eftir Gillian Roberts. Ballantine Books 1999. 285 síður.

GILLIAN Roberts er dulnefnið á bandarískum spennusagnahöfundi sem heitir í raun Judith Greber. Hún skrifar líka öðruvísi bækur og útgefandanum fannst að hún ætti að nota annað nafn í spennusagnaskrifin til þess að trufla ekki lesendur sína. Þetta gerði hún og hefur nú sent frá sér átta sögur í bálki sem fjallar um bókmenntakennarann knáa Amöndu Pepper og gerast allar í stórborginni Fíladelfíu. Áttunda bókin kom nýlega út í vasabroti hjá Ballantine Books og heitir "The Bluest Blood" og vísar til peningaaðalsins í Fíladelfíu en sagan er ekki skemmtileg, óspennandi með öllu og aðalpersónan, Pepper, eiginlega líflaus að kalla.

Uppsveifla

Að undanförnu hefur maður lesið margar af þeim spennubókum sem konur skrifa en mikil uppsveifla hefur verið í þeirri útgáfu bæði í Bretlandi og ekki síst Bandaríkjunum. Bækur þessar eru mjög misjafnar að gæðum eins og gengur. Yfirleitt er sagt frá í fyrstu persónu, við upplifum atburðina með augum aðalsöguhetjunnar, sem er kona um þrítugt en ekki miklu eldri, á gjarnan gæludýr, móðirin spilar stundum rullu, það er karlmaður í spilinu en hann er mismikilvægur, glæpur er framinn en skiptir kannski ekki mestu máli, söguhetjan er oft áhugaspæjari sem flækist í vond mál fyrir tilviljun, en stundum atvinnumaður og þarf að sanna sig sem kona í karlaveröld glæparannsókna.

"The Bluest Blood" á sitthvað sameiginlegt með þessum sögum. Amanda Pepper segir mikið frá sjálfri sér og er með alls konar athugasemdir um lífið og tilveruna sem ekki eru sérlega frjóar eða merkilegar. Karlmaðurinn í spilinu er rannsóknarlögreglumaður að nafni Mackenzie en er alltaf kallaður CK; það kemur aldrei í ljós fyrir hvað þeir stafir standa og er það gegnumgangandi stef í bókunum. Hann er stoð og stytta Amöndu. Gæludýr kemur við sögu. Amanda er áhugaspæjari, kennari fyrst og fremst, og flækist inn í vond mál í gegnum starf sitt. Höfundurinn, Gillian Roberts/Judith Greber, skrifar um það sem hún þekkir. Hún kenndi áður við framhaldsskóla m.a. í Los Angeles.

Svoleiðis að "The Bluest Blood" tekst fyrir það fyrsta hvergi að koma manni á óvart. Hún sver sig mjög í ætt við þær spennusögur eftir konur sem fást hér í bókabúðunum nema hún er á flestum sviðum leiðinlegri. Margar þessara bóka eru ágætlega heppnaðar og oft húmorískar en það er "The Bluest Blood" ekki.

Amanda Pepper flækist inn í glæpamál eftir heimsókn á heimili þekktrar millafjölskyldu í Fíladelfíu. Þar eru samankomnar nokkrar af þeim persónum sem flækjast inn í plottið. Utan við húsið eru mótmæli áhugafólks um bætta lesmenningu, eins og það mundi sjálfsagt kallast í þeirra augum. Það vill bækur eins og The Color Purple og Slaughterhouse Five út úr skólakerfinu, jafnvel Dagbók Önnu Frank. Ástæðan fyrir mótmælunum er sú að húseigendurnir ríku hafa veitt fjárstuðning til bókasafnsins við skólann þar sem Amanda kennir.

Eftir nokkurt japl, jaml og fuður kemur í ljós að forsprakki mótmælendanna hefur verið myrtur á hroðalegan hátt og þar sem stjúpsonur hans og fóstursonur millahjónanna eru nemendur Amöndu tekur hún að sér rannsókn málsins og verður talsvert meira ágengt en lögreglunni.

Úr þessu spinnur Gillian/Judith lítt áhugaverða sögu um vanrækslu í sambandi foreldra og barna, um svindlara sem teygja anga sína til Kanada, um grugguga fortíð og leyndarmál sem ekki þola dagsljósið. Höfundinum er fyrirmunað að búa til hina minnstu spennu eða persónur sem vekja snefil af forvitni og kæfir söguna í kjaftavaðli sem engu máli skiptir.

Arnaldur Indriðason