Hvað skal þeim klukknakveðja, þeim er deyja
sem kvikfé væri? Skothríðin grenjar blind;
og andlátsbænir, er höfði í gras þeir hneigja,
hespa stamandi rifflarnir af út í vind.
Á sálmakvak að kveða gabb að þeim,
sem kúlnaýlfrið fylgir burt úr heimi, -
hinn trylldi kór á krossgötunum tveim
og köll á tungu lúðra úr dimmum geimi?
Og á að kveikja á kertum fyrir þá?
- Nei, kveðjan þeirra, engum höndum bær,
sé geisli af byrgðri glóð, er auga slær,
og grafarlínið fölvi á meyjar brá,
og eigi blóm, en þögn, í þakkargjöld
og þreyta og húm hvers kvölds hin felldu tjöld.
Wilfred Owen (1893-1918) var breskt skáld sem barðist og féll í fyrri heimsstyrjöldinni. Þessa þýðingu á ljóðinu Anthem for Doomed Youth gerði Þorsteinn Valdimarsson (1918-1977) og birtist hún í tímaritinu Andvara árið 1965.