1. Alföður orkar, álfar skilja, vanir vitu, vísa nornir; elur *íviðjur, aldir bera, þreyja þursar, þjá valkyrjur. 2. Ætlun æsir *illa gátu, verpir villtu vættar rúnum; Óðhrærir skyldi Urðar geyma, máttkat verja mestum þorra. 3.

1. Alföður orkar,

álfar skilja,

vanir vitu,

vísa nornir;

elur *íviðjur,

aldir bera,

þreyja þursar,

þjá valkyrjur.

2. Ætlun æsir

*illa gátu,

verpir villtu

vættar rúnum;

Óðhrærir skyldi

Urðar geyma,

máttkat verja

mestum þorra.

3. Hverfur því hugur

hinna leitar,

grunar guma

grand ef dvelur;

þótti er Þránis

þunga draumur

Dáins dulu

draumur þótti.

4. Dugir með dvergum,

dvína heimar,

niður at Ginnungs

niði sökkva;

opt Alsviður

ofan fellir,

opt of föllnum

aptur safnar.

5. Stendur æva

strind né röðull,

lopti með lævi

linnir ei straumi;

mærum dylst

í Mímis brunni

vissa vera;

vitið enn, eða hvat?

6. Dvelur í dölum

dís forvitin,

Yggdrasils frá

aski hnigin;

álfa ættar,

Iðuni hétu,

Ívalds ellri

yngsta barna.

7. Eirði illa

ofan komu,

harðbaðms undir

haldin meiði;

kunni sízt at

kundar Nörva

vön at væri

vistum heima.

8. Sjá sigtívar

syrgja nönnu

Viggjar at véum,

vargsbelg seldu;

lét í færast,

lyndi breytti,

lék at lævísi,

litum skipti.

9. Valdi Viðrir

vörð Bifrastar

Gjallar sunnu

gátt at frétta;

heims hvívetna

hvert er vissi,

Bragi ok Loptur

báru kviðu.

10. Galdur gólu,

göndum riðu

Rögnir ok Reginn

at rann<i> Heimis;

hlustar Óðinn

Hliðskjálfi í,

lét braut vera

langa vegu.

11. Frá enn vitri

veiga selju

banda *vörður

ok brauta sinna<r>,

hlýrnis Heljar

heims ef vissi

ártíð, ævi,

aldurtila.

12. Né mun mælti,

né mál knátti

gíf<r>um greiða,

né glaum hjaldi;

tár af týndust

törgum hjarnar,

eljun feldin

endur rjóða.

13. *Einn kemur austan

ór Elivágum

þorn af *akri

þurs hrímkalda;

hveim drepur dróttir

Dáinn allar

mæran of Miðgarð

með nátt hver.

14. Dofna þá dáðir,

detta hendur,

svífur of svimi

sverð áss hvíta;

rennir örvit

rýg<j>ar glyg<g>ju,

sefa sveiflum,

sókn gjörvallri.

15. Jafnt þótti Jormi

jólnum kominn,

sollinn sútum,

svars er ei gátu;

sótti því meir

at *syn *var fyrir,

mun þó miður

mælgi dygði.

16. Fór frumkvöðull

fregnar brauta

hirðir at Herjans

horni Gjallar;

Nálar *nefa

nam til fylgis,

greppur Grím<n>is

grund varðveitti.

17. Vingólf tóku

Viðars þegnar,

Fornjóts sefum

fluttir báðir;

íðar ganga,

æsi kveðja

Yggjar þeg<n>ar

við ölteiti.

18. Heilan Hangatý,

heppnastan ása,

virt öndvegis

valda báðu;

sæla at sumbli

sitja día,

æ með Yggjungi

yndi halda.

19. Bekkjar sett

*at Bölverks ráði

sjöt Sæhrímni

saddist rakna;

Skögul at skutlum

skaptker Hnikars

mat af miði

minnis hornum.

20. Margs of frágu

máltíð yfir

Heimdall há goð,

hörgar Loka;

spár eða spakmál

sprund ef kenndi

undorn ofram

unz nam *húma.

21. Illa létu

orðit hafa

erindisleysu

oflítil fræga;

vant at væla

verða myndi,

svá af svanna

svars of gæti.

22. Ansar Ómi,

allir hlýddu:

"Nótt skal nema

nýræða til;

hugsi til myrgins

hverr sem orkar

ráð til leggja

rausnar ásum."

23. Rann með raustum

Rindar móðir,

föður larður

Fenris valla;

gengu frá gildi,

goðin kvöddu,

Hropt ok Frigg

sem Hrímfaxa för.

24. Dýrum settan

Dellings mögur

jó fram keyrði

*jarkna steinum;

mars of manheim

mön af glóar,

dró leik Dvalins

drösull í reið.

25. Jörmungrundar

í *jódyr nyrðra

und rót yztu

aðalþollar;

gengu til rekkju

*gýgir og þursar,

náir, dvergar

ok dökkálfar.

26. Risu raknar,

rann álfröðull,

norður at Niflheim

njóla sótti;

upp nam árgjöll

úlfrúnar niður

hornþyt valdur

Himinbjarga.

Í undanfarandi uppskrift er elsta handritinu, Stokk. papp. octavo nr. 15, fylgt nokkuð nákvæmlega, ekki af því að útgefandi telji því fullkomlega treystandi, heldur vegna þess að önnur handrit eru enn meir úr lagi færð. Yfirleitt er vonlítið að leita hins upprunalega texta með leiðréttingum. Örfáar breytingar hef ég þó gert frá Stokk. 15, sumar samkvæmt öðrum handritum, aðrar eftir hyggjuviti mínu. Hin leiðréttu orð eru merkt með stjörnu.

1. v. íviðjur, leiðrétting útgefanda, handritin hafa íviðja. -

Önnur heiti í vísunni eru í fleirtölu (nema Valföður) og þetta orð er endurhljómur frá níu íviðjur í Völuspá.

2. v. illa, þannig leiðrétt í öllum útgáfum, handritin hafa alla.

11. v. vörður, leiðrétting Hallgríms Schevings fyrir burða í handritunum - "hvilket synes nödvendigt for Meningen", segir Bugge.

13. v. Einn, leiðrétting útgefanda, aðalhandritið og flest önnur hafa Eins, eitt eða tvö hafa Ein.

13. v. akri, tillaga Hallgríms Schevings, atri flest handritin.

15. v. syn var, leiðr. samkv. flestum handritum, vantar upphaflega í Stokk. 15, en þar er þekkja bætt inn á spássíu (ugglaust rangt).

16. v. nefa, leiðr. eldri útgefenda, nepa Stokk. 15 og nær öll önnur handrit (nefi: ættingi, hér sonur).

19. v. at, leiðr. samkv. flestum handritum, er Stokk. 15.

20. v. húma, leiðr. Rasks, himia Stokk. 15. (líklegur mislestur á miðaldahandriti).

24. v. jarkna, leiðr. samkv. flestum handritum, jorkna sum, rokna Stokk. 15.

25. v. jódyr, leiðr. samkv. flestum handritum (skrifað Iodyr eða Jodyr); Stokk. 15 hefur jádyr (skr. Jadyr). Eins og fyrr segir virðist orðið vera endurhljómur frá 5. vísu Völuspár í Konungsbók.

25. v. gýgir, leiðr. útgefanda, gýgjur Stokk. 15 og flest önnur handrit (ung fleirtala af gýgur, tröllkona).