Axel Sölvason

Raggi þú færð sko að ganga heim, við erum eins og sveskjur, sagði pabbi og var ekki glaður eftir að hafa verið fastur ofan í Seljavallalaug í rúmlega tvo klukkutíma. Við höfðum farið í Öræfasveitina með Díder frænda og ætluðum að ganga upp á jökul. Pabbi vildi sýna mér hvernig ætti að taka alvöru myndir, eins og hann orðaði það. Jökulferðin var stutt, maður gengur ekki á sprunginn jökul í strigaskóm og á skyrtunni.  Á heimleiðinni var ákveðið að stoppa og henda sér í Seljavallalaug undir Eyjafjöllunum og þvo af sér ferðarykið.  Þeir frændur stungu sér allsberir í laugina og ég tók myndir, nennti ekki ofan í.  Laugin var frekar vinsæl, þó fáir kæmu þangað í sund aðrir en heimamenn. Hún var heit og notaleg. Eiginlega of heit því húðin varð eins og skorpa mjög fljótlega.

Eftir að hafa fengið prakkaralegt uppeldi var oft erfitt að hafa hemil á sér, aðeins 16 ára.  Í fjarska nálgaðist stór hópur úr rútu sem var á leið í laugina.  Strákar horfiði hingað, kallaði ég. Ég ætla að ná mynd af ykkur þegar þið komið úr kafi. Þeir léku sér eins og hafmeyjar þar sem þeir syntu til mín með bakið í rúthópinn. Þó kannski líkari hvölum að dansa Svanavatnið en hafmeyjum.  Allt í einu heyrðist í þeim frændum: Hvert í þreifandi! Það er fullt af fólki að koma! Það var of seint að fara upp úr berrassaðir. Augnaráðið sem ég fékk var ekki það hlýjasta sem ég fékk um ævina frá þeim.  Eftir rúmlega tvo tíma, þegar síðasti rútugesturinn var farinn, var hægt að klæða sig. Þeir voru krumpaðir eins og hálfsoðnar sveskjur. Raggi, hvar eru skórnir mínir, kallaði pabbi, þegar hann var búin að klæða sig og var ekki árennilegur á svip. Ég segi þér það ekki, svaraði ég. Ertu orðinn galinn? Á ég að labba berfættur niður í bíl án þess að vera í skóm? Ég skal semja við þig, svaraði ég. Þú færð skóna og sokkana  ef ég fæ far í bæinn, annars hendi ég þeim!  Það voru stuttar samningaviðræður þar sem ég hafði undirtökin. Loforð var tekið um að afleiðingar yrðu engar og ég þyrfti ekki að ganga heim. Það hefði tekið tvo daga.

Það hefur margt verið brallað og hlegið á lífsins leið en það voru líka alvarlegar samræður þegar kom að lífsins draumum.  Gerðu allt  sem þú tekur þér fyrir hendur vel, sama hvað það er. Hlustaðu á þá sem þekkingu hafa, það er veganesti inn í lífið, á því lærir þú. Það eru góðir kennarar  á Morgunblaðinu, af þeim munt þú læra margt.  Hafðu gaman af lífinu, léttleiki og gleði er gott veganesti, sýndu öllum virðingu og meiddu aldrei neinn.  Þegar þú ert að fljúga gefðu aldrei afslátt á öryggi, ef þú hefur líf annarra í hendi þér. Allt sem hann sagði mér hefur reynst mér vel.

Blístrandi glaður eins og fuglager á hraðferð um himininn er eiginlega lýsingin á pabba.

Það fór ekki á milli mála hver var að koma heim eftir vinnu þar sem hann flautaði lag eftir Roger Whittaker eða var þetta kannski Roger Whittaker sjálfur að villast í Árbæjarhverfinu? Það voru fáir sem flautuðu lög jafnvel og pabbi gerði. Munnharpan tók við þar sem blístrinu sleppti, gítarinn hafði farið á hilluna þegar mótor féll ofan á höndina á honum og klippti framan af einum fingrinum.

Það var ekki slæmt uppeldi að hafa gleði og húmor að leiðarljósi í gegnum lífið. Þeir sem vilja vera í fýlu og með leiðindi mega bara vera þar ef þeim líður betur þannig, sagði pabbi stundum. Maður verður bara að virða það. Vertu glaður og horfðu á björtu hliðar lífsins, það er alltaf betra.

Flugið og flugáhuginn var okkur systkinum í blóð borinn. Af öllum þeim dellum sem pabbi hafði bar flugáhuginn af. Tuttugu og einn af okkur afkomendum hans og tengdabörnunum hefur farið í flugnám og lokið því.

Við pabbi smíðuðum okkur flugvél í samvinnu við Eyþór Sigmundsson vin okkar. Það var góður tími. Hún bar einkennisstafina TF-MBL. Það var spenna í loftinu þegar flugvélin flaug í fyrsta skiptið, sleppti jörðinni og flaug eins og engill. Hún átti eftir að reynast okkur og Morgunblaðinu vel við myndatökur. Það er eins og við höfum smíðað hana í gær, en tíminn flýgur eins og flugvélin þegar lífshlaupinu lýkur.

Pabbi svarar ekki lengur símanum þegar mig langar að heyra í honum, það er skrýtið. Eina skiptið sem hann skammaði mig á seinni árum var í Skaftárhlaupi fyrir að fljúga of lágt yfir beljandi jökulhlaupinu. Það er engin mynd þess virði að drepa sig fyrir hana, sagði hann þegar ég lenti á túni vestan við jökulhlaupið með þá fréttamynd sem ég vildi ná.

Minningin um góða tíma mun lifa, hláturinn og góð ráð fara ekki neitt. Að kveðja foreldra sína verður engum auðvelt, en svona er lífsins gangur. Að kveðja í síðasta sinn með þeim orðum að nú væri mamma að koma og sækja hann var erfitt, jafn ólík og þau voru en samt samrýnd. Það kom lítið tár og bros við þau orð. Nú var í lagi að fara á betri stað. Lífið heldur áfram með sínum vonum og draumum, minning um góða foreldra lifir um ókomna tíð, algóður guð hefur tekið við þeim, nú eru þau saman á betri stað.