú loksins gert það sem hann vildi. Hann hélt áfram að gera það sem honum fannst skemmtilegast, þ.e. að kenna fólki á öllum aldri dans. Hann fékk inni í íþróttasal við einn af skólunum í Kópavogi. Þar hittumst við oft á fimmtudagskvöldum í vetur. Hann gat tekið sér frí nánast þegar hann vildi. Utanlandsferðir voru orðnar fastur liður í hinu nýja lífi. Hápunkturinn var í haust þegar hann var beðinn um að koma til Rómar að dæma á heimsmeistaramótinu í dansi. Það gladdi hann mjög að vera kvaddur til þessa ábyrgðarmikla verkefnis. Hann kom nýlega til mín til að kanna hvenær jólaleyfið byrjaði, því hann ætlaði til Kanaríeyja. Í síðustu viku sagði hann mér að hann væri búinn að kaupa miðann. Hann hlakkaði mikið til. Við vissum ekki að það væri svona stutt í annað og lengra ferðalag. Siggi var kvaddur í það ferðalag eins og hann hafði óskað sér. Hann hafði lokið sinni síðustu kennslustund á fimmtudagskvöldi og frídagurinn hans, föstudagurinn, var framundan. Siggi var ekki mikið fyrir að ónáða annað fólk. Hann var búinn að leggja vel inn á lífsins bók og uppskar í samræmi við það - en tuttugu árum of snemma að mínu mati. Sá sem öllu ræður ætlar honum víst sérstök verkefni annars staðar.

Ég þakka fyrir að hafa fengið að vera samferða Sigga á lífsins braut. Ég þakka fyrir störf hans við Smáraskóla.

Ég sendi börnum Sigurðar, barnabörnum og öðrum ástvinum innilegar samúðarkveðjur frá mér og fjölskyldu minni og frá öllum í Smáraskóla.

Far þú í friði,

friður Guðs þig blessi,

hafðu þökk fyrir allt og allt.

Það breytti miklu og auðgaði okkar skólastarf þegar Sigurður Hákonarson réðst til skólans sem danskennari. Allir sem til hans þekktu vissu að hann lagði mikinn metnað í sitt starf og hann sinnti því bæði af samviskusem og kostgæfni.

Það er með sorg í hjarta og söknuði sem við kveðjum Sigurð Hákonarson danskennara sem kvaddi allt of fljótt og óvænt.

Við þökkum samstarfið og biðjum þann sem öllu ræður að vera með góðum dreng.

Aðstandendum sendum við innilegar samúðarkveðjur.

Kveðja frá Dansfélaginu Hvönn

Sigurður, hafðu bestu þakkir fyrir allt sem þú gerðir fyrir krakkana hjá okkur frá stofnun félagsins fyrir 10 árum og að koma þeim í fremstu röð með þinni fagmennsku og þolinmæði. Saga félagsins verður ekki skrifuð án þess að þín verði minnst sem besta danskennara, þjálfara og vinar, sem við höfum haft.

Ég var beðinn að koma innilegustu samúðarkveðjum til fjölskyldu Sigurðar frá Þýskalandi frá Andreu Kiefer, Thomasi Lindner, Ute Streicher og Manuelu Faller, með þakklæti og virðingu fyrir að hafa fengið að starfa með honum í 10 ár.

Við kveðjum Sigurð með söknuði um leið og við sendum börnum hans, Ásdísi og Hallóri Boga, ættingjum og vinum, okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Enn á ný erum við minnt á hve stutt er milli lífs og dauða. Stórt skarð er komið í okkar litla danssamfélag. Genginn er einn af frumkvöðlum í íslenskri danssögu, Sigurður Hákonarson og verður það skarð sem hann skilur eftir sig seint fyllt. Siggi var einn virtasti danskennari Íslands og hafði aflað sér mikillar þekkingar í dansinum Siggi var strangur kennari og gerði miklar kröfur til nemenda sinna en þó ekki meiri en til sjálfs síns. Siggi var nákvæmur, vandvirkur og sinnti nemendum sínum af miklum áhuga og metnaði. Frá því Dansíþróttafélag Kópavogs var stofnað fyrir 5 árum, en það var stofnað í kringum keppnispör í Dansskóla Sigurðar Hákonarsonar, höfum við átt farsælt og gott samstarf við Sigga. Mikil hefð var í Dansskóla Sigurðar Hákonarsonar sem hann átti hvað mestan þátt í að skapa. En það voru opnar dansæfingar á laugardagskvöldum þar sem Siggi bauð upp á nýbakaðar vöfflur og kaffi. Hann tók glaður á móti unglingum okkar sem voru farnir að mæta til hans í opna húsið á laugardagskvöldum að dansa. Það er ekki langt síðan við samglöddumst honum í tilefni af sextíu ára afmælinu hans og ekki hvarflaði það að okkur þá að við þyrfum að kveðja hann í síðasta skipti aðeins tveimur mánuðum seinna.

Elsku Siggi, hvíldu í friði.

Börnum hans og öðrum aðstandendum sendum við okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Elsku Siggi. Í dag verður þú lagður til hvíldar með miklum söknuði, góði vinur. Það er ekki auðvelt að lýsa með orðum hversu erfitt er að sjá á eftir þér, manni sem tileinkaði sér list dansins, fullkomnunina og fegurðina. Við litum á þig sem helsta frumkvöðul í íslenska dansheiminum, dáðum þig og virtum. Þú snertir við hug okkar og hjörtum og megi þau fræ sem þú sáðir vaxa og dafna eins og þú sjálfur óskaðir eftir.

Siggi, þú varst okkur mikils virði og varst góður stuðningsmaður á framabraut okkar og alltaf til staðar. Þú sýndir okkur væntumþykju og áhuga á því sem við tókum okkur fyrir hendur og einnig á framtíðaráformum okkar. Oft töluðum við tímunum saman um lífið sjálft, dansinn og deildum sameiginlegri þekkingu á faginu. Þú gafst góð ráð af þinni margra ára reynslu og þekkingu og fyrir það munum við ætíð vera þakklát. Við munum sakna samverustundanna yfir kaffibolla og einnig hlýjunnar frá nærveru þinni þegar við heilsuðumst og kvöddumst í hvert skipti, þegar við komum heim til Íslands. Við munum sakna þess að sjá stoltið í augum þínum þegar okkur gengur vel í keppnum og hvatningu þegar á móti blæs. En mest af öllu munum við sakna þín.

Við þökkum þér fyrir þann tíma sem við áttum með þér og erum þess fullviss að við munum hittast á ný.

Hinsta kveðja til þín. Fjölskyldu þinni vottum við okkar dýpstu samúð.

Sigurður Hákonarson danskennari varð bráðkvaddur á heimili sínu hinn 3. des. sl. Hringt var í mig og mér sögð fréttin. Mér brá mjög við og setti hljóða. Siggi (eins og hann var kallaður) hafði nýlega orðið sextugur og því allt of ungur til að falla frá.

Það er þannig að þegar menn falla frá þá leitar hugurinn til baka. Ég kynntist Sigga fyrir um 30 árum. Bæði hófum við nám hjá Heiðari Ástvaldssyni og stofnuðum síðar okkar eigin dansskóla, hans Dansskóli Sigurðar Hákonarsonar. Á þessum tíma sátum við í prófnefnd Danskennarasambands Íslands, settum upp sýningar og stóðum að, ásamt Níelsi Einarssyni, fyrstu Íslandsmeistarakeppni í samkvæmisdönsum. Við áttum sameiginlegt áhugamál sem var dansinn og gerðum áhugamálið að ævistarfi. Við fylgdumst því vel með starfi hvor annars og áttum góð samskipti.

Mikil fagmennska var í störfum Sigga. Hann ferðaðist mikið erlendis og sótti bæði keppnir og námskeið, sérstaklega á Englandi. Á sínum yngri árum sótti Siggi dansnám í Newcastle. Þar kynntist hann m.a. Julie Tomkins danskennara. Þau sóttu tíma hjá sömu danskennurunum þar og menntuðu sig frekar sem danskennarar. Tókst með þeim mikil vinátta og kærleikur. Tóku þau upp þráðinn að nýju fyrir u.þ.b. tveimur árum er Julie kom hingað til lands sem gestakennari minn. Tilkynnti ég henni látið og var hún harmi slegin. Hún sagðist ekki hafa tök á því að vera viðstödd jarðarförina en bað fyrir bestu kveðju til vina hér á landi og ættingja Sigga.

Mikil sorg er í hjörtum manna, fjölskyldu, vina og ættingja. Ekki síst öllum þeim danspörum sem Siggi kenndi og þjálfaði af sínum dugnaði og metnaði. Hann var strangur þegar það átti við, en hafði stórt hjarta og gaf af sér mikla hlýju. Hann var mikill fagmaður. Siggi hafði sérstakt dálæti á ballroom dönsum. Til hans sóttu danskennslu m.a. pör frá mér. Það var erfið stund á laugardaginn að tilkynna börnunum andlát Sigga. Mikið var grátið og mikill er söknuðurinn. Þau sakna sárt góðs danskennara og jafnframt góðs vinar sem þau litu mjög upp til.

Elsku Siggi, þú markaðir stór spor í dansinn á Íslandi. Þar verður þín ætíð minnst og erfitt að ímynda sér hann án þín.

Siggi var búinn að kaupa ferð til Kanaríeyja nú um jólin til að dvelja í sól og hita. Góður Guð hefur kallað hann með svo skömmum fyrirvara til annarrar ferðar. Ferðar sem við fáum ekki breytt.

Ég og fjölskylda mín vottum börnum, barnabörnum og ættingjum hans öllum okkar innilegustu samúðar og biðjum þess að góður Guð veiti þeim styrk til að takast á við sorgina á þessum erfiða tíma. Einnig biðjum við góðan Guð um að styrkja danspörin hans sem sakna hans óendanlega mikið og barnanna í grunnskólunum.

Megi minningin um hjartahlýjan mann, einstakan vin og starfsfélaga verða ykkur styrkur í þessari miklu sorg.

Guð geymi Sigurð Hákonarson.

Sigurður Hákonarson, eða Siggi eins og hann var ávallt kallaður, er allur. Þessi fregn kom eins og þruma úr heiðskíru lofti. Ég kynntist Sigga fyrir 25 árum. Þá hafði hann nýlega stofnað dansskólann sinn og vantaði starfsfólk. Hann hafði hitt Hermann Ragnar Stefánsson danskennara í flugvél og kom hann Sigga í samband við mig. Ég gleymi aldrei hvernig Siggi leit út þegar ég sá hann fyrst. Búinn að taka sjálfan sig allan í gegn. Grannur, með yfirvaraskegg, keðju um hálsinn og sígarettu í hönd. Þetta átti allt eftir að breytast fram og til baka nema sígarettan sem fylgdi honum ávallt. Ef hann var spurður hversu mikið hann reykti á dag þá var svarið, "eins mikið og ég kemst yfir".

Siggi hóf danskennaranám hjá Heiðari Ástvaldssyni en fór síðan til Ipswich á Englandi og tók danskennarapróf þar. Hann hélt síðan ávallt sambandi við þann dansskóla og fór fjölda ferða með nemendur og kennara sína þangað til dansnáms. Hann tók öll próf sem í boði eru á Englandi í samkvæmisdönsum og nutum við sem höfum lært til danskennara hjá honum góðs af því. Það eru fáir sem hafa kunnað bóklegu hliðina á dansinum eins vel og hann og var hann eins og orðabók sem hægt var að fletta upp í ef mann vantaði svör við spurningum eins og: Á að stíga fram í hæl eða tá? eða, hvernig skiptist snúningurinn niður á milli sporanna? Siggi var félagsmaður í Danskennarasambandi Íslands og var síðar einn af stofnendum Félags íslenskra danskennara. Seinna sameinuðust þessi félög í Dansráð Íslands og sat Siggi í stjórn Dansráðsins um tíma. Hann sat í prófnefnd Dansráðsins til dánardags. Siggi var með alþjóðleg dómararéttindi WD&DSC sem eru alþjóðleg samtök atvinnumanna í dansi og er hann nýkominn frá Róm á Ítalíu þar sem hann var fulltúi Íslands og dæmdi heimsmeistaramót atvinnumanna í 10 dönsum.

Í lífi Sigga skiptust á skin og skúrir og átti Bakkus sinn þátt í því. Sem betur fer náði Siggi að slíta þeim vinskap sem hafði kostað hann of mikið. Hann var mjög náinn Ásdísi móður sinni og tóku veikindi hennar síðustu æviárin mikið á hann.

Ég sé núna Sigga svífandi um á skýjunum dansandi uppáhalds dansinn sinn, enskan vals.

Það er mikill missir fyrir okkur í dansheiminum á Íslandi að Siggi sé farinn frá okkur. Með honum fer mikil þekking og reynsla. Þó er missirinn meiri hjá fjölskyldu hans og vil ég að lokum senda samúðarkveðjur til barna hans og bræðra. Megi Guð vera með ykkur í sorginni.

Elsku Siggi, ég veit varla hvar ég á að byrja, það er svo margt sem fer í gegnum hugann á stundum sem þessum sem sýna okkur hversu viðkvæmt lífið er. Eina stund erum við hlið við hlið, þá næstu ert þú farinn. Kynni okkar voru löng og góð, og byrjuðu fyrir 29 árum er ég byrjaði sem nemandi þinn í Dansskóla Sigurðar Hákonarsonar í Félagsheimili Kópavogs í Fannborg. Þá var ég aðeins 4 ára gömul, þú tókst á móti mér með sítt krullað bítlahár og alltaf flottur í tauinu.

Nú síðasta árið störfuðum við saman hjá Dansfélaginu Hvönn í Kópavogi og er það sannur heiður að hafa fengið að starfa við hlið þér, besta ballroom-danskennara landsins. Þitt sæti verður seint fyllt, ef það verður það nokkurn tímann.

Margar góðar minningar tengjast þér, Siggi, sem kennara, samstarfsmanni og ekki síst sem vini. Kennslustundir, sýningar og ferðalög um landið. Allar keppnis- og æfingaferðirnar til Ipswich í Bretlandi. Kvöldstundir í Ástúni horfandi á dansspólur. Blackpoolferðir. Undirbúningur fyrir kennarapróf í Auðbrekkunni og góðar vinastundir, talandi um allt milli himins og jarðar.

Siggi, ég kveð þig með sorg í hjarta, en þú lifir áfram hjá okkur í dansinum, hjá öllum þeim sem þú kenndir og mótaðir. Þau dansa áfram þér til heiðurs.

Nú er komið að kveðjustundinni, miklu fyrr en ætlað var. Okkur langar að þakka þér fyrir allar þær stundir, sem við áttum saman.

Siggi minn, þolinmæði þín var ekki takmörkunum háð og húmorinn svo sannarlega á réttum stað. Þú varst mannþekkjari mikill og fagmaður á þínu sviði. Það eru fáir, sem geta fetað í fótspor þín, hvað það varðar. Dansinn var ekki aðeins atvinna þín, heldur einnig áhugamál þitt. Þú vildir að fólk stigi rétt í fæturna og bæri sig vel. Ef vafa- eða ágreiningsmál kom upp í dansinum, var viðtekin venja að segja: "Spyrjum bara Sigga." Þar var nú aldeilis ekki komið að tómum kofunum. Við vorum svo heppin að fá að njóta nokkurra brota af þinni miklu þekkingu. Þú varst gangandi alfræðiorðabók í samkvæmisdönsum.

Þú lagðir sífellt áherslu á að grunnsporin væru rétt. Þú vildir einnig og ekki síður að vinskapur væri byggður á góðum grunni. Þú varst vinur vina þinna, trúr og traustur.

Það var alltaf ánægjulegt að koma til þín í Auðbrekkuna á laugardagskvöldum og dansa eftir þeirri fallegu tónlist, sem þú valdir ekki síst í valsinum! Ekki má nú gleyma rjúkandi heitu vöfflunum góðu, sem þú bakaðir handa okkur eftir uppskrift mömmu þinnar.

Vertu sæll, Siggi minn. Við kveðjum þig með miklum söknuði, kæri vinur, með orðum Jóhannesar úr Kötlum:

Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,

að lokkar oss himins sólarbrá,

og húmið hlýtur að dvína,

er hrynjandi geislar skína.

Vor sál er svo rík af trausti og trú,

að trauðla mun bregðast huggun sú,

þó ævin sem elding þjóti,

guðs eilífð blasir oss móti.

Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,

að hugir í gegnum dauðann sjást.

- Vér hverfum og höldum víðar,

en hittumst þó aftur - síðar.

(Jóhannes úr Kötlum.)

Við vorum að velja okkur jólatré úr skóglendi og nýbúin að höggva það frá rótum sínum þegar síminn hringdi og okkur barst sú fregn að höggvið hefði verið skarð í vinahópinn okkar. Sigurður Hákonarson danskennarinn góði skyndilega fallinn frá. Viku áður fylgdist ég með kennslu hjá honum þar sem hann var að þjálfa stóran hóp af glæsilegum ungmennum og leiðbeindi þeim af nákvæmni fagmannsins til að auka tækni þeirra í vandasömum dansi. Hann sagði mér þá að laugardagarnir væru skipulagðir þannig að hann kenndi einkatíma fyrir hádegi, síðan kæmi tveggja klukkustunda þjálfunarlota með allmörgum pörum unglinga sem ég veit að eru í hópi færustu dansara landsins. Á hverju laugardagskvöldi var hann svo með opið hús í Auðbrekku 17 fyrir fullorðna sem vildu koma og dansa samkvæmis- og suður-ameríska dansa, og ekki nóg með það því að Sigurður bakaði líka vöfflur og veitti öllum kaffi með vöfflum og rjóma milli þess sem hann stjórnaði danstónlistinni.

Hann var nýlega orðinn 60 ára og við vonuðum svo sannarlega að hann ætti mörg ár eftir til að auka við dansmennt ungra og aldinna eins og hann hafði gert í tugi ára. En kallið kom öllum að óvörum í miðri hringiðu starfsins.

Það var fyrir meira en 20 árum að við tókum okkur saman allmörg vinapör og skráðum okkur í Dansskóla Sigurðar Hákonarsonar. Eftir það varð eitt eða fleiri kvöld í viku alla vetrarmánuði frátekið til að dansa undir leiðsögn Sigga Hákonar. Dansinn varð okkar tómstundaiðja og áhugamál því að danskennarinn hélt okkur föngnum við þjálfun danslistarinnar.

Sigurður átti stóran þátt í að farið var að keppa í dansi á Íslandi og við tókum þátt í keppnum undir hans handleiðslu í mörg ár. Keppnistímabil okkar hafði mikil áhrif til aukinnar þjálfunar sem við búum að. Hann þjálfaði ekki bara dansinn heldur líka hvaða lögmál gilda í keppnum þar sem einungis eitt par sigrar og hann lagði áherslu á að sá sem ekki kynni að tapa og gleðjast með sigurparinu gæti ekki tekið þátt í keppni.

Efnilegir dansarar lærðu að kenna dans hjá Sigurði og má þar meðal annarra nefna nokkra danskennara svo sem Jón Pétur Úlfljótsson, Köru Arngrímsdóttur, Jóhann Örn Ólafsson, Loga Vígþórsson, Ásdísi Björnsdóttur, Hildi Ýr Arnarsdóttur, Edgar K. Gapunay og Þröst Jónsson sem stofnaði dansskóla í Hong Kong.

Sigurður var mikils metinn danskennari bæði hér á landi og erlendis og sem dæmi um það má nefna að í haust var hann beðinn að koma til Rómar að dæma í alþjóðlegri keppni atvinnudansara 22. október. Ég saknaði þess að svo mikils heiðurs skyldi ekki vera getið í fjölmiðlum en Sigurður vann ævinlega í kyrrþey og vildi ekki eyða tíma í að auglýsa sjálfan sig, hann fór til Rómar og var þar landi okkar til sóma og kom til baka með sömu hógværðinni og alla tíð einkenndi hann. Hann var traustur vinur sem var eiginlegra að gera öðrum greiða en að biðja einhvers fyrir sjálfan sig.

Sigurður bjó lengi með móður sinni og sinnti henni af mikilli elskusemi allt þar til hún lést, þá orðin mikill sjúklingur og komin á Sunnuhlíð. Hann heimsótti hana þar á hverjum degi þrátt fyrir að hún gæti þá lítið tekið þátt í samræðum. Hann var hreykinn afi og varð alltaf mjög glaður þegar minnst var á barnabörnin.

Blessuð sé minning Sigurðar Hákonarsonar. Við Jón Freyr vottum fjölskyldu Sigurðar okkar innilegustu samúð.

Í tæp tuttugu ár hef ég vitnað í Sigurð Hákonarson og haft að leiðarljósi í mínu starfi það sem hann kenndi mér. Siggi var danskennarinn minn, lærifaðir og meistari. Öll mín æskuár var mér ekið í Auðbrekkuna í danstíma og á sautjánda ári ákvað ég að feta í fótspor Sigga og verða danskennari. Þetta var á gullaldarárum skólans. Siggi hafði einstakt lag á að laða til sín ungt fólk til starfa og hann útskrifaði marga frábæra danskennara með hæstu einkunn. Árið 1986 var fyrst haldin Íslandsmeistarakeppni í samkvæmisdönsum. Margir nemendur Sigga kepptu og þeir sópuðu til sín verðlaunum. Keppnin var haldin árlega, keppendum fjölgaði gríðarlega og nemendur Sigga vöktu mikla athygli. Árangur hans sem þjálfara var ótrúlegur og verður varla leikinn eftir. En þrátt fyrir mikla velgengni í starfi var lífið ekki alltaf dans á rósum hjá Sigga. Hann bjó einn og var oft einmana. Áfengi hafði slæm áhrif og hann reykti auðvitað allt of mikið. Hann hefði eflaust lifað lengur hefði hann farið betur með sig. En Siggi hafði dansinn að lífsförunaut og í honum fann hann sína gleði. Siggi var yfirburða danskennari og lagði líf sitt og sál í kennsluna. Hann lærði á Englandi, í Ipswich School of dancing. Þangað fór hann á sumrin til að auka þekkingu sína og tók okkur krakkana sína með. Þaðan eru ótal góðar minningar um Sigga í návist við sína bestu vini. Síðustu árin var Siggi farinn að hægja ferðina. Einn af krökkunum hans tók við skólanum og Siggi starfaði sem danskennari hjá grunnskólum Kópavogs. Á sextugsafmælinu hans í haust bauð ég honum út að borða og við áttum saman ógleymanlegt kvöld. Það var létt yfir Sigga. Hann var á leið til Ítalíu að dæma heimsmeistaramót atvinnumanna í dansi og á jólunum ætlaði hann að hvíla lúin bein á Kanaríeyjum. Er við skildum sagðist hann búa lengi að þessu kvöldi. En nú hefur meistarinn kvatt og við sem fengum að njóta hæfileika hans og vináttu stöndum í eilífri þakkarskuld. Og á himnum er nú dansað sem aldrei fyrr og allir eru í takt.

Elsku Siggi. Í þau 25 á sem þú hefur verið kennarinn minn, samstarfsmaður og vinur þá hefur þú umfram allt reynst mér sem faðir. Minning þín lifir á meðan dans verður til í mínu hjarta. Ég mun reyna allt sem ég get til að feta í þín fótspor en veit að enginn gerir það betur en þú sjálfur. Allt sem ég kann og veit um danskennslu hef ég fengið frá þér og fyrir það verð ég ævinlega þakklátur þar sem dansinn er mitt líf.

Fyrir hönd nemenda dansskóla Sigurðar Hákonarsonar votta ég fjölskyldu og öllum ástvinum mína dýpstu samúð.

Takk fyrir allt,

Laugardagurinn 3. des. rann upp, hefðbundin kennsla í Dansskóla Sigurðar Hákonarsonar var hafin og hið árlega jólahlaðborð hjá dansskólanum átti að vera um kvöldið. Við vorum að klára okkar aðra kennslustund þegar sorgarfréttin barst, að Siggi væri látinn. Ekki hefði mig órað fyrir því að þegar Siggi kom upp í dansskóla fyrir rétt rúmri viku og Arna dóttir mín tók svo vel á móti honum, faðmaði hann og knúsaði, að það yrði okkar síðasti fundur.

Kynni okkar Sigga hófust fyrir 24 árum þegar ég hóf danskennaranám hjá honum. Starfsvettvangur Sigga var mikið úti á landi á meðan hann var að byggja upp skólann sinn í Kópavogi og vann ég mikið með honum mín fyrstu ár í dansinum. Í vinnu sem þessari skapast mikil nálægð og tengslin verða öðruvísi en gerist í hefðbundinni vinnu. Siggi var sterkur persónuleiki og má líkja honum við íslensku náttúruna, sterkur og litríkur, kraftmikill og traustur. Hann lagði metnað sinn í að sinna sínum viðskiptavinum af alúð og af mikilli fagmennsku. Hann var góður kennari, hann þjálfaði alla nemendur sína eins og þeir væru að fara í keppni hvort heldur það voru hjónin sem komu í dans til þess að geta bjargað sér á dansgólfinu, keppnispör eða litlu krakkarnir. Allir útskrifuðust með réttan fótaburð og fallega dansstöðu, eins og hann sagði alltaf: "Það er ekki magnið sem skiptir máli heldur gæðin", enda sannaði það sig þegar danskeppnir hófust hér á landi að pörin úr dansskólanum hans stóðu sig alltaf vel. Þjálfaði hann mörg af okkar bestu ballroom dönsurum, enda var það hans sérgrein og hans uppáhalds dansar.

Siggi var vinsæll af nemendum sínum enda bæði harður kennari og skondinn í leiðsögn. Hann var mikill dansunnandi og fór reglulega til Englands í skólann þar sem hann nam dans á sínum yngri árum til þess að hlaða batteríin, dýpka þekkingu sína og halda sér í þjálfun. Hann gaf okkur kennurunum tækifæri til að koma með sér og þjálfa okkur, voru þetta stífar æfingabúðir sem skiluðu góðum árangri.

Síðar meir þróuðust þessar ferðir út í það að hann gaf nemendum sínum einnig tækifæri á að koma í æfingabúðirnar með sér sem hafði mikla þýðingu fyrir þróun dansíþróttarinnar hér á landi.

Að reka og byggja upp dansskóla krafðist alls hans tíma og tók hann þá ákvörðun fyrir einu og hálfu ári að söðla um og seldi skólann og sneri sér að því að kenna dans í grunnskólum, auk þess sem hann sinnti áfram einkatímum. Hann var orðinn þreyttur á því að vinna öll kvöld og allar helgar og vildi fara að slaka svolítið á en það tímabil í lífi hans stóð ekki lengi.

Elsku Siggi, um leið og ég kveð þig með söknuði vil ég þakka þér fyrir allt sem þú hefur gefið mér, ég mun búa að því alla ævi að hafa notið leiðsagnar þinnar og vináttu.

Dansíþróttin hefur misst mikið með þínum vistaskiptum en þín mun verða minnst sem fagmanns í greininni. Ég veit að á móti þér verður tekið með ljúfri sveiflu hjá almættinu.

Að lokum vil ég og fjölskylda mín votta aðstandendum okkar dýpstu samúð og biðjum algóðan Guð að styrkja ykkur í sorginni.

Ég fékk þær hræðilegu fréttir um hádegi laugardaginn 3. desember að elskulegi Siggi minn væri dáinn. Ég átti mjög erfitt með að taka því og var viss um að þetta væri bara hræðilegur draumur.

Ég kveikti á fallegu kerti fyrir þig, elsku Siggi minn, og þá kom skellurinn, ég áttaði mig á að þú værir ekki lengur hér. Ég mundi eftir mynd af okkur saman sem ég á heima og er hún komin í ramma sem stendur hjá kertinu þínu. Á myndinni eru við tvö á flugvellinum í Svíþjóð og þú ert að knúsa mig svo mikið og fast eins og þú varst vanur að gera.

Það ríkir mikil sorg hjá nemendum þínum í Smáraskóla og hafa þau miklar áhyggjur af því hver eigi nú að kenna þeim dans. Börnin í mínum bekk eru búin að ákveða það að þetta verði allt í lagi því að þú munir kenna öllum hinum englunum að dansa.

Það er ótrúlegt hvað litlu englarnir okkar í bekknum mínum eru búnir að hjálpa mér mikið, litlu englarnir sem þú varst svo stoltur af. Ég grét mikið í skólanum á mánudaginn og alltaf komu þau og tóku utan um mig að hugga mig.

Hún Lára Angele litla frænka þín sem þér þótti svo mikið vænt um er búin að tala mikið um hann Sigga frænda sem hún leit mikið upp til. Hún er ótrúlega sterk og dugleg og sagði mér að nú yrði hún bara að geyma Sigga frænda í hjartanu sínu og það mun ég líka gera.

Ég er svo þakklát fyrir þann tíma sem ég fékk að eyða með þér og þá sérstaklega tímanum sem við áttum saman í dansinum. Strangur kennari en um leið ofboðslega hlýr og góður maður eru orðin sem koma upp í huga mér núna þegar ég hugsa um þig. Við gátum talað mikið saman um lífið og tilveruna og alltaf gat ég treyst þér fyrir öllu sem mér lá á hjarta. Ég á eftir að sakna þess mikið að geta ekki talað við þig, leitað til þín og fengið knús frá þér.

Að lokum vil ég votta öllum þínum ástvinum mína dýpstu samúð og megi guð gefa ykkur styrk á þessum erfiða tíma.

Ég kveð þig í síðasta skipti með orðunum sem þú kvaddir mig alltaf, "See you baby".

Þín