ÓSK ÞÓRHALLSDÓTTIR

Ég hugsa um mynd þína, hjartkæra móðir,

og höndina mildu, sem tár strauk af kinn.

Það yljar á göngu um ófarnar slóðir

þó yfir sé harmþrungið rökkur um sinn.

Ljósið er slokknað á lífskerti þínu,

þú leiddir mig örugg á framtíðar braut.

Hlýja þín vakir í hjartanu mínu

frá hamingjudögum, er fyrrum ég naut.

Minningarljósið á lífsvegi mínum

lýsir upp sorghúmið, kyrrlátt og hljótt.

Höfði nú drýp ég hjá dánarbeði þínum,

þú drottni sért falin, ég býð góða nótt.

(Hörður Björgvins.)

Elskulega mamma mín. Ljúfar og sárar minningar líða um huga minn er ég sest niður, með tár á vanga og söknuð í hjarta. Svo óvænt, en samt ekki, lést þú aðfaranótt 17. maí eftir stutt veikindi á hjúkrunarheimilinu Garðvangi. Við sjúkrabeðinn sat elsku pabbi og við systkinin, til skiptis, og einnig var alltaf til staðar elskulega hjúkrunarfólkið, sem er alveg einstakt. Þú fórst hægt og hljótt eins og alltaf, þú vildir aldrei láta hafa mikið fyrir þér. Eins var um andlátið. Friður og kyrrð umlukti þig. Þú hefðir orðið 86 ára 20. maí á uppstigningardag.

Lítið barn elskar móður sína af öllu hjarta, sál og sinni, sækir í að snerta hana, hlusta á hana og njóta öryggis í návist hennar og treystir henni algerlega. Þannig var hún alltaf til staðar. Í Ártúnum þar sem við systkinin sex ólumst upp tók hún þátt í öllu, hvort sem það var sorg eða gleði. Við systkinin urðum þeirrar gæfu aðnjótandi. Eins var það þegar við stækkuðum og urðum fullorðin, alltaf tóku mamma og pabbi þátt í öllu og umvöfðu okkur kærleika og ást.

Mamma var falleg, nett kona og við kölluðum hana stundum pjattrófu sem var hrós. Hún vildi alltaf vera fín og var mjög smekkleg á allan hátt. Hún var ein af þessum konum sem gat allt, prjónað, saumað og eldað. Hún tók þátt í öllum sveitastörfum sem voru aðeins öðruvísi en í dag. Ég man eftir henni hlaupa frá pottunum út á tún með hrífuna að snúa heyi, raka, fara í fjósið, sækja vatn, þvo þvotta í bala, skola þvottinn í ánni, reka kindur og alltaf var hún eins og fiðrildi. Kossana sparaði hún ekki þó stundum væri dagurinn langur og ekki gleymdust bænirnar áður enn við fórum að sofa. Samt er ekki hægt að tala um mömmu án þess að tala um pabba. Þau voru ákaflega samhent og ást og kærleikur var þeirra boðorð, hrós við okkur og við hvort annað. Ég varð einnig þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa föðurömmu á heimilinu. Hún fylgdi foreldrum mínum frá því ég man eftir. Henni og mömmu kom ákaflega vel saman og unnu þær gjarnan sem einn maður. Og þar ríkti sannarlega kærleikur og hjálpsemi á báða bóga. Einnig ólu pabbi og mamma upp bróðurson pabba frá sex ára aldri. Það eru sannarlega forréttindi að eiga foreldra sína svo lengi. Börnin mín og barnabörn hafa notið ástríkis þeirra og ég er þakklát fyrir það.

Elskulega mamma mín, ég gæti haldið áfram að skrifa endalaust en ég ætla að geyma allar góðu minningarnar í hjarta mínu. Allir hér í Garðinum sáu gömlu hjónin á Kárastöðum leiðast hvern morgun eins og þau væru nýtrúlofuð. Þannig var ást þeirra og kærleikur þar til dauðinn aðskildi þau, þessar elskur.

Elsku pabbi, ég bið góðan guð að vaka yfir þér og styrkja þegar ástin þín er farin. En hún bíður eftir þér svo þið getið haldið áfram að ganga saman í guðsríki. Við elskum þig öll.