Morð á ungri konu í fylgdarþjónustu er útgangspunkturinn. Konráð dregst inn í atburðarásina og þræðir öngstræti borgarinnar og dvalarstaði fólks, sem enginn vill vita af og nánast öllum er sama um, til að fá botn í málið. Í þessari eftirgrennslan kemur ýmislegt upp á yfirborðið og er það allt annað en slétt og fellt.

Þegar Konráð fer yfir fréttir fjölmiðla og er á ferð um bæinn veltir hann fyrir sér ruglinu, sem viðgengst á mörgum sviðum. Spyr sjálfan sig hvað hafi orðið um alvörufréttamennsku, þegar mest áberandi fréttin er um einhvern „nóboddí“, sem hafði keypt raðhús í Fossvogi. Brosir yfir rétttrúnaðarfólkinu eftir að hafa lesið að nú væri valdeflandi fyrir konur að selja líkama sinn. Er kurteis, því hann vill helst „ekki móðga neinn á þessum sármóðguðu tímum“. Andúð hans á forljótri blokkavæðingu á gömlu heimaslóðunum í Skuggahverfi Reykjavíkur og á gömlum húsum, sem eru að grotna niður vegna skorts á viðhaldi, leynir sér ekki.

Kápa nýju bókarinnar.

Konráð er einstakur

Bækurnar um Konráð eru sérlega vel skrifaðar og ekki er annað hægt en að standa með aðalsöguhetjunni, þótt hún hafi farið út af sporinu oftar en einu sinni og oftar en tvisvar. Konráð reynir að lifa með því illa í sér og öðrum og er einfaldlega heillandi persóna með öllum sínum kostum og göllum, maður sem passar engan veginn inn í veröld samskiptamiðla en dettur engu að síður fyrst í hug að segjast vera með hlaðvarp, þegar hann gerist of nærgöngull í rannsókn sinni. Lunkinn rannsakandi, sem les viðmælendur sína eins og opna bók. Gefst aldrei upp.

Allar lýsingar eru listilega vel gerðar, hvort sem um er að ræða persónur, nánasta umhverfi eða annað sem skiptir máli. Allt virkar svo eðlilegt og þótt sagan gerist á skömmum tíma er þægileg ró yfir atburðarásinni. Þar skiptir nærveran við Konráð miklu máli. Textinn er hnitmiðaður og skýr. „„Allt eins og blómstrið eina“ glumdi í tómlegu guðshúsinu. Þar inni boðaði dauðinn fyrirgefningu syndanna og eilíft líf. Fyrir utan beið þeirra veruleikinn,“ segir svo margt og er ágætt dæmi um stílbragðið (51). „Lífstíðardómurinn byrjar ekki fyrr en maður losnar úr fangelsi,“ segir meira en mörg orð (75).

Konráð hefur fengið nóg af ruglinu í kingum sig, eins og fleiri, og hverfur af sögusviðinu eftir að hafa verið aðalpersónan í sjö glæpasögum, þar sem erfið ævi hans frá barnsaldri hefur verið tíunduð, einkum í ört stækkandi Reykjavík frá því hann fæddist, og vandamál líðandi stundar verið brotin til mergjar. Hann nennir ekki lengur að eiga við lýð vitleysinga sem hafa kostað samfélagið tugi milljóna án árangurs, hefur öðlast frið í sálinni og er kominn heim. „Já, þetta er síðasta bókin að minnsta kosti í bili um Konráð,“ sagði Arnaldur um Tál í nýlegu viðtali í Mogganum. Konráðs er þegar sárt saknað, því hann er í hópi eftirminnilegustu skáldsagnapersóna í heimi glæpasagna. Maður kemur í manns stað, en Konráð gleymist ekki.