Erling Ólafsson

Í dag, 21. ágúst, er öld liðin frá fæðingu Erlings Ólafssonar söngvara, en berklar lögðu hann að velli aðeins 24 ára. Þrátt fyrir ungan aldur hafði hann komist í fremstu röð söngvara hér á landi og hefur af mörgum verið talinn eitt mesta söngvaraefni íslenskt fyrr og síðar. Hljómfögur baritónrödd hans var landsþekkt og dáð. Hann kom fyrst fram opinberlega á söngskemmtun í Gúttó og hélt sjálfur eina slíka í Nýja bíói 1930. Þá gekk hann ungur til liðs við Karlakór Reykjavíkur. Dagblaðið Vísir var óspart á lofið þegar Erling þreytti frumraun sína sem einsöngvari með Karlakórnum og kvað hann hafa „náð hrifningartökum á áheyrendum“. Gagnrýnandi blaðsins lýsti rödd hans sem aðdáunarverðri.

Ekki var liðið ár frá stofnun Ríkisútvarpsins þegar hann 21 árs söng inn á hljómplötu við undirleik tríós Þórarins Guðmundssonar lögin Mamma, Svörtu augun, Sigling og hið þekkta lag Í fjarlægð eftir Karl O. Runólfsson, en Erling hljóðritaði það fyrstur manna. Með Karlakórnum hljóðritaði hann lagið Stenka Rasin. Þessar hljóðritanir urðu fádæma vinsælar. Á þeim tíma voru íslenskar hljómplötur mikið nýnæmi og nýstofnað Ríkisútvarpið gerði Erling að poppstjörnu þess tíma. Ekki spillti útlitið – hann var hár og fríður, með dökkt, næstum suðrænt yfirbragð, enda þótti hann heillandi þegar hann kom fram í hlutverki von Schwind málara í Meyjarskemmunni 1934, þá reyndar dauðsjúkur.

Bræður Erlings voru þeir Sigurður, söngvari og hestamaður og Jónatan, lagahöfundur og tónlistarmaður, Ólafssynir. Í æviminningabók Sigurðar, Í söngvarans jóreyk, rifja þeir bræður upp feril hans og lýsa persónuleikanum. Kemur fram að þeir Jónatan hafi farið í hljómleikaferðir til Ísafjarðar og Siglufjarðar 1933 og gert góða ferð. Erlingi lýsa þeir sem viðkvæmum og tilfinningaríkum og að hjarta hans hafi slegið með þeim sem minna máttu sín.

Vinskapur var með Erlingi og Stefáni Íslandi, sem heyrði hljóðritanir Erlings þá kominn til Ítalíu. Hreifst hann af og lagði hart að vini sínum að koma þangað til frekara náms. Áður en af því varð hafði hinn mikli vágestur, berklarnir, gert sig heimakominn.

Dóttir Erlings og unnustu hans Huldu Gestsdóttur, systur Svavars Gests, var móðir mín heitin, Gyða. Erfði hún sönghæfileika föður síns, en lagði sönginn ekki fyrir sig. Gyða hélt minningu föður síns mjög á lofti og lagði að okkur systkinum að hlusta vel þegar söngur Erlings ómaði í Ríkisútvarpinu, en það gerðist reglulega fram á síðustu ár.

Við útför Erlings frá Dómkirkjunni sætti það tíðindum að hans eigin hljóðritun með laginu Mamma var leikin. Var sem Stefán frá Hvítadal hefði þar ort fyrir munn Erlings sjálfs. Þar er hendingin: