Guðrún Guðmundsdóttir

Elsku Gúgú mín nú ertu komin á betri stað þar sem ég veit að þér var tekið opnum örmum. Þú varst mér eins og önnur amma, tókst alltaf vel á móti mér og varst alltaf tilbúin að hjálpa ef eitthvað bjátaði á. Mér þótti alltaf gaman að koma til þín, spjalla og segja þér frá hvað ég hefði verið að bralla.

Ég sakna þín sárt og er afar þakklát fyrir að hafa fengið að þekkja þig og njóta umhyggju þinnar og ástúðar. Ég er ánægð með að þú gast komið í skírn beggja dætra minna og fékkst að kynnast þeim aðeins.

Ég kveð þig nú með söknuði og mun varðveita minningu þína um ókomna framtíð.

Guð geymi þig, elsku Gúgú.

Árin sem við Guðrún, mágkona mín, erum búnar að þekkjast eru nú orðin 65. Það er býsna langur tími, allt að því heil mannsævi. Ég man þó ekki eftir því að okkur hafi nokkurn tíma orðið sundurorða, enda var hún ekkert nema gæðin í minn garð og fjölskyldu okkar Björns. Alltaf var hún boðin og búin að hjálpa ef eitthvað bjátaði á og börnunum okkar var hún eins og besta móðir. Það kom því ósjaldan fyrir að litlir hnokkar struku að heiman og fundust eftir mikla leit heima hjá Gúgú og Nonnínu, eins og við kölluðum þær, en þær systurnar bjuggu þá saman. Þá var nú borgin okkar minni en hún er nú.

Ég minnist með ánægju allra ferðanna sem við fórum saman, bæði innanlands og utan, og sérstaklega voru ferðirnar í sumarhúsin vinsælar hjá börnunum.

Árin hafa liðið hratt og margs er að minnast þegar litið er til baka. Forlögin höguðu því svo, að á efri árum okkar lentum við Björn í nábýli við systur hans, Gúgú og Nonnínu, á Dalbraut 16. Þau Björn og Nonnína kvöddu okkur fyrir fjórum árum og er þeirra sárt saknað. Við Gúgú höfum því verið hér tvær saman í fjögur ár og reynt að styðja hvor aðra eftir bestu getu. En allt tekur enda og nú, þegar hún kveður þetta líf, vil ég þakka henni einstaka samveru sem aldrei bar skugga á. Hvíli hún í friði.

Guðrún föðursystir okkar eða Gúgú, eins og við systkinin kölluðum hana alltaf, hefur nú fengið hvíldina, sem hún var farin að þrá. Gúgú var búin að vera heilsulítil lengi og hafði það oft á orði, til hvers væri eiginlega verið að teygja lopann. Síðustu mánuðina eftir að krafta þraut dvaldi hún á Landakoti.

Gúgú og Nonna, systir hennar, voru báðar barnlausar og litu á okkur systkinin nánast eins og börnin sín. Í uppvexti okkar voru þær alltaf til staðar fyrir okkur, tilbúnar að passa, leyfa okkur að gista og spila við okkur. Sóttum við og mjög til þeirra, sum jafnvel í leyfisleysi. Sumarbústaðaferðirnar með þeim í gamla daga eru okkur ofarlega í minni en þá var oft glatt á hjalla, spilað, leikið, farið í göngutúra og ekki síst stunduð handavinna. Eftir að við eignuðumst börn nutu þau sömu umhyggju og ástúðar þeirra systra. Það eru forréttindi að hafa fengið að njóta samvista þeirra og erum við öll þakklát fyrir það.

Skömmu eftir að Gúgú kynntist Eggerti, eiginmanni sínum, fluttust þau í íbúð sína í Sólheimum. Heimili þeirra var fallegt og gaman að heimsækja þau þangað. Sum okkar systkinanna dvöldu hjá þeim um skemmri tíma og þá dekraði Gúgú við okkur og Eggert tók okkur sem besti frændi og skemmti með kímni sinni. Eftir fráfall Eggerts bjó Gúgú um tíma í Goðheimum, sömu götu og við. Var þá mikill samgangur milli heimilanna og mikið hlustað á klassíska tónlist. Hún hefur ótvírætt mótað tónlistarsmekk okkar. Auk þess hvatti hún okkur óspart til að afla okkur sem mestrar menntunar. Sjálf hafði hún ekki haft sömu tækifæri. Gúgú var ekki há vexti, en hafði stórt hjarta sem rúmaði mikla ást og væntumþykju til sinna nánustu. Hún átti það til að vera dómhörð og snögg upp á lagið og sagði sína meiningu þótt það félli ekki alltaf í kramið hjá öðrum. Oftast var þó undirtónninn glettinn og glampi í augum hennar. Gúgú hafði ákveðnar skoðanir á öllu og stóð fast á þeim. Hún tjáði sig til dæmis óspart um frammistöðu og útlit fjölmiðlafólks og vakti það oft kátínu í kringum hana.

Klassísk tónlist átti hug hennar allan og sjálf hafði hún góða söngrödd. Það var unun að fylgjast með henni njóta fallegrar tónlistar. Hún lygndi aftur augunum og lifði sig inn í þann heim. Hún var kröfuhörð og hafði mjög sterkar skoðanir á því hverjir væru góðir söngflytjendur og hverjir ekki, enda vel menntuð í þeim efnum. Hún var mikil hannyrðakona og gaf listaverkin sín í allar áttir. Það eru ófáar flíkurnar, útsaumsverkin og dúkarnir sem hún hefur prjónað, heklað og saumað í gegnum tíðina.

Að leiðarlokum kveðjum við Gúgú með miklum söknuði og þökkum henni allar góðu samverustundirnar, gæskuna og umhyggjuna fyrir okkur og börnum okkar alla tíð. Við þökkum móður okkar alla þá aðstoð og umhyggju sem hún sýndi Gúgú síðustu árin. Starfsfólki á deildum K1 og L1 á Landakoti flytjum við okkar bestu þakkir fyrir góða umönnun síðustu vikurnar.

Hvíl þú í friði, elsku Gúgú, og þakka þér fyrir allt, við munum ætíð geyma bjarta minningu þína.

Söknuður fylgir fráfalli Guðrúnar, frænku minnar, eða Gúgúar eins og hún var kölluð meðal okkar í fjölskyldunni. Hún var samviskusöm, nett og snyrtileg kona og var fljótt falið að gegna ábyrgðarstörfum. Náin tengsl móður minnar Kristveigar og Ástu systur hennar, við þær systur, Gúgú og Nonnínu voru mikil, en þær voru systkinabörn og voru hluti af fjölskyldunetinu sterka frá Víkingavatni. Samleið mín með Gúgú byrjaði því snemma og voru jólaboðin á jóladag mjög minnisstæð, en þær systur voru um árabil með fjölskyldu minni á heimili afa og Ástu frænku. Þá var til siðs að fara í jólaleiki, sem var mjög skemmtilegt. Nonnína frænka stjórnaði þeim af miklum myndarbrag. Minnist ég einnig samveru um jólin með Birni bróður þeirra og hans fjölskyldu. Það var ávallt mjög gaman að hitta þær systur og var mikið spjallað um menn og málefni. Minnist ég Spánarferðar með þeim og fleiri ættmennum, aðstoðar í kosningakaffi í Glaumbæ í gamla daga, setu í kjördeild í kosningum og óteljandi ferða í berjamó, en í fjölskyldunni reynast vera margir berjasjúkir einstaklingar og gátum við legið tímunum saman í móunum. Þær systur komu oft í heimsókn í sumarhús foreldra minna og ömmu og afa og var margt spjallað. Eftir að ég eignaðist mína fjölskyldu og börn, var Gúgú áfram þátttakandi í viðburðum okkar og barna, Bryndísar, Jóhanns og Baldvins. Hún var þeim ákaflega kær og sýndi málefnum þeirra mikinn áhuga. Eiga þau margar góðar og hlýjar minningar um hana.

Gúgú, frænka mín, var mjög tónelsk og hafði næmt tóneyra. Hún söng um árabil í kórum og var ein af stofnendum Söngsveitarinnar Fílharmóníu. Ekki má gleyma handavinnu hennar og sá maður þær systur sjaldnast sitja auðum höndum. Heimili þeirra systra, en þær bjuggu saman hin síðari ár, var ávallt hreint og snyrtilegt og handbragð þeirra víða innan um fallega muni. Hin síðari ár er heilsa þeirra systra var farin að gefa sig, átti ég oft erindi til þeirra, enda bjuggu þær í nálægð við mig. Til Gúgúar kom ég oft á Dalbrautina í spjall og kaffisopa. Gaman var að ræða við hana, hafði hún sterkar skoðanir og sagði umbúðalaust hvað henni fannst um menn og málefni. Hennar lán var að búa við hlið mágkonu sinnar Jonnu og höfðu þær mikinn félagsskap hvor af annarri eftir að þær urðu einar. Merkja mátti sorg og söknuð vegna móðurmissis, en hún varð móðurlaus aðeins á þriðja ári. Hún kveið ekki umskiptunum og beið endurfunda við Eggert maka sinn, sem hún missti alltof snemma. „Hjá honum mun ég hvíla og þar á ég minn stað,“ sagði hún við mig skömmu fyrir andlát sitt. Síðustu mánuði dvaldi hún á spítala og beið vistunar á hjúkrunarheimili. Það átti ekki vel við hana. Heimsóknir til hennar urðu tíðar og bað hún oft Baldvin, eiginmann minn, að koma og spjalla, sem þau gerðu umbúðalaust og fór vel á með þeim. Við Baldvin og börnin okkar þökkum Gúgú gæði og trygglyndi. Sendum Jonnu, bróðurbörnum og afkomendum, sem voru hennar fjölskylda, okkar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning þín, kæra frænka.